26 Οκτ 2011

10 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι ποιητικές σιωπές
    μελωδικά ακούγονται
    κι ας ο κρότος τους
    πιο επικίνδυνος μέσα μας
    από Σεισμούς και Δονήσεις Αιφνιδιασμών της Ζωής....

    γιατί έχουν χρόνο να ωριμάσουν σαν Ιδέες
    και να αυξήσουν κλιμακωτά τα ρίχτερ των Υπόγειων Κραδασμών που δημιουργούν στη Σκέψη...


    Σε φιλω.... την πιο γλυκια καλημερα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχουν φορές που τα συναισθήματα τα οποία σου προκαλεί η ανάγνωση -και μόνον- ενός ποιήματος είναι τόσο έντονα, που είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να εκφρασθούν... Ήδη από τον τίτλο του ποιήματος και από τους πρώτους στίχους του, ένοιωσα να με πνίγει η συγκίνηση...
    Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος γνωρίσει τον Ανδρέα. Δεν χρειάζεται να έχει μελετήσει την μέχρι τώρα ποιητική του Δημιουργία. Μέσα σ' αυτό και μόνον το ποίημα καθρεφτίζεται η ψυχή του!
    Ανδρέα μου, συγχαρητήρια!
    Με συγκίνηση. Γιόλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάκια μου, οι σεισμοί και οι δονήσεις είναι κομμάτι της ζωής μας. Όπως και η αντίδραση στις δονήσεις.

    Μια γλυκιά καλημέρα κι από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα συναισθήματα Γιόλα μου, υπάρχουν πάντα μέσα μας ζωντανά κι άλλοτε γίνονται στίχοι κι άλλες στιγμές σιωπούν.
    Σ ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. όσες όμορφες λέξεις και να πω, θα το βεβηλώσω...

    να είσαι καλά Αντρέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι συγκλονιστικό, Τόλη μου, πράγματα για τα οποία κι εσύ κάποτε, μαθητής, διαδήλωνες να τα βλέπεις να χάνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανδρέα μου πάλι θα συμφωνήσω με τον Τόλη και την Γιόλα. Συγκλονιστικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.