Εμφανίστηκε απροσδόκητα
φορώντας το "εσείς".
Μια λέξη τυπικη,
σαν πανωφόρι συνηθισμένο
για τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Ύστερα, με χάρη και ευστροφία
αγκυροβόλησε στο "εσύ"
μ' ένα φόρεμα κόκκινο
που χάϊδευε τις καμπύλες της.
Για να μείνει γυμνή
μπροστά σ' ένα μαγιάτικο,
Ολύμπιο θεό.
Με βλέμμα υπόσχεσης την έντυνε
φωλεμένος στο ρόδο της καρδιάς της.
Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου
Κυριακή 7 Ιούνη 2009
Ανέκδοτο
Ευχαριστώ τη Μελίτα που μου έδωσε αυτό το όμορφο ποίημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι κρίμα, Ανδρέα, που η Μελίτα δυσκολεύεται να δει τα ποιήματά της αναρτημένα στο διαδίκτυο. Θα το χαιρόταν πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά είναι κρίμα που δεν βλέπει στο διαδίκτυο τα ποιήματα της. Την ενημερώνω όμως και πραγματικά το χαίρεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήMελίτα... Ποίηση εισαι ολόκληρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κοίτα, το φόρεμα θέλω να ναι λευκό.
Να με βρίσκει μονάχα η νυχτα
Εγώ πάλι θέλω το κόκκινο φόρεμα (φυσικά). Και το ανάλογο θάμπος. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή[Ανδρέα, μην ξεχάσουμε μεθαύριο να το πούμε αυτό που έγραψα στη Μελίτα. Καταλαβαίνεις τι γέλιο έχει να πέσει, ε;]
από τις πολύ αξιόλογες ποιητικές φωνές
ΑπάντησηΔιαγραφήη Μελίτα Τόκα Καραχάλιου...
(στον τελευταίο στίχο
υπάρχει η λέξη "φωλεμένος"
είναι σωστή;)
αυτό το ποίημα της Μελίτας με κατέκλυσε "απροσδόκητα" με το κόκκινό του. βαθύ και παράλληλα βελούδινο σαν του τριαντάφυλλου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνδρέα, ισχύει το email που έχεις στο προφίλ σου;
Η Μελίτα θα χαρεί που θα της μεταφέρω τα σχόλια σας και βέβαια θα σας μεταφέρω την απάντηση της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετάλι για το "φωλεμένος" είχα μιλήσει με τη Μελίτα όταν μου έδωσε το ποίημα και μου είπε ότι η λέξη υπάρχει.
Τζούλια, ναι το mail ειναι αυτό που έχω στο blog.
Σας ευχαριστώ όλους για το πέρασμα σας.