Περπατώ τη μοναξιά του δειλινού σε αβέβαιες αναζητήσεις. Ήχος από βίαια καιόμενα δέντρα με ακολουθεί σβήνοντας τη συναυλία της καταιγίδας. Μονάχα πορφυρές χαρακιές σα πύρινα χέρια ξεπηδάνε από παντού, κυκλώνουν τη σκέψη. Τα λόγια σου περπατάνε στο σώμα μου, με βυθίζουν σ’ ένα κόκκινο σκοτάδι με πινελιές μαύρου καπνού. Είναι η ώρα που το δειλινό φεύγει κυνηγημένο από φλεγόμενες λέξεις με προορισμό τη καρδιά ενός πιο μοναχικού καλοκαιριού. Κι οι λύσεις ακόμα αβέβαιες.
Κι όμως, οι στίχοι 3,4,5 με κάνουν να σκεφτώ ανάποδα. Καμιά φορά το βρίσκω χρήσιμο να γυρίζω τη σκέψη τα μέσα έξω. Ιδιαίτερα με θέματα που καταλήγουν σ’ αυτή τη μικρή ερώτηση, που συνήθως στέκει αμήχανη μπρος σε μια μεγάλη απάντηση: ‘γιατί;’ Καλή Κυριακή, Ανδρέα
Δυστυχώς η ζωή είναι βίαιη, η απομάκρυνση, τα γιατί, η ελπίδα, η αναμονή, ακόμη πιο δύσκολα,
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφοι στίχοι,
μου άρεσε πολύ "Τα λόγια σου περπατάνε στο σώμα μου"
καλό βράδυ
Γι αυτές τις δύσκολες στιγμές, όπως και στις όμορφες- η ποίηση τις ομορφαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Και χαίρομαι για τη γνωριμία.
"Κι οι λύσεις ακόμα αβέβαιες."
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν άραγε;
Υ.Γ. Πολύ χαίρομαι που αποφάσισες να μας χαρίσεις και δικούς σου στίχους...
πάλι ερωτευμένος είσαι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτιά σβήνει τη βροχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια κάποια λύση πάντα υπάρχει Μέρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και οδυνηρή.
Ανώνυμε/η Ρητορική η ερώτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά? χαχα
Γιούλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτιά καίει τα πάντα κι η βροχή τα ξαναδημιουργεί
Αβέβαιες λύσεις.. ίσως δεν υπάρχουν λύσεις.. μόνο παύσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ανδρέα..
Ένα μοναχικό καλοκαίρι, Έλενα μου, αφήνει πάντα την αβεβαιότητα κι ενα "γιατί?" που πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως, οι στίχοι 3,4,5 με κάνουν να σκεφτώ ανάποδα. Καμιά φορά το βρίσκω χρήσιμο να γυρίζω τη σκέψη τα μέσα έξω. Ιδιαίτερα με θέματα που καταλήγουν σ’ αυτή τη μικρή ερώτηση, που συνήθως στέκει αμήχανη μπρος σε μια μεγάλη απάντηση: ‘γιατί;’
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή, Ανδρέα