Ο έρωτας
κι οι κτύποι της καρδιάς
γρήγοροι κι ανυπόμονοι
σου μιλάνε και
στης ψυχής τα μονοπάτια
αφίνουν το αποτύπωμα
ενός αγγίγματος
μιας ματιάς
με πάθος βίαιο, ορμητικο.
Ο έρωτας
κι η σκιά των ματιών
που χάνεται το δειλινό
μ΄ένα φιλί
στην άκρη του χαμόγελου
περιμένοντας
το πρώτο αστέρι
να στολίσει τα μαλλιά
με χρυσόλαμψη.
Ο έρωτας
και το ατέλειωτο ταξίδι
σε σάρκα λευκή
στου κορμιού τις γραμμές
και τ' ακροδάκτυλα
πύρινη δάδα
να πάλλεται
σε αρχέγονους ρυθμούς
κι η βίαιη έκρηξην ηδονής
Ο έρωτας
Αχ! ο έρως ο ανίκατος! ο αέναος! ο ατελευτητος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντρέα μου καλή σου μέρα έλαβα τη πρόσκλησή σου για τη συνάντηση αλλά ειλικρινά μου είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να έρθω . Πάντως να δώσεις την αγάπη μου σε όλα τα παιδιά και να ξέρουν ότι πάντα τους διαβάζω άσχετα αν αφήνω μηνύματα΄.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πόστ σου για τον έρωτα μου θύμισε λίγο από Αντιγόνη όταν απλά αναφερόταν στον έρωτα.
Έρως ανίκατε μάχαν ,
έρως ως εν κτίμασι πίπτεις
ως εν μαλακαίς παριαίς νεάνιδος
ενιχεύεις...
Εκαιρετικό .
Να έχεις μια όμορφη μέρα
ωραίο, μου άρεσαν οι δομικές επαναλήψεις και το συμβολικό κρύψιμο της σκενής της ερωτιής συνουσίας προς το τέλος
ΑπάντησηΔιαγραφή