γράφοντας
υποστέλλω μία μία τις λέξεις,
τα χρώματα αφαιρώ,
τις μουσικές.
στο χάος τον κόσμο απλώνω
σαν λευκό χαρτί.
ν' ακούγεται στο τίποτα ένα σήμαντρο,
ν' ακούγεται ένα φως μες στην ομίχλη,
γυμνή ν' ακούγεται
ακέραια η ψυχή
Τόλης Νικηφόρου
Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα
ο ανεξερεύνητος κόσμος της ουτοπίας 2007
ΠΗΓΗ:http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/
΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ποίημα του Τόλη που με άγγιξε πολύ. Το έβαλα να το βλέπω κάθε μέρα στη διαρκή αναζήτηση των δικών μου ήχων.
"γυμνή ν' ακούγεται
ΑπάντησηΔιαγραφήακέραια η ψυχή"
πολύ δυνατός στίχος!
Γειά σου Αντρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο ποιημα!
δεν θα ξεκουραστεις εσυ;
Είναι ένα πολύ δυνατό ποίημα, Νικο και μου άρεσε ιδιαίτερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποίηση δεν με κουράζει Στρατή. Εδω θα είμαι όλο τον Αύγουστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, Ανδρέα. Σας ευχαριστώ, Νίκο και Στρατή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα αυτό, το πρώτο της συλλογής, είναι το απόσταγμα από την περιπέτεια της ψυχής μου όλα αυτά τα χρόνια. Μια βαθύτερη συνειδητοποίηση και μια μάταιη απόπειρα να προσεγγίσω, μέσα απ' τις λέξεις, το μέγα δέος, το απρόσιτο και το ανέκφραστο.
Πολύ μου άρεσε το ποίημα του τόλη Ανδρέα.Τώρα το είδα έλειπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα Γιάννη μου άρεσε. Το βιβλίο του του Τόλη θα στο στείλω τη Δευτέρα μια και γύρισες.
ΑπάντησηΔιαγραφή