31 Μαρ 2009

Μικροί Θεοί

Εμείς
μικροί Θεοί
Να σκεπάσουμε
με στίχους
τις δηλητηριαμένες πληγές,
το κλάμα των παιδιών μας,
τις νεκρωμένες μας καρδιές.


Εμείς
μικροί Θεοί
με προσευχή αθωότητας
να κάνουμε το θαύμα
να ζωντανέψουν οι "νεκροί",
να γίνει γέλιο δυνατό
το κλάμα και ο πόνος

Εμείς
μικροί Θεοί
μπορούμε
να ξαναφέρουμε την άνοιξη
να νοιώσουμε και πάλι
τις μυρουδιές των λουλουδιών
τη ζεστασιά του ήλιου

Εμείς
μικροί Θεοί
να αρμενίσουμε
σε θάλασσες επανάστασης,
να κάνουμε τον άνεμο ούριο
για να κερδίσουμε ξανά
τα λιμάνια του παράδεισου μας.

30 Μαρ 2009

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΑΤΡΑ-ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ




ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Μαρία Ροδοπούλου
Κατερίνα Κατσίρη
Γιάννης Τόλιας
Δημήτρης Μουζάκης
Ανδρέας Καρακόκκινος
Γωγώ Πακτίτη
Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου
Σωκράτης Ξένος

29 Μαρ 2009

Κρύβομαι

Πίσω από σφαλιστά παράθυρα
κι αμπαρωμένες πόρτες
κρύβω τις κραυγές μου
Μέσα σε παλιά μπαούλα
και ξεχασμένα συρτάρια
κρύβω τις αντοχές μου
Κάτω από καυτές πέτρες
και μέσα σε σκουληκότρυπες
κρύβομαι από σένα.
Στο τέλος πάντα με ξετρυπώνεις
και πάντα προσπαθώ εγώ
να σου ξεφύγω
Το μόνο που μένει είναι
οι κραυγές κι οι αντοχές μου
και μια σκιά να παλεύει
να ξεφύγει από τους τοίχους
της αιωνιότητας.

Λία Νικολαίδη

Από τη συλλογή "ΧΙΜΑΙΡΕΣ" εκδόσεις Ενδυμίων που μόλις κυκλοφόρησε.
Λία μου εύχομαι να είναι καλοτάξιδη η συλλογή σου και...νομίζω έχεις υλικό για την επόμενη.

28 Μαρ 2009

Μάτια φεγγάρια

Μάτια φεγγάρια αγγίξανε τ' αστέρια
δυό παλικάρια πιαστήκανε στα χέρια
για μιαν αγάπη που είχαν μέσα στην καρδιά τους
μάτια γαλάζια, δυό βυθούς στα όνειρά τους.

*

Χρυσή κορδέλα που 'χε πέσει απ' τα μαλλιά της
δυό περιστέρια στη ζεστή την αγκαλιά της
βγάλαν μαχαίρια και φοβήθηκε η νυχτιά
κρύφτηκε πίσω από του ήλιου την ποδιά.

*

Φωνές ακούγονταν δυό σώματα παλεύαν
κι οι δυό φιλί από την αγάπη τους γυρεύαν
ποιος θα σωθεί, ποιος θα νικήσει αυτή τη ζήλια
ποιος θα μπορέσει να γευτεί τα δυό της χείλια.

*

Τη νύχτα έσκιζε στα δυό το 'να μαχαίρι
στα μαύρα μάτια τους το μίσος κάναν ταίρι
έβαλε ο έρωτας λευκόχρυσο φουστάνι
γίνηκε αστέρι κι έτρεξε τον πόνο τους να γιάνει.

*

Στη μέση μπήκε και τους κοίταξε στα μάτια
κι εκείνοι δάκρυσαν κι έγιναν δυό κομμάτια
μα της αγάπης το μαχαίρι ήταν γυμνό
το φόρεμά της μάτωσε και γη και ουρανό.

*

Δύο μαχαίρια που έκοψαν του πόθου το μεθύσι
δυό παλικάρια που έμειναν με μάτια που' χουν δύσει
τα δάκρυά τους έσταξαν επάνω στα μαλλιά της
κι έπλεξαν πόνο και καημό για πάντα στην καρδιά της.

