Μ' ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΡΑΣΙ

Μ ένα ποτήρι κρασί ,
νομίζω ήταν κόκκινο σαν το αίμα,
ίσως να ήταν και αίμα,
έβρεξα τη καρδιά μου για να δραπετεύσω
από τα όνειρα που σβηστήκαν
το ηλιοβασίλεμα
και τώρα απέμεινε μόνο το κουφάρι τους
να τριγυρνάει σαν πλανόδιος παλιάτσος

ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Θα είσαι στα όνειρα μου
σαν ήλιος, σαν φεγγάρι
όταν εγώ θα περπατώ
στο μονοπάτι της άρνησης
φορτωμένος ενοχές.
και περιμένοντας ν' ακούσω
τη θεϊκή εκείνη μουσική
που παίζει η ορχήστρα
στη τελευταία πράξη
της μεγάλης παράστασης.
Κι όταν η μαύρη αυλαία
σκεπάσει τη σκηνή,
τα φώτα θα πάψουν να φωτίζουν
τα όνειρα μου,
τα ρολόι θα σταματήσει
να μετρά το χρόνο μου
κι εγώ θ' αποσυρθώ
στο παγωμένο καμαρίνι μου
να γράψω στο ημερολόγιο
τέλος παράστασης