Παραλιακά καφέ

Μια υποψία κύματα
χαϊδεύει βαριεστημένα την ακρογιαλιά.
Άπνοια και κάψα έχουν τυλίξει τη πόλη
που μισοέρημη αναπνέει σε αργούς ρυθμούς.
Κυρίαρχος στον ουρανό ο ήλιος
και στα παραλιακά μπαράκια ο κρύος καφές.
Καθισμένος στο ακριανό τραπέζι
απολαμβάνει το φραπέ, απανωτά τσιγάρα
κι απέραντα γαλάζια όνειρα.
Μετρά τους γλάρους που βουτάνε στο νερό
και την απόσταση απ’ τα μάτια του ως στη μοναξιά.
Η σκέψη του ακροβατεί ανάμεσα
σ’ ένα μακρινό χτες κι ένα αβέβαιο σήμερα.
Μια διαδρομή σε τεντωμένες αρτηρίες
που φουσκώνουν μέσα στην απανεμιά
από το χνώτο της μνήμης και το άρωμα του καφέ.

Ανδρέας Κ.