Ανδρέα, Ομολογώ πως το τελευταίο αυτό ποίημά σου ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη "έκπληξη", αυτή τη νύχτα του Σαββάτου. Και μόνον ο τίτλος "Άσε με να γίνω", που επαναλαμβάνεται ως επωδός στην αρχή της κάθε στροφής, είναι ικανός να μας εισαγάγει σ' αυτό το "τοπίο" της άμετρης τρυφερότητας που κυριαρχεί σε ολόκληρο το ποίημα. Μιας τρυφερότητας που κλιμακώνεται, λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο. Μιας τρυφερότητας που έχει τη δύναμη να προκαλέσει μια βαθύτατη συγκίνηση, καθώς συνοδεύεται απ' αυτούς τους παλμούς της ικεσίας "Άσε με να γίνω...". Η έννοια του φωτός (μια φλόγα έρωτα, να φέγγω, φάρος στις θάλασσες), που κυριαρχεί στην 1η στροφή, δεσπόζει -σαν φως της Αγάπης- απαρχής μέχρι τέλους. Με εντυπωσίασαν: η "πυξίδα στους λαβύρινθους", ο "ίσκιος να ξαποσταίνεις" και το "δίχτυ αγκαλιάς ατσάλινο"...
Πρόκειται για ένα ακόμη εξαιρετικό σου ποίημα. Συγχαρητήρια, Ανδρέα!
Υ.Γ. Όσο για το τραγούδι, δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο ποίημα θα μπορούσε να συνοδευθεί από καλύτερο άκουσμα... Μια ονειρική, αλληλοσυμπληρούμενη ομορφιά!
Ικεσίας ανάθημα η ΥΠΟΣΧΕΣΗ αγωνίζεται, να φτάσει στον ύψιστο Αποδέκτη...... Βωμός Θυσίας ο ΙΚΕΤΗΣ προσφέρει εαυτόν καταφύγιο και προστασία...... Κι ο Έρωτας κρατά πάντα ΣΤΑΘΕΡΟ τον βορά και το νότο της.....''πυξίδας''........
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ, ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ 'ΔΙΝΑΝ ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ, ΓΙΑ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ.........
Καληνύχτα..... (με ανάγκη και προσπάθεια ....προσανατολισμού...)....
Ανδρέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ πως το τελευταίο αυτό ποίημά σου ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη "έκπληξη", αυτή τη νύχτα του Σαββάτου.
Και μόνον ο τίτλος "Άσε με να γίνω", που επαναλαμβάνεται ως επωδός στην αρχή της κάθε στροφής, είναι ικανός να μας εισαγάγει σ' αυτό το "τοπίο" της άμετρης τρυφερότητας που κυριαρχεί σε ολόκληρο το ποίημα. Μιας τρυφερότητας που κλιμακώνεται, λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο. Μιας τρυφερότητας που έχει τη δύναμη να προκαλέσει μια βαθύτατη συγκίνηση, καθώς συνοδεύεται απ' αυτούς τους παλμούς της ικεσίας "Άσε με να γίνω...".
Η έννοια του φωτός (μια φλόγα έρωτα, να φέγγω, φάρος στις θάλασσες), που κυριαρχεί στην 1η στροφή, δεσπόζει -σαν φως της Αγάπης- απαρχής μέχρι τέλους.
Με εντυπωσίασαν: η "πυξίδα στους λαβύρινθους", ο "ίσκιος να ξαποσταίνεις" και το "δίχτυ αγκαλιάς ατσάλινο"...
Πρόκειται για ένα ακόμη εξαιρετικό σου ποίημα.
Συγχαρητήρια, Ανδρέα!
είναι λυγμός
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι παράκληση
είναι το ξεγύμνωμα της ψυχής
από κάθε τι περιττό
αγάπη με ανιδιοτέλεια
ο απόλυτος ορισμός της αγάπης
την καλησπέρα μου
με θαυμασμό και εκτίμηση
Υ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το τραγούδι, δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο ποίημα θα μπορούσε να συνοδευθεί από καλύτερο άκουσμα...
Μια ονειρική, αλληλοσυμπληρούμενη ομορφιά!
Στην καταχνιά και την βαρβαρότητα των καιρών αυτή η σελίδα είναι ένα στοργικό καταφύγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Αντρέα!
"στο γλίστρημα να είμαι κει
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σβήνω εφιάλτες"
πολύ όμορφο...
καλημέρα Αντρέα
Γιόλα μου, σ ευχαριστώ για τα λόγια σου. Είναι αλήθεια ότι με διαβάζεις πέρα από τις λέξεις και τους στίχους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝέλλη μου τα λόγια σου νότες από γλυκιά μελωδία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανδώρα μου είναι στην ίδια γειτονιά με το δικό σου καταφύγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέρη μου, χαίρομαι πάντα τα λόγια σου και τ αποτυπώματα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙκεσίας ανάθημα
ΑπάντησηΔιαγραφήη ΥΠΟΣΧΕΣΗ
αγωνίζεται, να φτάσει
στον ύψιστο Αποδέκτη......
Βωμός Θυσίας
ο ΙΚΕΤΗΣ
προσφέρει εαυτόν
καταφύγιο και προστασία......
Κι ο Έρωτας κρατά πάντα
ΣΤΑΘΕΡΟ
τον βορά και το νότο
της.....''πυξίδας''........
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ,
ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ 'ΔΙΝΑΝ
ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ,
ΓΙΑ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ
ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ.........
Καληνύχτα.....
(με ανάγκη και προσπάθεια
....προσανατολισμού...)....
Πολύ τρυφερό, πολύ δοτικό Ανδρέα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε. .
διαβάζοντας την ποίησή σου Ανδρέα, μου ήρθε αυθόρμητα η σκέψη το πόσο της ταιριάζει το Καρακόκκινος.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά. να μας οδηγείς στα κόκκινα ποτάμια των συναισθημάτων μας...