24 Οκτ 2009
Άκου / Ecoute
Άκου τον ρυθμό της σιωπής,
άκου της χορδές της ύπαρξής σου.
Πως πάλονται, χαλαρώνουν
και τραγουδούν.
Η μοναξιά μέσα στην ηρεμία της
καταβροχθίζει το θύμα της,
σ`ένα σύμπαν χειμαιρικό
αθόρυβα το παρασύρει.
Κι εγώ.
Εκεί.
Ονειρεύομαι και σκέφτομαι.
Αυτό που υπάρχει,
αυτό που δεν ζήσαμε ακόμη.
Αυτόν τον χρόνο του πόνου
που ποτέ
ποτέ δεν θα δω.
Σκεφτόμουν πάντοτε ένα ρόδο.
Ρόδο μοναχικό
κλεισμένο στον εαυτό του,
ρόδο άγνωστο,
σε μία ανθρώπινη όαση,
μακριά από τα Ηλύσια Πεδία,
μα τόσο κοντά στη δική μου ύπαρξη,
πλάϊ στο συνειδητό μου «εγώ».
Άραγε πόσα «εγώ» μου να ρέουν
στον ρυθμό της σιωπής
στον ρυθμό του χρόνου.
Άκου την σιωπή, άκου.
Μετάφραση
Μελίτα Τόκα – Καραχάλιου
Πέμπτη 15/10/09 ώρα 11` το βράδυ
Ecoute
Ecoute le rythme du silence
écoute les nerfs de ton être
ils bougent, se détendent.
Et chantent.
La solitude dans son calme
engloutit sa victime
dans un univers chimérique
doucement l`entraîne.
Et moi.
Là.
Je rêve et je pense.
A ce qui existe
A ce qu`on n`a pas encore vécu.
A ce temps de douleur
que jamais
jamais je ne verrai.
J`ai toujours pensé à une rose.
Rose solitaire
repliée sur elle
rose inconnue
dans une oasis humaine
loin des Champs Elysées.
Mais près de mon être.
Près du «moi» conscient
mais combien de «moi» s`écoulent
au rythme du silence
au rythme du temps
écoute le silence, écoute.
Julien Kilanga- Musinde
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
πόσο αληθινό...!!!!
την καλησπέρα μου
Με την μουσική του και την πικρή αναλαμπή υπάρχει όμως τίποτα που να νικά την σιωπή?
Π.Χ. Το παρακάτω:
Hark, all ye lovely saints above,
Diana hath agreed with Love,
His fiery weapon to remove. Fa la.
Do you not see
How they agree?
Then cease, fair ladies; why weep ye? Fa la.
See, see, your mistress bids you cease,
And welcome Love, with love's increase;
Diana hath procured your peace. Fa la.
Cupid hath sworn
His bow forlorn
To break and burn, ere ladies mourn. Fa la.
Thomas Weelkes
Καλημέρα Νέλλη, αληθινό όσο αληθινή είναι η σιωπή μες στην ανθρώπινη όαση.
Κωνσταντίνε καλημέρα, σ' ευχαριστώ που πέρασες απ' εδώ και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω κι εγώ τα blogs σου, τα οποία ομολογώ είναι εξαιρετικά όπως και τα ποιήματα σου που πρόλαβα και διάβασα. Εύστοχη η παρατήρηση με το ποίημα που έβαλες. Τι θα έλεγες αν σου ζητούσα και μια μετάφραση. Είδα ότι έχεις κάνει.
Νικά άραγε η αγάπη τη σιωπή? Ή η "Άκρα του τάφου σιωπή" είναι είναι το τέλος της παράστασης.
Πολύ όμορφοι στίχοι,
ειδικά το "Η μοναξιά μέσα στην ηρεμία της καταβροχθίζει το θύμα της"
καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου