31 Μαΐ 2009

Το αντίσκηνο

Ξέρω, δεν θα περιληφθείς Αγάπη στα αναγνωστικά
έτσι που υπολείπεσαι ευψυχίας εθνικής
άχρηστη στα ΟΧΙ των πάσης φύσεως επιδρομέων
στην πίστη την αγία και στους αδούλωτους αδελφούς.

Ξέρω ακόμα, πως και το Κίνημα δεν θα σε τραγουδήσει
δεν αναφέρεσαι στην εκμετάλλευση του ανθρώπου
στις θυσίες του Λαού, τις ματωμένες του Πρωτομαγιές,
πολύ συχνά άλλωστε, λεν, αποπροσανατολίζεις.

Και στο φινάλε όλοι ντρέπονται την αναγνώρισή σου, Αγάπη,
εθνικούς ποιητές δεν διορίζουν χωρίς το μεγαλείο της φυλής
βάρδους λαϊκούς χωρίς τον πόνο τού εργάτη.

Να γιατί, Αγάπη μου, θα μένει πάντα ένα αντίσκηνο
η ποίησή σου, για τους πληγέντες απ' τις θεομηνίες
της αορτής.

Γιάννης Καρατζόγλου

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Πηγή:http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,8471.0.html

Σκηνικό

Είχαν ερωτικό δεσμό περίπου ένα χρόνο.
Ανέβηκαν σπίτι του
για να βάλει κουστούμι για τη νυκτερινή τους έξοδο.
Της έδωσε κάτι να πιεί και την υπόλοιπη, αρκετή, ώρα
ασχολήθηκε με τον εαυτό του.
Έκανε ντους, με φροντίδα διάλεξε τα ρούχα
που θα φορούσε, στα ενδιάμεσα τηλεφώνησε σε κάποιους
για δουλειές.
Δεν της διέφυγε η αυταρέσκεια που υπήρχε στις κινήσεις του.

Δεν τον ξαναείδε από κείνο το βράδυ,
την παράτησε.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Από τη συλλογή της "Ηδονή και εξουσία" που μόλις κυκλοφόρησε.
Αλεξάνδρα, καλοτάξιδη η ποιητική σου συλλογή.

29 Μαΐ 2009

Το χαμόγελο της Τζοκόντας (2)

Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1)

Χαμόγελο




Χαμόγελο
-------------
Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι·
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.

Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη·
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη

Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες

που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.

Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Τραγούδι: Σαββίνα Γιαννάτου

28 Μαΐ 2009

Χίλιες σιωπές



Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς

27 Μαΐ 2009

Ελένη

Ψάχνεις αδιάκοπα για την ωραία Ελένη,
χαμένη στην ομίχλη του παλιού,
χλωμή και όμορφη,
με ξέπλεκα μαλλιά,
δάχτυλα κρίνα,
και ψηλή κορμοστασιά,
γεμάτη πάθος να κλέβεται με τον ωραίο Πάρη,
να δίνεται, να χαίρεται,
κάθε φορά η Ελένη σου
άλλο πρόσωπο αποκτά, άλλο κορμί, άλλη χάρη,
μα εσύ ζεις μοναχά γι' αυτήν
ερωτευμένος για πάντα, με το ποτέ του χρόνου,
και όμως πίσω, αιώνες μακρινούς,
πίσω από τον ίδιο τον καιρό
και πέρα από τους ανθρώπους,
σε μια Τροία μακρινή
με τείχη γκρεμισμένα
και αιμόφυρτα κορμιά παλικαριών,
μια κοπέλα κλαίει σε μια μοναχική αμμουδιά,
δεν είναι ωραία, δεν είναι άσχημη,
είναι μόνο η Ελένη,
που κλαίει μόνη
για τους άντρες που αγάπησε και έχασε.

