Χέρια απλωμένα
μέσα στη σκέψη και στα σωθικά
με τραβάνε στις τέσσερεις
γραμμές των οριζόντων
διαμελίζουν τις λέξεις μου
κι αφήνουν τα κομμάτια
στους δείχτες του ρολογιού
μετέωρα να ταξιδεύουν.
Οι φλέβες τεντωμένες
τυλίγονται με μίσος
γύρω απ το κορμί
που φλέγεται την αγωνία
αβέβαιης αναζήτησης
σε ουδέτερη ζώνη ανάμεσα
στη Πύλη του Αχέροντα
και μια μακρινή Ιθάκη.
Κι εσύ ακροβατώντας
στη τεντωμένη γραμμή
που δένει τα σκοτάδια
με το θαλασσινό ξημέρωμα
υφαίνεις με σεντεφένια ηλακάτη
στίχους από χρωματιστές κλωστές
και ρίμες μεταξένιες
τα σταυροδρόμια να σημαδέψουν.
Κι εσύ ακροβατώντας στη τεντωμένη γραμμή που δένει τα σκοτάδια με το θαλασσινό ξημέρωμα υφαίνεις με σεντεφένια ηλακάτη στίχους από χρωματιστές κλωστές και ρίμες μεταξένιες τα σταυροδρόμια να σημαδέψουν. ... .... ειδικά το τέλος είναι "απογείωση!" Καλημέρα Αντρέα!
Και να που η μοίρα του ζητιάνου ήρθε να συμπληρώσει όσα εσύ συμπλήρωσες σε μενα...
Την καλημέρα μου από τα σοκάκια του Κόσμου....
Στην άκρη του κόσμου με χέρι απλωμένο ένας ζητιάνος εντός μου με κορμί σκορπισμένο επαιτεί ολοκληρώσεις στην εκπνοή του χρόνου κι ανθρώπινες μονώσεις στην πληγή του πόνου.
Μεταλλικές απολήξεις τ’ ακροδάχτυλά του αν προβείς να τ’ αγγίξεις η σκιά ενός θανάτου σου βαραίνει τους ώμους και τραβάς την αφή σου.. τον αφήνεις στους δρόμους της χαμένης Αβύσσου…
Μία νεκρή Ατλαντίδα, που δε βρέθηκε ακόμη, η δική του πατρίδα… το ασαφές σταυροδρόμι…
Η δική του αγωνία ρίγος στη δική μου γραφή… του χεριού του η επαιτεία προεξέχει απ’ το δικό μου κορμί…
Όσο κι αν είναι τεντωμένη η γραμμή, εσυ θα την διαβαίνεις πάντοτε ανάλαφρα με τα φτερά της ποίησης, ακροβατώντας άφοβα, με θέα καινούργιες υπέροχα ταιριασμένες λέξεις, δροσερές, φωτεινες και ονειροπόλες σαν το θαλασσινο ξημέρωμα... Και άσε τα σκοτάδια και τον Αχέρωντα για όσους χάσαν την ψυχή τους.... Δεν θέλω να πω ότι είναι υπέροχο, εξαιρετικό και άλλα τέτοια τετριμμένα, θέλω απλά να σου πω ότι όταν το διάβασα έκλεισα τα μάτια μου και εβλεπα μόνο ορίζοντα!!!
καλημέρα Ανδρέα όμορφο το ποίημα σου όμορφα το συνταίριασες με τη μουσική οι γραμμές των οριζόντων άλλωστε όλους μας ενώνουν άλλοι τις περπατούν ακροβατώντας άλλοι απλώς τις κοιτούν
Αντρέα μού άρεσε το ποίημά σου.Πραγματικά υπάρχει κλιμάκωση με δυνατό επίλογο.Περάσαμε ωραία στην ποιητική συνάντηση με τους Ελλαδίτες ποιητές Ηλία Γκρη και Κώστα Γ. Παπαγεωργίου.Διάβασα και εγώ ποιήματά μου καθώς και ο Γιώργος Μολέσκης, η Νάσα Παταπίου,ο Γιώργος Χαριτωνίδης και βεβαίως οι Ελλαδίτες σημαντικοί ποιητές.Ήταν υπέροχη βραδιά.
Ανδρέα, αυτός ο σπαρακτικός συνδιασμός των αντίθετων συναισθημάτων: μελαγχολία-αναγέννηση Αχέροντας-μακρινή Ιθάκη σκοτάδια-θαλασσινό ξημέρωμα σκοτάδια-χρωματιστές κλωστές
συνθέτουν ένα δυνατό υπαρξιακό ποίημα που αγγίζει και συγκινεί.
