Απόδραση
μ' ένα όνειρο στη τσέπη.
Σε μια Harley κόκκινη
να γίνω ένα με τον αγέρα.
Σε μια διαδρομή
χωρίς προορισμό κι υποχωρήσεις,
χωρίς το ανελέητο κυνηγητό
των πεπραγμένων.
Στην άσφαλτο
που θα κοχλάζει ερωτηματικά
σα καζάνι της κόλασης,
απάντηση καμιά.
Σε δυό ρόδες
θ' αναζητήσω τη ταχύτητα
που έχει το φως
πριν έρθει το σκοτάδι.
Η ελευθερία της ψυχής
σε μια βελόνα του καντράν
που όλο ανεβαίνει ν' αγγίξει
το τέρμα της ζωής.
Ανδρέας Κ.
Μου αρέσει το ποίημα, Ανδρέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κόκκινη Harley, μια σαγηνευτική γυναίκα, ο κίνδυνος και ο θάνατος που μας τραβάει σαν μαγνήτης.
Σ΄ευχαριστώ Τόλη. Έτσι είναι, μια σαγηνευτική γυναίκα που μας σέρνει πάνω από τα όρια μας, στο τέρμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς πρώτη εκπρόσωπος των γυναικών που διαβάζουν το ποίημα, μια απορία έχω να εκφράσω και, αν θέλετε, μου τη λύνετε: την κόκκινη Χάρλεϊ τη βλέπω, τη σαγηνευτική γυναίκα που την είδατε και τη μνημονεύετε αμφότεροι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μου αρέσουν και η κόκκινη Χάρλεϊ και το ποίημα, Ανδρέα.
Α, ναι, μην το ξεχάσω. Εκεί στα «πεπραγμένα» που αναφέρεις έχω να προσθέσω και τα «πρακτέα» που συχνά επίσης μας κυνηγούν ανελέητα.
Μια Harley,ποτέ δεν πρέπει να φυλάγεται μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι για δρόμους ατέλειωτους φτιαγμένες.
Έχεις αλλάξει ύφος και μου αρέσει πάρα πολύ αυτό:)
Βίκυ μου καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι για ότι σ΄αρέσει και σ' ευχαριστώ. Η γοητεία που σου ασκεί μια Ηarley είναι σαν τη γοητεία που σου προκαλεί μια γυναίκα ξεχωριστή. Να σε φτάσουν στα όρια σου, ακόμα και στο τέρμα, όποιο και να είναι αυτό. Η διαδρομή όμως θα αξίζει τα πάντα.
Όταν φτάνεις στο τέρμα όλα πεπραγμένα γίνονται.
Λίνα μου καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν κάποιες ξεχωριστές διαδρομές που αξίζει να της κάνεις παρέα με μια μοναδική συντροφιά.
Χαίρομαι που σ' αρέσει η αλλαγή.
Αυτά που γράφω τώρα τα ονόμασα "Ημερολόγιο ενός μοναχικού καλοκαιριου".
Θέλω να είναι μια ξεχωριστή διαδρομή.
Έχω πολλαπλές αντιρρήσεις και ενστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς, η Χάρλεϊ είναι σταθερή και διαχρονική αξία και φημίζεται γι' αυτό. Δεν σε φέρνει στα άκρα, εκτός αν είσαι επαγγελματίας οδηγός σε αγώνες. Είναι μια μηχανή φτιαγμένη για μεγάλες διαδρομές, για ταξίδια σ' ολόκληρη τη γη. Μαζί της δεν φτάνεις ποτέ στο τέρμα. Αυτή είναι η γοητεία τής Χάρλεϊ - είναι σύντροφος ζωής.