Χλόη Κουτσουμπέλη

Από τη συλλογή Η νύχτα είναι μια φάλαινα (1990)

Πηγή:http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,11764.msg113700.html#msg113700

25 Μαΐ 2009

Morning-side clinic

Λευκά άσηπτα τα βλέμματα
καρέ καρέ τα λόγια
σε κορνίζα πλεξιγκλάς η στιγμή
που σ΄αφηνα στην πράσινη γραμμή
με το χεράκι σου να δείχνει όνειρα…

νηστεία αυγούστου πόνου
διασωληνωμένη η χαρά
στην εντατική της λύπης
και μια μικρή πύλη αρτ ντεκώ
στη φρίκη της ανάγκης

πράσινοι χαμαιλέοντες οι φόβοι
με φορμόλη χειρουργείου θέριεψαν
αναρριχήθηκαν στα μάτια μου
και τρομάζουν τους γλάρους
όταν κοιτώ τη δύση

λερναίε των φόβων φόβε μου
με το ίδιο σπαθί
που αμέτρητα κεφάλια σου έδρεψα
αποκεφάλισέ μου άπαξ την επιθυμία
να σε εξορίσω από τη μνήμη

σε σένα θέλω μυημένη να μείνω
μην τύχει κι άλλοι φόβοι περαστικοί
κι έρθουν να με γνωρίσουν
να έχω να τους φιλέψω λίγη οικειότητα…

γι΄ αυτό σου λέω…
χαμαιλέοντας μείνε σε χρώματα ιώδη
με παραλλαγή ονείρου να ενδυθείς
να μην τρομάζεις τα πουλιά.
που ξεκουράζονται εντός μου
στις μεγάλες τους αποδημίες

...άλλωστε ποιος φόβος μεγαλύτερος από το Φόβο του;

Τζούλια Φορτούνη
Αύγουστος 1995

Δεν φεύγω (Μηχάλης Χατζηγιάννης)




Με την αγάπη μου
σε όλους τους φίλους
αυτης της σελίδας
και πάνω απ ολα στον
γλυκό μου φίλο Ανδρέα

23 Μαΐ 2009

Νοσοκομείο άγιος διάδρομος

Σ' ένα διάδρομο
μετράς τη ζωγραφιά του πόνου
με βήματα αργά,
ανασαίνεις αγωνία που σε πνίγει
και κείνος ο ήχος
ένα πέτρινο μίγμα
από βογγητά και ψίθυρους
σου γρατσουνίζει τα σπλάχνα.
Πρόσωπα μ' ένα χρώμα αβεβαιότητας
αναζητούν στο βάθος της σιωπής
τη φωνή της λύτρωσης
ή της απόγνωσης
ή έστω λίγες ξεθωριασμένες λέξεις.
Οι ώρες παίζουν κρυφτό
πίσω από κλειστές πόρτες
ο χρόνος χάνεται στη στροφή
μαζί με βιαστικά βήματα γιατρών
κι οι μέρες περνάνε βαριά
Μετρώ τα βήματα μου
απ' το κρεβάτι στο διάδρομο
αναζητώντας υπομονή
και κάποια λόγια φωτεινά
Σ΄ αυτόν τον άγιο διάδρομο
που τόσο με πληγώνει
περιμένω το είσαι καλά
περιμένω το χαμόγελο σου
περιμένω…

Στη κόρη μου Παυλίνα

21 Μαΐ 2009

Μην κουραστείς να μ' αγαπάς



Μην κουραστείς να μ'αγαπάς
κι αν κουραστείς μη φύγεις
Κι αν φύγεις για παντοτινά
τα μάτια σου να δω ξανά
μα αν κλαίνε μη τ'ανοίγεις

Μην κουραστείς να μ'αγαπάς
κι αν κουραστείς μη φύγεις

Ώρα πικρή κι εφιαλτική
στο λογισμό σου αν φτάσει
να κάνεις πέτρα την καρδιά
να μην νικήσει η αναποδιά
μη κουραστείς να μ'αγαπάς
κι αν κουραστείς μη φύγεις

Ώρα πικρή κι εφιαλτική
στο λογισμό σου αν φτάσει,
να κάνεις πέτρα την καρδιά
να μην νικήσει η αναποδιά
μην κουραστείς να μ'αγαπάς
κι η μπόρα θα περάσει

Στίχοι: Γιάννης Αργύρης
Μουσική: Σπύρος Παππάς
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παππάς
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

