15 Ιουλ 2009
Μέρες του 1974
Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν' αγαπά
λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν' αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν' αγαπώ;
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν' αγαπώ;
Στίχοι: Νεσιέ Γιασίν
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Τριανταπέντε χρόνια μετά από ένα προδοτικό πραξικόπημα και τη Τουρκική εισβολή στη Κύπρο, το δίκιο παραμένει ακόμα λαβωμένο. Δεν ξέρω αν αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη και τα δυό κομμάτια ξαναγίνουν ένα. Ξέρω μονάχα ότι για μένα θα είναι ένα όνειρο ζωής και μια υπόσχεση.
Υπόσχεση Ιούλη 74
Τα τύμπανα πολέμου ήχισαν χαράματα
μαζί με βουητό αεροπλάνων και την οσμή της προδοσίας
Κι ήταν ο ήχος αυτός η πρώτη μαχαιριά
που θα χαράκωνε για πάντα τη ψυχή μας
και κείνον το πρωινό του Ιούλη.
"Φεύγω μάννα, για το τόπο μας, είναι δικός μας δεν θα τον πάρουν."
Το κλάμα της και οι κραυγές σκέπαζαν τα βουητά
τα δάκρυα της γίναν ποτάμι ορμητικό
που ήθελε να πνίξει προδότες και εισβολείς
"Γιέ μου, γιέ μου, που φεύγεις, θα σε ξαναδώ; "
"Ναι μάννα μη με θρηνείς, θα σμίξουμε και πάλι.
εδώ στο σπίτι μας, το γιασεμί με περιμένει να το ποτίσω."
Ύστερα σιωπή, σκοτάδι, πόνος, θάνατος
και μια πατρίδα μοιρασμένη, πίνακας θλίβερός ενός πολέμου.
Τα χρόνια πέρασαν, ο πόνος έμεινε βουβός
Εσύ μάννα έφυγες με τον καημό να ξαναπάς στο σπίτι μας
Κι εγώ κράτησα την αγάπη σου που ήταν πάνω απ' τη ζωή σου
και μια υπόσχεση που δεν τήρησα ακόμα
Το γιασεμί μας στην αυλή να το ποτίσω.
Αφιερωμένο στη μάννα μου και σ΄όλες της μαννάδες του κόσμου που πάνε τα παιδιά τους στο πόλεμο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Με συγκίνησες πρωί πρωί...
Δεν ξέρω ούτε και γω αν θα αλλάξει κάτι στο μέλλον , ξέρω πως για όλους πονάει το ίδιο πολύ.
Καλημέρα Ανδρέα
"απόσεισέ τους Πενταδάκτυλε..."
Αντρέα φίλε, είμαστε εδώ
κι η μνήμη μαζί
Τώρα ότι και να πω θα ναι λίγο.
Εύχομαι μόνο, να μην χαθεί η εθνική μνήμη.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε, η "πόλη εάλω".
Καλό σου βράδυ Ανδρέα :)
Τις καλύτερες & φιλικότερες ευχές μου για καλό καλοκαίρι & καλές διακοπές.
Ελπίζω από Σεπτέμβρη να μπορώ να τα λέμε συχνότερα.
Να μαστε καλά ώς τότε!
Μαρία, Σωκράτη, Λίνα, αυτή η μνήμη δεν θα σβύσει ποτέ. Την κρατάει άσβεστη το άδικο.
Με πολλή συγκίνηση θυμάμαι τον ίδιο τον Μάριο Τόκα να μας εξηγεί την ιστορία αυτού του τραγουδιού και να μας το λέει πριν από 7 χρόνια στη Μυτιλήνη, σε μια αξέχαστη συναυλία στο Κάστρο.
Ήταν μια πολύ γλυκιά βραδιά με κείνη την πραότητα και την τρυφερότητα που πάντα ανάδινε η παρουσία του Τόκα, χωρίς μεγάλες φίρμες, με τόνους χαμηλούς, όπου από το πρώτο μισάωρο και μετά είχαμε γίνει όλοι μια παρέα και τραγουδούσαμε μαζί τους.
Ο Τόκας άφινε μια γλυκιά τρυφερή πνοή και στα τργούδια του κι ο ίδιος σαν άνθρωπος.
Όσο οδυνηρή κι αν είναι η μνήμη δε γίνεται να τη θάψουμε
Καλησπέρα Αντρέα με συγκίνησες....
Η μάνα σου Ανδρέα ήταν μια υπέροχη καρδιά που μας αγκάλιαζε όλους εσένα κ μας τους φίλους σου.Δεν θα την ξεχάσω ποτέ.Είναι ανεξίτηλη μνήμη όπως κ η μάνα μου.
Μερη μου καλησπέρα, αυτή είναι μνήμη που δεν σβήνει και δεν θάβεται.
Στις μανάδες μας Γιάννη μου χρωστάμε ένα κομμάτι του εαυτού μας. Κι η μνήμη τους τους ένα καντήλι άσβεστο στο χρόνο.
Δημοσίευση σχολίου