4 Μαΐ 2008

ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ

Μέρες ζωγραφισμένες
με μαύρες πινελιές
κι' ο ήλιος θαμπός
σβύνει τις ακτίνες του
σε λυπημένες ορχιδέες.
Οι δείκτες του ρολογιού
στην ίδια πάντα διαδρομή
με βήματα αργά
αγκομαχούν να φτάσουν
στον πίνακα με μαύρο φόντο.
Μέρες χωρίς πυξίδα
σε άγνωστες διαδρομές
στη σκιά σκοτεινών ματιών
και αρπαχτικών ψυχοφάγων
έτοιμων να σε κατασπαράξουν.
Μέρες χωρις αύριο…

ΔΕΙΛΙΝΟ ΦΛΕΒΑΡΗ

Δειλινό χειμωνιάτικο
την ώρα που ο ήλιος
αφίνει τις τελευταίες ακτίνες
να χαιδέψου τα μαλλιά σου
να σμίξει τη λάμψη του
με το χαμόγελο σου
και το γαλάζιο της θάλασσας
αυτή την ώρα τη γαλήνια
όλη η ομορφιά μαζέυεται
μέσα στη ψυχή σου
Δειλινό χειμωνιάτικο
κι όλα τα χρώματα
μέσα στα μάτια σου
φέρνουν την άνοξη
τη πρώτη μέρα του Φλεβάρη

ΛΕΞΕΙΣ

Άπλωσα τα χέρια
και γέμισα τις χούφτες
με λέξεις που ανέμιζαν
μέσα σε χρυσίζουσες ανταύγιες
Όλες ήτανε δικές σου
κι' ήταν το βράδυ αυτό
ένα δικό μου βράδυ.
Έκλεισα τις λέξεις σου
σ' ανοιχτωσιά της καρδιάς μου
κι ύστερα τις βούτηξα
μέσα σε νότες μαγικές
ένα τραγούδι για να φτιάξω
να ομορφαίνει το ταξίδι μου
στο φως των αστεριών

2 Μαΐ 2008

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Το φεγγάρι γυμνό
παίζει κρυφτό με τα σύννεφα.
Σαν τη γυναίκα που κρύβεται
πίσω από μιά κουρτίνα
γιά να μη δεις
την ομορφιά της γύμνιας της.
Κι εσύ
σαν θεά θαλασσινή
που γεννήθηκε απόψε
στ' ακρογιάλλι απέναντι
μέσα στα ερείπεια
της αρχαίας Ολύνθου.
σμίγεις τα μαλλιά σου
με κίτρινες αχτίνες
και μου χαμογελάς γυμνή
στο φως του φεγγαριου
και της αγάπης

ΣΤΗ ΠΛΩΡΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Ο ήλιος χαμογέλασε
μέσα από τα μάτια σου
χαιδεψε τη θάλασσα
και κρύφτηκε στην αγκαλιά σου
Εσύ όρθια στη πλώρη του ονειρου
ζωγράφιζες το δειλινό
με χρώματα αγάπης
κι' έγραφες με τη καρδιά
στην άκρη τα' ουρανού
τις νότες απ το τραγούδι του έρωτα

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Όνειρα
που γλύστρισαν
μέσα στη νύχτα
κι ακροπατώντας
στους δρόμους
των αστεριών
λαθραία
μπήκαν στη καρδιά σου.
Χαμόγελα
που γλύστρισαν
μεσ' τις σταγόνες
της ομίχλης
φώτισαν με τη λάμψη τους
τα σκοτεινά τα μονοπάτια
της ψυχής
και της αγάπης
Ελπίδες
που γεννήθηκαν
με το πρώτο φως
της μέρας
κι άνοιξαν τις φτερούγες τους
για μακρινό ταξίδι
μαγευτικό
στην Άνοιξη σου της ζωής.

ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΒΡΟΧΗΣ

Βροχή
μονότονα μελαγχολική
κι οι σταγόνες της
φτάνουν μέχρι τη ψυχή
και την μουσκεύουν
την πνίγουν
την πιέζουν
ν΄αντισταθει
στην ασφυξία της μελαγχολίας
ν' αντιδράσει στον πνιγμό
να αρπάξει τις σταγόνες
να τις κάνει χαμόγελο
να τις κάνει τραγούδι
να στολίσει τις μέρες
που έρχονται