Έξη νυχτερινές απουσίες

Αγριεμένη η νύχτα απόψε
κι εγώ κούρνιασα μέσα στην αγκαλιά της σκέψη σου.
Θαρθεί μια αστραπή να φωτίσει στη καρδιά μου την απουσία σου?

* * *

Ανάμεσα στο πέντε και το εφτά έβαλες ένα κελί
Στον κατάδικο με την ελευθερία έβαλες συρματόπλεγμα.
Πότε θα εκτίσει τη ποινή του το έξη?

* * *

Μετράς την απόσταση από τα μάτια σου
μέχρι το παράθυρο τ’ ουρανού με φεγγάρια.
Τ’ αστέρια πως τ’ αφήνεις έξω από το μέτρημα?

* * *

Σταμάτησες να μετράς προβατάκια στο δέκα
και το υπόλοιπο κοπάδι έμεινε έξω απ’ το μαντρί.
Τους λύκους τώρα πως θα τους σταματήσεις?


* * *

΄
Άπλωσες τα μαύρα σου λινά σεντόνια
κι έγινε το κρεβάτι σκοτεινός ουράνιος θόλος.
Όταν ξαπλώσεις ο ήλιος θα λάμψει στο σκοτάδι?

* * *

Μάτωσε η σιωπή από την απουσία σου
Οι σταγόνες έβαψαν κόκκινη τη θάλασσα
Πως θα ρίξουν τώρα άγκυρα τα καράβια?

Ανδρέας Κ.