20 Μαΐ 2009

Μελίνα Ασλανίδου (Να θυμάσαι)





ΣΤΙΧΟΙ - Βασίλης Γιαννόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΗ - Αντώνης Βαρδής

Οι αγάπες είναι θάλασσες", κάποια νύχτα μου 'χες πει
Τη ζωή μου όμως χάλασες, που 'χεις εξαφανιστεί

Πάνε χρόνια που ναυάγησα στο βαθύ σου το φιλί
Να σε ξεπεράσω άργησα και φοβάμαι πιο πολύ

Να θυμάσαι πως μου έλειψες κι ότι σ' αγαπώ πολύ
Θα 'μαι εδώ κι ας μ' εγκατέλειψες,
θα σε νοιάζομαι ολόκληρη ζωή

Να θυμάσαι πως δε ξέχασα τα γλυκά σου τα φιλιά
Κι αν απ' τη ζωή μου σ' έχασα
θα 'σαι πάντα εδώ, αγάπη μου παλιά

"Οι αγάπες είναι θάλασσες", κάποια νύχτα μου 'χες πει
Για να σε θυμάμαι άφησες των χειλιών σου τη σιωπή

Να θυμάσαι πως μου έλειψες κι ότι σ' αγαπώ πολύ
Θα 'μαι εδώ κι ας μ' εγκατέλειψες,
θα σε νοιάζομαι ολόκληρη ζωή

Να θυμάσαι πως δε ξέχασα τα γλυκά σου τα φιλιά
Κι αν απ' τη ζωή μου σ' έχασα
θα 'σαι πάντα εδώ, αγάπη μου παλιά

17 Μαΐ 2009

Εκείνο το φεγγάρι

Εκείνο το φεγγάρι φταίει
ήτανε τόσο λαμπερό
είχε κάτι από σένα, κάτι από μένα
κι άθελά του μας πλάνεψε
σε κείνο το ταξείδι σε νύχτες λευκές
μετράγαμε στ' άστρα όσα είχαμε ζήσει
ξημερώνει ...
σε παίρνει και κείνο το τραγούδι
σε νανουρίζει
σε λίγο ένα καινούργιος ήλιος
θα πέσει στα μάτια σου
να τ' ανοίξεις σιγά
μη τύχει και καείς απ' το φως
και να κρατήσεις εκείνο το φεγγάρι
που είχε κάτι από σένα, κάτι από μένα...

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

14 Μαΐ 2009

Τα παγώνια της μονής Βλατάδων




Τι γυρεύουν τα παγώνια
στο προαύλιο της μονής Βλατάδων
και τι βλέπουν χρόνια τώρα
κοιτάζοντας από ψηλά την πόλη;

Εδώ οι ψυχές μας συνορεύουν με τη θάλασσα
κι οι πεθαμένοι ζουν ανάμεσά μας
ο ήλιος κατεβαίνει κάθε απόγευμα
λερώνοντας με τη σκουριά του τα νερά,
όταν νυχτώνει
λιγνοί καλόγεροι πάνω σε σκαλωσιές
ξύνουν το σύμπαν
για να φανεί η τοιχογραφία των αστεριών
ενώ άλλοι, ηγούμενοι,
με αρχαίους αστρολάβους και διαβήτες τρίποδους
χαράζουν σύμβολα ανεξήγητα
στους τοίχους του ουρανού.

Τι γυρεύουν τα παγώνια
στο προαύλιο της μονής Βλατάδων;
Τις μέρες παίζουν με τα στάσιμα νερά
μέσα σε γούρνες ραγισμένες
τις νύχτες πετούν το φτέρωμά τους
και γίνονται γυναίκες
φορούν φορέματα δίχως ραφές
και βέλα μαγεμένα
και κατεβαίνουν κουβεντιάζοντας στην πόλη.