Δεύτερον, λες ότι θες να φύγεις σε μια διαδρομή χωρίς προορισμό κι υποχωρήσεις, χωρίς το ανελέητο κυνηγητό των πεπραγμένων. Των ήδη πεπραγμένων που σε ταλανίζουν. Έτσι το θέτεις στο ποίημα. Λες πως η Χάρλεϊ θα σε πάρει μακριά από τα πεπραγμένα σου. Τώρα, αν στο τέλος τού πρώτου ταξιδιού με τη Χάρλεϊ εσύ πας και δημιουργήσεις νέα πεπραγμένα που θα σε κυνηγούν κι αυτά, τότε τι να πω; Ήθελές τα κι έπαθές τα, όπως λέει η λαϊκή ρήση.:-)
Τρίτον, για να μη συγχέουμε τα πράγματα, η Χάρλεϊ είναι μηχανή και την κάνεις ό,τι θες. Αυτή είναι η μοίρα κι αυτός είναι ο προορισμός των μηχανών. Το γεγονός ότι η μηχανή ή η μοτοσικλέτα είναι γένους θηλυκού δεν τους δίνει αυτόματα ψυχή κι αισθήματα.
Τέλος, κανένας πραγματικά γοητευτικός άνθρωπος δεν σε φέρνει στα άκρα, στα όριά σου ή στο τέρμα. Κι η πραγματική ελευθερία δεν σημαίνει ότι οι γοητευτικοί άνθρωποι σε φτάνουν στα άκρα και μετά ορμάς στην άσφαλτο με μια Χάρλεϊ για να αποτινάξεις τα δεσμά σου.
Αν θες στο μόνο σημείο που βρίσκω μια σχέση τής Χάρλεϊ και μιας πραγματικά γοητευτικής γυναίκας - όση σχέση μπορεί νάχει μια ανθρώπινη ψυχή με μια μηχανή - είναι πως και οι δυο χαρακτηρίζονται διαχρονικές αξίες, αφού σε οδηγούν σε σχέσεις ζωής από τις οποίες ούτε καν σκέφτεσαι να ξεφύγεις, αλλά απολαμβάνεις μαζί τους κάθε διαδρομή και μετά το τέλος ενός ταξιδιού πλάθεις όνειρα για το επόμενο, με την ίδια πάντα γυναίκα και με την ίδια πάντα μοτοσικλέτα. Βεβαίως, αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα είτε είναι αναβάτες είτε είναι σύντροφοι απλοί χωρίς τη Χάρλεϊ (για να μη θεωρηθώ ρατσίστρια). :-)
Σέβομαι όλες τις αντιρρήσεις και ενστάσεις σου. Οι διαφορετικές απόψεις δεν είναι κακό να υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπαθήσω να απαντήσω στις ενστάσεις σου με τις δικές μου απόψεις.
Πρώτον: Συμφωνώ για όσα λες για τη Χάρλεϊ. Διαφωνώ σε ένα. Η μηχανή δεν σε φέρνει στα άκρα. Εσύ τη πας κι ας μην είσαι οδηγός αγώνων. Και σε κάποιο τέρμα θα φτάσεις σίγουρα.
Δεύτερο: Τα νέα πεπραγμένα που αναζητάς, δεν ξέρεις αν θα σε κυνηγούν. Μπορει και να σου φέρουν την ελευθερία της ψυχής.
Τρίτον: Δεν είπα ότι η μηχανή εχει ψυχή και αισθήματα. Όμως όταν είσαι στη μηχανή με το γκάζι τέρμα, τότε η μηχανή γίνεται συνέχεια του κορμιού σου και κουβαλά τη ψυχή σου και τα αισθήματα σου.
Τέταρτο: Στα όρια σου εσύ αφίνεις τον εαυτό σου να φτάσει. Και για το καλύτερο και για το χειρότερο. Και τα δυό όμως αναπόφευκτα έχουν κάποιο τέλος. Τίποτα δεν είναι παντοτεινό. Ακόμα και το πιό όμορφο καλύτερα να τελειώσει στο ζενιθ παρά στη φθορά.
Τέλος, όσο αφορά τη σχέση της Χάρλεϊ με μια γοητευτική γυναίκα νομίζω οτι κι οι δυό μπορεί να σου χαρίσουν μια μοναδική διαδρομή που το τέρμα της είναι απρόβλεπτο. Πάντα όμως υπάρχει ένα τέρμα. Όπως και στην ίδια τη ζωή.
