Οι Απελπισίες οι λιγνές γελούν φχαριστημένες,
γιατί έχωσαν το δάχτυλο της δοκιμής
ως μέσα, πολύ μέσα στον εαυτό μου.
Και τώρα κάθονται σα χορτασμένες,
νωθρές γυναίκες που κοιτάζουν
μ' αδιαφορία πως γυρεύω ανώφελα
πάνω στο σώμα μου
να βρώ κάποια βοήθεια.
Ανοίγ' η φαντασία παράθυρα.
Κοιτάζουν τα βλέμματά μας στ' απόμακρα
και συνταιριάζονται ευχάριστα
για τους τυραννικούς πόθους τα μέλλοντα.
Σιγά, περπατιστά έρχονται
οι Απογοητεύσεις. Μας παγώνουν,
σαν ψύχος βραδινό,
όταν τα χρώματα του ήλιου σβήνουν.
Ζωή Καρέλλη
Απο τη συλλογή " Χαλκογραφίες και Εικονίσματα" (1952)
Στο blog ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ thepoetsiloved.blogspot.com θα βρείτε μια ανθολόγηση ποιημάτων της Ζωής Καρέλλη.
15 σχόλια:
Μόνο που εγώ δεν έχω φτάσει ακόμα σ' αυτό το «μάθημα» της Ζωής Καρέλλη - είμαι περίπου 3 συλλογές πίσω, στο 1948.
Ωραίο ποίημα αυτό, Ανδρέα. Αλλά γιατί έβαλες το μισό; Έχει και δεύτερη στροφή που λέει:
Ανοίγ' η φαντασία παράθυρα.
Κοιτάζουν τα βλέμματά μας στ' απόμακρα
και συνταιριάζονται ευχάριστα
για τους τυραννικούς πόθους τα μέλλοντα.
Σιγά, περπατιστά έρχονται
οι Απογοητεύσεις. Μας παγώνουν,
σαν ψύχος βραδινό,
όταν τα χρώματα του ήλιου σβήνουν.
Άντε, κάνε την παλικαριά και κάνε την προσθήκη στην ανάρτησή σου. :-)
Βίκυ σ ευχαριστώ για την υπόδειξη.
Έκανα τη προσθήκη. Δεν ξέρω γιατί αλλά στο αρχείο μου είχα μόνο τη πρώτη στροφη.
Η ανθολόγηση που κάνεις όχι μόνο στη Ζωή Καρέλλη είναι μοναδικη.
Εμείς που σε διαβάζουμε πρέπει να λέμε ευχαριστώ.
Τώρα είμαστε εντάξει.
Αγαπώ πολύ τη Ζωή Καρέλλη και όχι μόνο. Όπως μου έλεγε χτες ένας παλιός μου φίλος και λογοτέχνης, δεν υπάρχει ποιητής που να μην έχει γράψει έστω ένα πολύ όμορφο ποίημα ή πολλούς όμορφους στίχους, ακόμα κι αν ασχολήθηκε ελάχιστα με την ποίηση.
Αποκεί και μετά, το θέμα είναι αν μπορείς να τους δεις και να τους βρεις αυτούς τους στίχους - εντέλει, η ουσία είναι να αγαπάς την ποίηση. Συν τω χρόνω ανακαλύπτεις όλα τα κρυφά της μονοπάτια.
Και κάθε μονοπάτι που ανακαλύπτεις το περπατάς βήμα - βήμα κι αυτό μεγαλώνει την αγάπη σου στη ποίηση και σε οδηγεί παρακάτω.
Ακριβώς. Αυτή είναι η μαγεία και η ομορφιά της κάθε τέχνης. Να ξεκινάς από το άλφα, φιλοδοξώντας ότι θα προλάβεις να «δεις το έργο ως το ωμέγα» όσο ζεις. Όχι πως τότε θάχεις κλείσει τον κύκλο. Απλώς θάχεις πάρει μια ιδέα. Και θα πρέπει να ξαναγυρίσεις στο άλφα ωριμότερος και ίσως σοφότερος;
Τα λόγια σου μας οδηγούν στον Καβάφη.
" Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν. "
Τώρα πόσο σοφός γίνεται και τι σημαίνουν οι Ιθάκες, ας κοιτάξει ο καθένας τον εαυτό του χωρίς εγωισμούς
Όλες οι σκέψεις κι όλα τα λόγια κι όλοι οι στίχοι οδηγούν στον Καβάφη. Ή μάλλον αυτός μας οδηγεί εδώ κι έναν αιώνα τώρα.
Αρέσει δεν αρέσει στον καθένα μας, η Ιθάκη υπάρχει. Πάντα υπήρχε. Κι αν δεν μπορέσουμε να γίνουμε σοφότεροι με την πάροδο του χρόνου, κάτι άλλο φταίει - πάντως, όχι το νησάκι. :-)
Η Ιθάκη είναι πάντα εκεί. Η ομίχλη που απλώνουμε γύρω μας, μας εμποδίζει να τη δούμε και να αποκτήσουμε τη σοφία του ταξιδιού.
Κι αυτη την ομίχλη αν τη βάλεις στο μικροσκόπιο και δεις τα συστατικά της, αυτά έχουν όνομα.
εγωισμός, έλλειψη ήθους, έλλεψη αγάπης και ένα σωρό άλλα.
Αύριο τελειώνει ο χρόνος αυτός.
Ας κάνει ο καθένας μας την αυτοκριτική του κι ας προσπαθήσει να δει στο βάθος του ορίζοντα την Ιθάκη
Μου φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να δημοσιεύσω το ποίημα «Ιθάκη». :-)
Σωστή η σκέψη σου. Θα το βάλω κι εγω αύριο ευχή γιά τον καινουργιο χρόνο.
Ναι, αλλά μάλλον δεν μάντεψες ποια Ιθάκη εννοούσα. :-)
Ομολογώ πως οχι
Μπορείς να πας να δεις. Ήδη είναι στη θέση της η «άλλη» Ιθάκη.
Ήδη πήγα και το είδα.Και για όποιο φίλο έχει τη περιέργεια.
http://greek-translation-wings.blogspot.com/
Ε, ναι, γιατί έχουμε και τους Θεσσαλονικιούς ποιητές... μην ξεχνιόμαστε, ε;
Δημοσίευση σχολίου