*

Μέσα απ αυτό το φονικό γεννήθηκε η αγάπη
που' ναι δεμένη πάντοτε με πόνο και με δάκρυ
κι όποιος τον έρωτα τον ζει κι αγάπες τον γλυκαίνουν
μες στην καρδιά του ο καημός κι ο πόνος πάντα περιμένουν..

26 Μαρ 2009

Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη



Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισσα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ' άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα

Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να τη σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης

Σ' αναζητώ
Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ' της αυγής τα χρώματα
σ' αναζητώ
σ' αναζητώ μ' ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι

Αφού μεθάω μ' ένα κρασί αγιονορείτικο
και μ' ένα ντέρτι σεκλετίζομαι πολίτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι

Αφού στον Όλυμπο οι Θεοί τ' αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα

24 Μαρ 2009

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ

Ρεσάλτο, Ανθολόγιο

Εδώ και λίγες μέρες έχω στα χέρια μου τη τελευταία ποιητική συλλογή "Ρεσάλτο"
της Κατερίνας Καριζώνη. Διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες στην ενότητα
"Από τα ποιήματα της εφηβείας" (1969) συνειδητοποίησα ότι η Κατερίνα φέτος
συμπληρώνει 40 χρόνια από τότε που, έφηβη, εξέδωσε τη πρώτη της ποιητική συλλογή.
Η Κατερίνα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας
των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε για 15 χρόνια στην Εθνική Τράπεζα.
Η Κατερίνα έχει εκδώσει 10 Ποιητικές συλλογές, μια ποιητική ανθολογία
"Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη", 8 παιδικά, 4 μυθιστορήματα και
ένα διδακτορικό στην οικονομική ιστορία.
Στο Ρεσάλτο η Κατερίνα έχει μια επιλογή ποιημάτων από όλες τις συλλογές της
και βέβαια κλείνει με τα ανέκδοτα ποιήματα της συλλογής Ρεσάλτο.
Μια κατάθεση ψυχής όπου ο αναγνώστης θα ταξιδέψει στο χρόνο μέσα
από τους όμορφους στίχους της Κατερίνας. Ξεκινώντας το ταξίδι από τη "Προσμονή" της
έφηβης Κατερίνας [Από τα ποιήματα της εφηβείας (1969)] συνεχίζει στη "Καλοκαιρινή
συνάντηση" [Από τη συλλογή "Αναπάντεχο καλοκαίρι" (1978)]και μετά "Τρεις ιστορίες
για τσάι" [Από τη συλλογή "Τσάι και μυθολογία"(1980-1985)]
Στη συνέχεια του ταξιδιού πάμε στις "Ανοιξιάτικες οπτασίες"[Από τη συλλογή Πανσέληνος
στην οδό Φράγκων (1990)] και ακολουθούν "Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων" από την
ομώνυμη συλλογή (1992). Συνεχίζουμε στην "Υψηλή ραπτική των πεθαμένων"
[Από τη συλλογή "Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470" (2002)] και φτάνουμε
στο "Ρεσάλτο" από την ανέκδοτη συλλογή Ρεσάλτο. Το ταξίδι το τελειώνουμε με το
ποίημα "Σαλονίκη" πάλι από την ανέκδοτη συλλογή Ρεσάλτο. Η Σαλονίκη είναι ο τόπος που
ζει η Κατερίνα και έχει ταυτίσει τη πορεία της , νομίζω, με τη πόλη μας.
Δεν ξεχνάει βέβαια και τη πατρίδα του πατέρα της τη Μάνη, για την οποία έχει ιδιαίτερη αγάπη
και όπως είπε κάτι ετοιμάζει. Η καταγωγή από τη Μάνη, της γέννησε και την αγάπη της
για τα πειρατικά καράβια και τους πειρατές και ετοιμάζει να εκδώσει ιστορίες με τους πειρατές
του Αιγαίου.
Κατερίνα, είμαι σίγουρος ότι το Ρεσάλτο θα έχει ένα όμορφο ταξίδι και σύντομα να δούμε τις πειρατικές ιστορίες.



Προσμονή

Πόσο γρήγορα κυλά
το τραίνο των καιρών
μακραίνει η μαύρη του γραμμή
στη σκέψη μας.