Κι όταν η βελόνα του καντράν φτάσει στο τέρμα (της ζωής) θα είσαι τυχερός αν πεις
"Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια."
Τώρα εσύ θαρρείς πως έριξες στο τραπέζι το δυνατό χαρτί που λέγεται Καβάφης και ησύχασες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καβάφης πασιφανώς μιλά για το ταξίδι τής ζωής.
Όσο για το τέρμα των σχέσεων, μην ξεχνάς ότι οι ωραίες γυναίκες είναι και για παρέα και φιλία. Και η φιλία τερματίζεται όταν φτάνει στο τέρμα η ζωή μας. Μιλώ πάντα για την πραγματική φιλία, βέβαια.
Η πραγματική φιλία σίγουρα κρατάει μέρχρι το τέλος της ζωής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Καβάφη δεν τον έβαλα για να ξεφύγω. Ο Καβάφης μιλά για το ταξίδι της ζωής. Μιλά όμως και για άλλα.
Ανδρέα, καταρχήν να σου πω ότι μου άρεσε το ποίημα σου. Δεύτερον, θα έλεγα ότι συμφωνώ με τη Βίκυ ότι κανένας πραγματικά γοητευτικός και ξεχωριστός άνθρωπος δεν σε φέρνει στα άκρα (και στην ανατροπή-που πολλές φορές βαδίζει μαζί με τη καταστροφή).Οι ξεχωριστοί άνθρωποι σου φέρνουν διάθεση για δημιουργία, σου προσθέτουν και ποτέ δεν σου αφαιρούν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΛενιώ, γιατί άργησες και μ' αφήνεις να βγάλω μόνη μου το φίδι απ' την τρύπα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ξεχνάς ότι είμαστε σε αγορίστικο ιστολόγιο. :-)
Εγώ Βίκυ μου όταν μπαίνω στο blog δεν σκέφτηκα ποτέ ότι είμαι σε κοριτσίστικο ιστολόγιο. Μπαίνω απλά στο blog μιας αγαπημένης φίλης. Να μη κάνω και αναφορά στο περιεχόμενο γιατι πρέπει να γράψω έκθεση. Και αφού έβγαλες το φίδι από τη τρύπα, ήρθε μια άλλη αγαπημένη και πολλά υποσχόμενη στη ποίηση φίλη, να συμφωνήσει μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενάκι μου, όταν ένας ξεχωριστός, γοητευτικός άνθρωπος σε φτάσει στα όρια σου και δεν έχεις πια να δώσεις ή να πάρεις ας τελειώσουν όλα εκεί. Να σου μείνει η ομορφιά και να μη νοιώσεις τη φθορά.
Να διαλέξεις εσύ το τέλος της παράστασης, όποιο και να είναι αυτό.
Και η απόδραση σε μια διαδρομή στην άσφαλτο, σε δυό ρόδες είναι ελευθερία της ψυχής.
Ναι, είναι, αλλά πρόσκαιρη - το είπες και μόνος σου ότι είναι «απόδραση». Σε κάποια γωνιά παρακάτω οι έγνοιες σου ή ο κακός σου εαυτός στήνουν οδόφραγμα και τότε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ωραίοι άνθρωποι είναι δώρο ζωής, Ανδρέα, και πρέπει να το εκτιμούμε από μιας αρχής για να μη το χάσουμε - για την ακρίβεια να το κατακτάμε. Αλλά, αυτό είναι άλλο θέμα.
Πάντως, η Χάρλεϊ χωράει άνετα τουλάχιστον άλλο ένα άτομο, να 'χεις υπόψη. :-)
Επ, ξέχασα να σου απαντήσω για το περιβάλλον τού ιστολογίου μου - το έχω φτιάξει παραπλανητικά ροζ σαν τις αμαρτίες σας, για να ξεχνάτε ότι είναι κοριτσίστικο... Και με βάση αυτά που λες, βεβαιώνομαι ότι έπιασε το κόλπο μου. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν στη Χαρλεϊ βρεθούν δυό τότε η διαδρομή γίνεται ομορφότερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το περιβάλλον του ιστολογίου σου μπορεί να είναι ροζ σαν τις αμαρτίες, οι δικές μου αμαρτίες όμως έχουν γίνει πια κόκκινες.
