24 Φεβ 2009

Θλιβερά απογεύματα

Τα μεσημέρια μου
δεν γελάνε πια
στα μάτια σου
κι η θάλασσα απέναντι
θολή
ακουμπά αργά
τ΄απογεύματα
βαφτίζοντας τα
θλιβερά

9 σχόλια:

  1. Τέτοια μικρά "διαμάντια" δεν πρέπει να "ενταχθούν" πουθενά...

    Το δείλι, πάντα το "τέλος" προλογίζει...

    Ακόμα και όταν το "τέλος" σηματοδοτεί, την επόμενη "αρχή".

    Όμορφα Όνείρατα end33...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καμιά φορά το "τέλος" φοβάμαι πως γίνεται οριστικό.
    Όμορφα όνειρα και σε σένα G.C.M.T.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάλι βρήκες το δρόμο της ψυχής μου και το "άρπαξες"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμπεριέχουμε τον απέναντι. Κι η θάλασσα δική μας θλίψη είναι και τ`απογεύματα κι αυτά δικά μας..Θα ρθουν οι μέρες οι καλές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Θλιβερά απογεύματα" κερνάς
    για να πιούμε την θλίψη
    μιας "θάλασσας θολής".
    Καλό σου απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στα ίδια μονοπάτια ταξιδεύουμε, Μαρία μου, πότε σε θλιβερά απογεύματα κι άλλοτε φέρνουμε την άνοιξη μες στο χειμώνα. Σημασία νομίζω έχει στο τέλος οι άνοιξες να είναι πιό πολλές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευγενεία χαίρομαι για το πέρασμα σου. Συμφωνώ ότι όλα δικά μας είναι και οι καλές και οι κακές στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχή να γίνει η θάλασσα κάποτε καταγάλανη Σοφία μου και ν' αρμενίσουμε με κατάλευκα πανιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ΄θολή θάλασσα κρύβει στα σπλάχνα της το κρυστάλλινο νερό.Εύχομαι κ εγώ Ανδρέα να μετραμε περισσότερο αλκυονίδες μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.