Κατερίνα Καριζώνη

12 Μαΐ 2009

Give Peace a chance



Two, one two three four
Ev'rybody's talking about
Bagism, Shagism, Dragism, Madism,
Ragism, Tagism
This-ism, that-ism, ism, ism, ism.
All we are saying is give peace a chance.
All we are saying is give peace a chance.
Com'n
Ev'rybody's talking about ministers,
Sinister, Banister.
And canisters, Bishops, Fishops,
Rabbis, and Pop eyes, Bye bye, bye byes.
All we are saying is give peace a chance.
All we are saying is give peace a chance.
Let me tell you now
Revolution, evolution, masturbation,
flagellation, regulation, integrations,
meditations, United Nations.
Congratulations.
All we are saying is give peace a chance.
All we are saying is give peace a chance.
Ev'rybody's talking about
John and Yoko, Timmy Leary, Rosemary,
Tommy Smothers, Bobby Dylan,
Tommy Cooper,
Derek Taylor, Norman Mailer,
Alan Ginsberg, Hare Krishna ,
Hare Krishna, Hare Hare Krishna.
All we are saying is give peace a chance.
All we are saying is give peace a chance.
All we are saying is give peace a chance.

Θα θυμίσω όμως και λίγους στίχους του Γιάννη Ρίτσου από την "Ειρήνη"

Αδέλφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρα του.
Δώστε τα χέρια, αδέλφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη.

http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,34211.45.html

Σκόνη




Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

11 Μαΐ 2009

Η αγάπη...

Η αγάπη σαλεύει
αναπνέει ακόμα
ξέχασε χάδια ανέμου
αφουγκράζεται τ' άγνωστα
γητεύει πληγές
στης μνήμης τ' απροσμέτρητα ταξίδια
φλερτάροντας τους καπνούς των τσιγάρων
νοσταλγεί
σταυροδρόμια φευγαλέων διαδρομών
θέλει
δεν μπορεί δίχως πυξίδα να υπερβεί
*τα σ' αγαπώ* που τέλειωσαν
ικέτιδα τριγυρνά
να διαλέγει το τέρμα
στον βαθύ στεναγμό
αιωρείται στο αίνιγμα
στου χρόνου την απάτητη κορυφή
στον πάγο που μόλις πήρε φωτιά.

Σοφία Στρέζου
Από τη συλλογή "Σιωπής αγγίγματα"

10 Μαΐ 2009

Πρωτοψάλτη




Αφιερωμένο.... σε μένα...
Πότε θα ρθει η Άνοιξη Ανδρέα;
Μήπως βαδίζουμε παράλληλα;

9 Μαΐ 2009

Στων βράχων τις σιωπές

Αμάραντες ανάσες θα σου στείλω
με του βαρδάρη τα φτερά
να' ρθουν και τη ψυχή σου να φυσήξουν.
Σταγόνες μελιού απ' τα χείλη μου
να πάρεις κι αγάπη να γεμίσεις.
Θάνατος κι έρωτας είσαι.
Οίστρος και ποίηση.
Αγάπης λόγος και ερωτικό κάλεσμα.
Βροχή λουλουδιών και σμαραγδένια θάλασσα.
Κραυγή ψυχής και "θέλω" σιωπής.
Με τη σιωπή μιλάς, με τη ψυχή παλεύεις..
Πέρα στων βράχων τις σιωπές θ' ανέβω
μια χούφτα άγριο χαμομήλι να μαζέψω
και δώρο θα το κάνω στου ανέμου το πέρασμα.
Άνοιξης άρωμα να πάρει το πρωϊνό
κι ο ήλιος να ζεστάνει την ψυχή μου.
Σπίθα να γίνει το φιλί
και στων χειλιών σου το βελούδο
να τυλιχτεί…
Πέρα στων βράχων τις σιωπές θα κάτσω…
στη θάλασσα να ρίχνω πινελιές
απ' των ματιών μου το χρώμα
μέσα στο μπλέ να ξεδιψούν
ήλιος και φεγγάρι..
Κι ύστερα στην αγκαλιά σου
να χάνομαι.. μαζί να ξεδιψάς κι εσύ.

