Η κρυφή γοητεία του μεσονυχτίου, όταν η μέρα φεύγει κουρασμένη κι η επόμενη ξεκινά μες τη σιωπή μη μπορώντας να προβλέψει πόσα αστέρια θα χωρέσουν στις παλάμες των χεριών, άγγιξε το χαμόγελο σου. Τα κουρασμένα συναισθήματα, γυρεύοντας χειρολαβή να κρατηθούν μέσα στις νότες ενός tango και στα ερωτικά χάδια των κυμάτων, αναταράζουν τις φλέβες σου αναζητώντας διέξοδο διαφυγής το όνειρο που θα σε ταξιδέψει πάνω από γαλήνιες θάλασσες και το μαγικό τραγούδι των γλάρων σαν σμίγουν στη σκιά του φεγγαρόφωτου
Η κρυφή γοητεία του μεσονυχτίου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν η μέρα φεύγει κουρασμένη
...............................
άγγιξε το χαμόγελο σου.
αχ αυτός ο Αυγουστος!
κι αν καιγεται δεν λεγεται
με λογια ο πόνος του!
γεια σου Αντρεα!
Το κακό είναι, Στρατή, ότι τον Αύγουστο μόνοι μας τον καίμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τα κουρασμένα συναισθήματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήγυρεύοντας χειρολαβή να κρατηθούν
μέσα στις νότες ενός tango"
όμορφοι στίχοι!
(καλημέρα, Ανδρέα)
Καλημέρα Νίκο, σ' ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από το ποίημα σου μπορώ και ακούω το Por un cabeza..και να φανταστώ ένα χορό αισθαντικό και μαζί μελαγχολικό..στη σκιά του φεγγαρόφωτου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου πω την αλήθεια Έλενα, αυτο το τραγούδι σκέφτηκα να βάλω στην αρχή.Μετά όμως άλλαξα γιατι νομίζω η διαφυγή θέλει πάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός αν θέλει κανείς να διαφύγει από ένα πάθος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις άδικο Έλενα μου. Και στις δυό περιπτώσεις η διαφυγή είναι λύση.
ΑπάντησηΔιαγραφή