Κοκκίνισαν από ντροπή;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι της άρπαξε ο ήλιος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια απορία. Στο ιστολόγια σου παρελαύνουν όλοι οι αμαρτωλοί?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα βάζεις αντηλιακό στις αμαρτίες σου γιατί ο ήλιος στις μέρες μας και ιδίως αυτό το μήνα είναι επικίνδυνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι που να το παινευτώ, αλλά δεν υπάρχει αμαρτωλός, γνωστός και άγνωστος, επώνυμος και ανώνυμος, που να μην έχει περάσει από το ιστολόγιό μου. Με πρώτη και καλύτερη εμένα, βέβαια. Βλέπεις, βρε παιδί μου, μου αρέσουν οι άνθρωποι με πάθη και λάθη γιατί έχω κι εγώ η ίδια αρκετά από δαύτα. :-)
Οι πολλάκις πίπτωντες εις αμαρτίας σωτηρίαν ουκ έχουν. Έχουν μόνο ανοσία στα αντιηλιακά και σε κάθε είδους προστασία, όπως τέντες, ομπρέλλες κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τόσους αμαρτωλούς που κυκλοφορούν στο ιστολόγιο σου θα πρέπει να ορίσεις έναν Αρχιερέα και μια Αρχιέρεια. Εκτός αν Αρχιέρεια ένεκα ιδιοκτησίας είσαι εσύ. Αρχιερέας όμως? Ποιός?
Πρωθιέρεια ασφαλώς είμαι εγώ. Έχω και πρωθιερέα επισκέπτη, υψηλών προδιαγραφών, αλλά μόλις προχτές με ξόρκισε να μη μαρτυρήσω το όνομά του. Τον κούρασε, λέει, η μεγάλη δημοσιότητα και θέλει να μείνει ανώνυμος και να κρατήσει χαμηλό προφίλ. Μάλλον του τέλειωσε το αντηλιακό κι αυτουνού, λέω εγώ τώρα, αλλά δεν παίρνω κι όρκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάση περιπτώσει, λέω να του κάνω το χατίρι και να μην τον φανερώσω (όχι τώρα τουλάχιστον) για να μην γκρινιάζει και δεν μπορώ να τον ακούω.
Ο πρωθιερέας είναι επικεφαλής του ποιμνίου του μπροστάρης. Κι αν του τέλειωσε το αντιηλιακό ας βάλει βαζελίνη. Ακόμα και οι πρωθιερείς της CIA είναι γνωστοί. Μπορεί να είναι υψηλών προδιαγραφών αλλά δεν στέκεται στο ύψος του. Μυστική διπλωματία θα κάνουμε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορρίπτεται απο μένα.
Ε, τώρα τι να σου πω. Έτσι μου 'ρχεται να τον καθαιρέσω, αλλά τον λυπάμαι γιατί θα κλαίει με μαύρο δάκρυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ συ, αν βάλει βαζελίνη θα καεί ακόμα περισσότερο. Δεν κάνει για αντηλιακό.
Ανδρέα και Βίκυ μου,μεγάλη αντιπαράθεση έφερε αυτή η Harley τελικά ..και ότι άλλο αυτή συμβολίζει.Αυτές οι γλυκές αντιπαραθέσεις μεταξύ γυναικών-ανδρών κάνουν τη ζωή να μην είναι βαρετή.Κάποιες φορές χρειάζεται να επέλθει η φθορά Ανδρέα, για να μπορείς να συνεχίζεις, ειδάλλως κινδυνεύουμε να εξιδανικεύουμε ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Όσο για την ελευθερία που σου χαρίζει μια Harley, έχω πολλές αντιρρήσεις. Όλα μπορούμε να τα αποβάλλουμε από τη ζωή μας, αλλά τις σκέψεις ποτέ.Μας ακολουθούν σαν τα πιστά σκυλιά..ακόμα κι αν γυρίσουμε όλο το κόσμο με μια Harley..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά η αντιπαράθεση ήταν ωραία και την ευχαριστήθηκα γιατί έγινε με φίλους και με αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσα και να πούμε Έλενα μου δεν θα συμφωνήσουμε νομίζω. Συμφωνούμε νομίζω μόνο στο ότι οι αντιπαραθέσεις έχουν την ομορφιά τους όταν γίνονται μεταξύ φίλων.
Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα Ανδρέα..και το κλείνουμε εδώ..νομίζω ότι θα συμφωνεί και η Βίκυ μαζί μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς συμφωνώ. Πάντα με την προϋπόθεση ότι μιλάμε για πραγματικούς φίλους κι όχι «γιαλαντζί».
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε τι παθαμε με τη harley
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙναι αυτο που λενε ας διαλογιστουμε μιας και δεν εχουμε μια!
Μα, εγώ δεν είπα ποτέ ότι θέλω ν' αποκτήσω Χάρλεϊ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν θα αποκτήσω εγω Βίκυ, θα σε πάω μέχρι τη Μαρία για καφέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που μένει πλέον η Μαρία δήλωσα ότι πάω μόνο με αυτοκίνητο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάσαι δηλαδή να πας με μια Χαρλεϊ σε 3 ώρες. Να πας με το αυτοκίνητο και να σταματήσεις και για καφέ εκεί που σταματά το ΚΤΕΛ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εξηγούμαστε: Θεσσαλονίκη - Αθήνα σε 3 ώρες δεν πάω ούτε με αυτοκίνητο ούτε με οδηγούς τον Λάουνα και τον Προστ εναλλάξ. Αλλά ούτε κι εκείνοι θα το πρότειναν. Βλέπεις, ο ίλιγγος της ταχύτητας που τους μεθούσε δεν μεθερμηνευόταν ποτέ σε εγκληματικό τζόγο τής ανθρώπινης ζωής στις εθνικές οδούς τής υφηλίου, όπου σκοτώνεσαι εσύ και παίρνεις στο λαιμό σου και καμιά δεκαριά άτομα ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συνηθίζω να ταξιδεύω με το ΚΤΕΛ, αλλά γιατί όχι; Βλέπεις, στην Αθήνα είναι ο καλύτερός μου φίλος και άλλοι 5-6 αγαπημένοι μου άνθρωποι. Και για να επιστρέψω στον Καβάφη, το δικό μου ωραίο ταξίδι προς Αθήνα δεν είναι τα 500 χιλιόμετρα ως εκεί, αλλά οι μέρες και οι νύχτες που περνώ μαζί τους.
Περασε η εποχή που ειχα πάει με μηχανή μεγάλου κυβισμού στη Θεσσαλονικη (οχι harley αλλα δεν εχει σημασια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα μονο με αυτοκινητο και φυσικα οχι σε λιγοτερο απο 5 ωρες διοτι δεν αγαπω καθολου την ταχυτητα
Και διότι έρχεσαι για να μας δεις και δεν ρισκάρεις να χάσεις αυτή τη μεγαλειώδη εμπειρία. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ αναφέρομαι στον ίλιγγο της ταχύτητας. Τώρα αν θα πιώ καφέ στη Μαρία ή θα πιείτε εσείς καφέ για μένα δεν ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι θα πρέπει να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου περί ελευθερίας, γιατί ο ίλιγγος της ταχύτητας σίγουρα δεν μπορεί να σου τη δώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά είστε απόλαυση με τη συζήτηση για τη Χάρλεη.Νομίζω οτι το ποίημα είναι πολύ πετυχημένο γι αυτό επιδέχεται κ διάφορες ερμηνείες.Πάντως Ανδρέα περνάς ισχυρή φάση...
ΑπάντησηΔιαγραφή