Πέταγμα των γλάρων

Κλείδωσε πίσω του τη πόρτα
και σφάλισε τα παράθυρα προσεκτικά
τα κλειδιά τα ‘κλεισε σ ένα φάκελο
κι έγραψε τ όνομα της και τη πόλη.
Ύστερα κάθισε στη μέση του δωματίου
άρχισε να μετρά τα χρόνια, τις μέρες,
να κατεβαίνει στα βάθη της ζωής του
χωρίς το φόβο ν αντικρύσει την αλήθεια.
Είδε τα κόκκινα δειλινά της θάλασσας
συμβιβασμούς στις μέρας τα παιγνίδια.
Είδε τις λαμπερές τις νύχτες τις ολόφωτες
ανούσιες και θλιβερές συναντήσεις.
Είδε τ ατέλειωτα χαμόγελα τριγύρω του
θυσία στους βωμούς της άνοιξης.
Δεν τόλμησε να μετρήσει την απόσταση
που χώριζε το σήμερα απ το αύριο.
Έκλεισε μονάχα τα μάτια και ήρεμος πια,
αναζήτησε τ όνειρο του για να κρυφτεί.
Κάποιο πρωί θα έστελνε το φάκελο.
Ύστερα θα μελετούσε το πέταγμα των γλάρων.

Ανδρέας Κ.