31 Οκτ 2009

Μοναξιά





Κανείς δεν ήρθε να με ρωτήσει
Κανείς δεν κτύπησε τη πόρτα μου.

Κι άν όλα λούζονται στο φως
Η ψυχή μου τρέμει στο σκοτάδι.

Θα βγω στην ξώπορτα να σου φωνάξω.
Διαβάτη, έλα.

Κανείς δεν χτύπησε τη πόρτα μου
Και νοιώθω τρέλλα.

Cesar Vallejo
Πηγή: Παγκόσμια ποητική ανθολογια
Μετάφραση: Ρ.Κ.
Ευχαριστώ τη Λίνα που μου έμαθε αυτό τον λυρικό ποιητή
από το Περού
στις

8 σχόλια:

  1. meril01 Νοεμβρίου, 2009

    Καλημέρα
    καλό μήνα Αντρέα

    η μοναξιά είναι πληγή της ψυχής μας
    δύσκολο να γιατρευτεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Yiannis01 Νοεμβρίου, 2009

    Μου άρεσε το ποίημα Ανδρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Ground Control to Major Tom"01 Νοεμβρίου, 2009

    Είναι απο τους πρωτοπόρους του είδους του αλλά και ένας απο τους "καταραμένους" ποιητές...
    Συνήθως έτσι πάει...
    Αν δεν είσαι "καταραμένος" δεν μπορεί να υπάρξεις "πρωτοπόρος".
    Είναι απο αυτές τις φλεγματικές ειρωνείες της ζωής.

    Καλό βραδυ Ανδρέα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανδρέας Καρακόκκινος02 Νοεμβρίου, 2009

    Καλησπέρα Μέρη, καλό μήνα.Η μοναξιά δύσκολα γιατρεύται και γίνεται ακόμα χειρότερη όταν την περνάς ανάμεσα σε άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανδρέας Καρακόκκινος02 Νοεμβρίου, 2009

    Ναι Γιάννη, είναι ένας ξεχωριστός ποιητής. Κι εγώ τώρα τον διαβάζω και μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανδρέας Καρακόκκινος02 Νοεμβρίου, 2009

    Έτσι είναι Λίνα μου, κάθε πρωτοπόρος είναι "καταραμένος"
    Σ έυχαριστώ, όχι μόνο για το Vallejo αλλά και για άλλα πολλά.
    Ξέρεις εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY02 Νοεμβρίου, 2009

    Συγκλονιστικά δοσμένη η απόγνωση της μοναξιάς..με το αγαπημένο μου στυλ γραφής. Λίγες λέξεις απλές γεμάτες συναίσθημα και νόημα.
    Καλημέρα Ανδρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. BlueRose02 Νοεμβρίου, 2009

    Πως η απλότητα των λέξεων μιλά απευθείας στη ψυχή..
    Όμορφο ποίημα, έχει δικό του χρώμα..
    Καλή σου μέρα Ανδρέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.