Ανδρέα μου... επέτρεψε μου να σου πω ότι αυτό είναι ένα από τα ομορφότερα και πιο συγκινητικά και πιο συναισθηματικά και πιο μελωδικά και πιο αρμονικά ποιήματα σου..... Είμαι συγκινημένη. Μου λείπεις. Γαλάτεια
Κι εσύ ακροβατώντας
ΑπάντησηΔιαγραφήστη τεντωμένη γραμμή
που δένει τα σκοτάδια
με το θαλασσινό ξημέρωμα
υφαίνεις με σεντεφένια ηλακάτη
στίχους από χρωματιστές κλωστές
και ρίμες μεταξένιες
τα σταυροδρόμια να σημαδέψουν.
...
....
ειδικά το τέλος είναι "απογείωση!"
Καλημέρα Αντρέα!
Ωραίο το ποίημά σου Ανδρέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Και να που η μοίρα του ζητιάνου ήρθε να συμπληρώσει όσα εσύ συμπλήρωσες σε μενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου από τα σοκάκια του Κόσμου....
Στην άκρη του κόσμου
με χέρι απλωμένο
ένας ζητιάνος εντός μου
με κορμί σκορπισμένο
επαιτεί ολοκληρώσεις
στην εκπνοή του χρόνου
κι ανθρώπινες μονώσεις
στην πληγή του πόνου.
Μεταλλικές απολήξεις
τ’ ακροδάχτυλά του
αν προβείς να τ’ αγγίξεις
η σκιά ενός θανάτου
σου βαραίνει τους ώμους
και τραβάς την αφή σου..
τον αφήνεις στους δρόμους
της χαμένης Αβύσσου…
Μία νεκρή Ατλαντίδα,
που δε βρέθηκε ακόμη,
η δική του πατρίδα…
το ασαφές σταυροδρόμι…
Η δική του αγωνία
ρίγος στη δική μου γραφή…
του χεριού του η επαιτεία
προεξέχει απ’ το δικό μου κορμί…
Απίθανο Ανδρέα, κάθε στίχος πολύ δυνατός..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα!
Στρατή, Ντίνο, Χριστιάνα σας ευχαριστώ για τα καλα σας λόγια
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάκια μου, διάβασα και ξαναδιάβασα το ποίημα σου. Νομίζω το κατάλαβα αρκετά. Και συνέχισα τη σκέψη σου με τη δικιά μου. Σ ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο κι αν είναι τεντωμένη η γραμμή, εσυ θα την διαβαίνεις πάντοτε ανάλαφρα με τα φτερά της ποίησης, ακροβατώντας άφοβα, με θέα καινούργιες υπέροχα ταιριασμένες λέξεις, δροσερές, φωτεινες και ονειροπόλες σαν το θαλασσινο ξημέρωμα... Και άσε τα σκοτάδια και τον Αχέρωντα για όσους χάσαν την ψυχή τους.... Δεν θέλω να πω ότι είναι υπέροχο, εξαιρετικό και άλλα τέτοια τετριμμένα, θέλω απλά να σου πω ότι όταν το διάβασα έκλεισα τα μάτια μου και εβλεπα μόνο ορίζοντα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα Ανδρέα
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφο το ποίημα σου
όμορφα το συνταίριασες με τη μουσική
οι γραμμές των οριζόντων άλλωστε όλους μας ενώνουν
άλλοι τις περπατούν ακροβατώντας άλλοι απλώς τις κοιτούν
Αντρέα μού άρεσε το ποίημά σου.Πραγματικά υπάρχει κλιμάκωση με δυνατό επίλογο.Περάσαμε ωραία στην ποιητική συνάντηση με τους Ελλαδίτες ποιητές Ηλία Γκρη και Κώστα Γ. Παπαγεωργίου.Διάβασα και εγώ ποιήματά μου καθώς και ο Γιώργος Μολέσκης, η Νάσα Παταπίου,ο Γιώργος Χαριτωνίδης και βεβαίως οι Ελλαδίτες σημαντικοί ποιητές.Ήταν υπέροχη βραδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δικά σου σταυροδρόμια συναντιώνται με τα δικά μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας ταξίδεψες..Υπέροχο..
Καλό βράδυ Ανδρέα..
Ανδρέα, αυτός ο σπαρακτικός συνδιασμός των αντίθετων συναισθημάτων:
ΑπάντησηΔιαγραφήμελαγχολία-αναγέννηση
Αχέροντας-μακρινή Ιθάκη
σκοτάδια-θαλασσινό ξημέρωμα
σκοτάδια-χρωματιστές κλωστές
συνθέτουν ένα δυνατό υπαρξιακό ποίημα που αγγίζει και συγκινεί.
Ανδρέα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήεπέτρεψε μου να σου πω ότι αυτό είναι ένα από τα ομορφότερα και πιο συγκινητικά και πιο συναισθηματικά και πιο μελωδικά και πιο αρμονικά ποιήματα σου.....
Είμαι συγκινημένη.
Μου λείπεις.
Γαλάτεια