"Ακουμπάς ένα χάδι
Σ’ ό,τι δεν έζησες"
Μεριλ
Ένα ταξίδι
πέρα από τα σύνορα
των ονείρων
Εκεί που η ψυχή αφήνεται
να αιωρείται
ανάμεσα
σε ανεκπλήρωτες
επιθυμίες
δρόμων που
δεν περπατήθηκαν
και στιγμών που σβήστηκαν
από κόκκινη βροχή
Ένα ταξίδι
κι' ένα χάδι
σ' αυτά που δεν έζησες
Τ ' αγγίζεις
τα βουτάς στη καρδιά σου
κι αφήνεσαι στο μεθύσι
των συναισθημάτων
Περπατώντας τους δρόμους της Μόρφου
Οκτώβρης 2008
Αν γράφεις έτσι κάθε φορά που περπατάς στους δρόμους αυτούς...τότε τι να πω,... πράγματι ευλογημένα χώματα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που δεν πάω συχνά Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ενα ταξίδι κ ένα χάδι σ αυτά που δεν έζησες" Πολύ εύστοχα τοπόθέτησες τα πράγματα Ανδρέα.ΑΝ ΌΛΟΙ θυμηθόύν στιγμές που κάποια μοίρα διέκοψε ή ακύρωσε την ολοκλήρωση μιας φυσικής κι αυθεντικής πορείας τότε θα νιώσουν απόλυτα την στυφή γεύση της προσφυγιάς.Γιατί κι αυτή η εννοια κινδυνεύει σήμερα να καταντήσει κλισέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράπονο και το άδικο Γιάννη είναι για τις στιγμές που δεν άφισαν να ζήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή