Κάθε μέρα εσύ

Πάντα εσύ, κάθε μέρα εσύ,
οργώνεις της αυγής την ελπίδα,
διώχνεις της νύχτας την αγωνία.
Ταξιδευτής του νερού και της χλόης
είσαι εσύ που γράφεις τ' όνομα μου
με γράμματα από ρόδα κόκκινα
στου αγέρα την ανάσα:
" η πιο αγαπημένη
από τις αγαπημένες".
Σ' αναπολώ μέσα στο κουκούλι σου,
ύπαρξη απαράμιλλη,
σ' ανθώνες συμπαντικούς να σεργιανάς
πριν μετουσιωθείς σε γλάρο.
Κάπου - κάπου
βόγγοι αχαλίνωτοι ξεπορτίζουν
από του κόσμου το σουράβλι,
στα στήθη μου ξαγρυπνούν
τρυπούν της μοναξιάς τα μάτια.
Και είσαι εδώ, δεν ξεμακραίνεις,
δίψα μου ατελεύτητη,
αναδύεσαι από τα έγκατα της γαίας.
Την αδειανή φωλιά μου
η έξαρση σου ευωδιάζει
τρυγώντας απολαυστικά
της δικής μας σοδειάς οπώρες.

Μελιτα Τόκα-Καραχάλιου
Ανέκδοτο