Μαρία Νικολάου
"Πύρινες Ωδές"
Από τη συγκεντρωτική έκδοση
"Εικονική λογοτεχνία και www.Ποίηση.gr

8 Μαΐ 2009

Κάπου νυχτώνει - Γιώργος Νταλάρας




Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας


Γύρνα τις ώρες που χάθηκαν απόψε
κοίτα που φεύγεις πώς κλαίει το δειλινό

Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ

Αγέρας παίρνει απόψε τη ζωή μου
κλείνω τα μάτια που φεύγεις να μη δω

Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ

5 Μαΐ 2009

Έκρηξη άνοιξης

Μοναχός πορεύομαι σε τροχιά αστεριών
κι ανάμεσα στους αστερισμούς των αιώνων
ακουμπώ σε πλαγιά ηφαιστείου
ν' ακούσω το τραγούδι της ψυχής.
Καπνοί σμίγουν με την ανάσα μου
λάβα καυτή τυλίγει το κορμί μου
μα η μεγάλη έκρηξη αναβλήθηκε
ένεκα τα φαινόμενα του καιρού επικίνδυνα.
Αγέρας παρέσυρε χαμόγελα και νότες
σε βρόχινα κατηφορικά ποτάμια
και σκόνη αδιαπέραστη σκέπασε βίαια
τη λάμψη της πανσέληνου και των ματιών.

Μοναχός πορεύομαι σε αφέγγαρα μονοπάτια
αναζητώντας σε σκοτεινές σπηλιές
την έκρηξη της άνοιξης όπου ποτάμια λουλουδιών
θα πνίξουν τα σκοτάδια που μας όρισαν,
η ανάσα, αύρα δροσερή, θ' ανοίξει τα φτερά της
πάνω από γαλάζιες θάλασσες
κι οι κρατήρες των ηφαιστείων θα ξεχειλίσουν
από πολύχρωμα φωτεινά ξεχασμένα όνειρα
που θα εκραγούν σε τραγούδι έρωτα και ζωής.
Τότε το ουράνιο τόξο θα γαληνέψει
και θα σκαρφαλώσει σ' ουρανό και γη
σημάδι πως η άνοιξη άνθισε και πάλι.

3 Μαΐ 2009

Ο χρόνος πάντα εκεί

Ζωγραφίσαμε εικόνες
με λέξεις βουτηγμένες
στα χρόνια εκείνα
που το γέλιο της άνοιξης
ήταν κομμάτι της ψυχής μας.

Βάλαμε χρώματα
λαμπερά σαν τα μάτια παιδιών
που κρατάνε τη ζωή στη χούφτα τους
κι έχουν τη σιγουριά
πως τα πάντα δικά τους είναι.

Οι θαμπές πινελιές
μέσα από το σήμερα
καθόλου δεν χάλασαν
τη λάμψη απ' τις ζωγραφιές
και τις όμορφες στιγμές μας.

Μόνο τις καρδιές μας θόλωσαν
για ότι χάραξε όνειρα που γεννήθηκαν
στην αυλή κάποιου σχολείου
στα στενά δρομάκια της γειτονιάς
και στο άρωμα πορτοκαλανθών τ' Απρίλι

Ζωγραφίσαμε εικόνες αγαπημένες
Νέλλη με τα μαύρα μακριά μαλλιά σου
Μάρω με το ίδιο πάντα χαμόγελο
εικόνες που δεν κιτρίνισαν ποτέ
κι ο χρόνος πάντα εκεί μας περιμένει.


Αφιερωμένο στη Νέλλη, τη Μάρω, τον Γιάννη, το Στέλιο
που ξαναβρεθήκαμε στο βλέμμα της Μόρφου.

2 Μαΐ 2009

Άρωμα άνοιξης




Το πρώτο άρωμα της Άνοιξης
ήρθε και μ' αγκάλιασε
ένα βράδυ τ' Απρίλη.
Εκεί, δίπλα στη θάλασσα
βούτηξα την ψυχή μου
ξαναγεννήθηκα
ξαναντίκρυσα τ' αστέρια και το φεγγάρι
σαν πρώτη φορά.
Έψαξα την χαμένη μου
παιδική αθωότητα χωρίς ντροπή.

Εκεί δίπλα στη θάλασσα,
γυμνός, βούτηξα στα μαύρα νερά
ξέπλυνα τα ανομήματά μου
ξαναβαφτίστηκα
στο όνομά σου.

-Ανδρέας Καρακόκκινος-
Πνοή της Άνοιξης