Ήρθες,
το πρωινό του Σεπτέμβρη
με την πιο γλυκιά μελωδία
εκείνο το μοναδικό κλάμα ζωής
στο φως που πρωτοαντίκρισες
Ήρθες,
και τα βλέμματα μας,
γέμισαν μέχρι τα βάθη της ψυχής
από την αγάπη της παρουσίας σου
εσύ, τόσο μικρό σαν ένα δάκρυ χαράς.
Ήρθες,
κι όσο κι αν σε περιμέναμε
ήταν πρωτόγνωρος και μοναδικός
ο τυφώνας των συναισθημάτων
που μας χάρισε ο ερχομός σου.
Ήρθες,
κι οι μέρες σου έγιναν πια δικές μας
για ν’ ακουμπάμε απαλά στα πόδια σου
όλη τη πρωινή δροσιά της τρυφεράδας
ντυμένη με φεγγαρόλουστα χαμόγελα.
Τι όμορφο ποίημα για το εγγονάκι σου Ανδρέα.Ιδίως ο επίλογος.Την Παρασκευή περιμένω τον δικό μου εγγονό.Σίγουρα συμμερίζομαι τα δικά σου αισθήματα.Τι αποφάσισες;Θα έλθεις τελικά στην Κύπρο για τη συνεστίαση της τάξης μας; Σαραντάχρονα από την αποφοίτηση.Σαν να ήταν χθες.
Ανδρέα μου, Με λύπη μου διαπιστώνω πως, τελικά, δεν αναρτήθηκε κάποιο σχόλιό μου (πιθανόν λόγω της έκτασής του) γι' αυτό το υπέροχο ποίημά σου. Συνοψίζοντας λοιπόν, επαναλαμβάνω πως το κυριαρχούν συναίσθημά μου γι' αυτή σου την ανάρτηση ήταν η βαθύτατη συγκίνηση, και για την υπέροχη μουσική επιλογή και γι' αυτό καθαυτό το ποίημα και -κυρίως- για τη φράση σου: "Αφιερωμένο στο εγγόνι μου". Κατέγραψα ολόκληρο το ποίημα στην σκέψη και στην ψυχή μου, έχοντας υπογραμμίσει τους στίχους: εσύ, τόσο μικρό σαν ένα δάκρυ χαράς, ο ΤΥΦΩΝΑΣ των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, και βέβαια την αριστουργηματική τελευταία στροφή! Ανδρέα μου, σου εύχομαι ολόψυχα να ζήσεις Χρόνια Καλά και Πολλά, ώστε κάποια μέρα να αξιωθείς να γράψεις ένα εξίσου εξαίρετο ποίημα για κάποιο... δισέγγονο! Αυτή μου την ευχή την συνοδεύω με μια λατρεμένη μου μελωδία, "Το αστέρι κι η ευχή", από το ίδιο CD της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, που κι εγώ λατρεύω...
Τι όμορφο ποίημα για το εγγονάκι σου Ανδρέα.Ιδίως ο επίλογος.Την Παρασκευή περιμένω τον δικό μου εγγονό.Σίγουρα συμμερίζομαι τα δικά σου αισθήματα.Τι αποφάσισες;Θα έλθεις τελικά στην Κύπρο για τη συνεστίαση της τάξης μας; Σαραντάχρονα από την αποφοίτηση.Σαν να ήταν χθες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη μου με το καλό να ρθει κι ο δικός σου εγγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξερω ακόμα αν θα ρθώ στη συνεστίαση, θα προσπαθήσω.
Ανδρέα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λύπη μου διαπιστώνω πως, τελικά, δεν αναρτήθηκε κάποιο σχόλιό μου (πιθανόν λόγω της έκτασής του) γι' αυτό το υπέροχο ποίημά σου.
Συνοψίζοντας λοιπόν, επαναλαμβάνω πως το κυριαρχούν συναίσθημά μου γι' αυτή σου την ανάρτηση ήταν η βαθύτατη συγκίνηση, και για την υπέροχη μουσική επιλογή και γι' αυτό καθαυτό το ποίημα και -κυρίως- για τη φράση σου: "Αφιερωμένο στο εγγόνι μου".
Κατέγραψα ολόκληρο το ποίημα στην σκέψη και στην ψυχή μου, έχοντας υπογραμμίσει τους στίχους: εσύ, τόσο μικρό σαν ένα δάκρυ χαράς, ο ΤΥΦΩΝΑΣ των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, και βέβαια την αριστουργηματική τελευταία στροφή!
Ανδρέα μου, σου εύχομαι ολόψυχα να ζήσεις Χρόνια Καλά και Πολλά, ώστε κάποια μέρα να αξιωθείς να γράψεις ένα εξίσου εξαίρετο ποίημα για κάποιο... δισέγγονο!
Αυτή μου την ευχή την συνοδεύω με μια λατρεμένη μου μελωδία, "Το αστέρι κι η ευχή", από το ίδιο CD της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, που κι εγώ λατρεύω...
Τι πιο τρυφερό δώρο από ένα όμορφο ποίημα. Να σου ζήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο και τρυφερό...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σας ζήσει...
Σ' ευχαριστώ πολύ Κώστα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέρη μου σ' ευχαριστω πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας ζήσει το μικρούλι...εύχομαι ό,τι καλύτερο σε σας και την οικογενειά σας :) :) :) :) :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ Ερμιόνη μου
ΑπάντησηΔιαγραφή