Θέλουμε πάντα να το βλέπουμε
να έρχεται
ποτέ να μη φτάνει.

Θέλουμε της προσμονής τη λαχτάρα
να καίει το "είναι" μας
κυτάζουμε πάντα προς το μέρος
του ερχομού
ποτέ πίσω
που χάνονται τα μακριά τραίνα
στις γραμμές της μνήμης.
Πως ξεμακραίνουν
πως αντηχεί στη σκέψη μας
το θλιβερό τους σφύριγμα
ο τελευταίος καρπός
πως γεμίζει την ψυχή μας.

Από "Τα ποιήματα της εφηβείας" (1969)
Ρεσάλτο Ανθολόγιο (2009)

23 Μαρ 2009

ΑΝΘΟΣ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

Αναρριχώμενο φυτό
σ' ερειπωμένο σπίτι
Ο χρόνος κυλούσε
αμετάκλητα
οι επιθυμίες μ' ένα άγγιγμα
έγιναν ρολόγια
φυτά που άπλωσαν ρίζες στη γη
μάτια σ' ένα κορμί
Οι δείκτες καρφώθηκαν
σ' εκείνη τη στιγμή
που είπαν δεν πάει άλλο

Μαρία Καρδάτου

Από τη συλλογή "Ούτε δροσιά" (2002)

22 Μαρ 2009

Η μικρή Γκρέϊς

Η μικρή Γκρέϊς
ζει ακόμα εδώ
με άσπρο φόρεμα φουρό
μαύρα λουστρίνια για παπούτσια
και καστανά μπουκλάκια στα μαλλιά.
Πιπιλάει το δάχτυλό της.
Τις νύχτες σέρνεται στις σκοτεινές γωνιές
γλιστράει κάτω από το πάπλωμα σαν φίδι
οι εραστές πετιούνται πάνω τρομαγμένοι
στο χέρι κρατάει ένα κερί και τους φωτίζει
φεύγουν στο τέλος κάθιδροι από φόβο
και πίσω τους διπλοκλειδώνει
την δρύινη πόρτα της καρδιάς μου.
Πότε θα μεγαλώσεις μικρή Γκεϊς
πέρασαν κιόλας τριάντα χρόνια από τότε
οι μάσκες δεν ουρλιάζουν πια τα βράδια
το βαλσαμωμένο ελάφι δεν κουνάει τα κέρατα του
ο άνθρωπος σκιά δεν θα ξανάρθει
κανείς δεν θα βάψει κόκκινο
το λευκό σου νυχτικό.
Όταν έτσι της μιλώ
κλαίει με κοφτά αναφιλητά
νομίζει ότι θα φύγω.
Ποτέ δεν θα σε εγκαταλέιψω, ψιθυρίζω
και της χαϊδεύω τα μαλλιά
ενώ αυτή θηλάζει το αίμα των καρπών μου.

Χλόη Κουτσουμπέλη

Αδημοσίευτο ποίημα (2009)

Ευχαριστώ τη Χλόη που μου το έδωσε να το αναρτήσω

21 Μαρ 2009

Οδυσσέας Ελύτης, Το μονόγραμμα



21 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα Ποίησης

Οδυσσέας Ελύτης, Το μονόγραμμα

III
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μεσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε
Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτα άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

IV

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ' ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Πού μ' αφήνεις, πού πας και ποιός, μ' ακούς

Σου κρατάει το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μια μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει

Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ' ακούς

Το ποίημα

21 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Το ποίημα

Όταν γεννιέται το ποίημα
Να φοβάσαι ποιητή
Να ντύνεσαι γερή πανοπλία
Τις λέξεις να υποψιάζεσαι πάντα
Μη σε χτυπήσουν
Γιατί έτσι παράφορος που γίνεσαι
Την ώρα που το ποίημα πλησιάζει
Μπορεί να μην αντιληφθείς
Πως ένας κίνδυνος σε απειλεί
Ανεμίζοντας σπαθί αστραφτερό
Στον αέρα

Από τη συλλογή Τα επακόλουθα (1978)

19 Μαρ 2009

Συμβόλαιο

Θα περάσουνε μήνες και χρόνια στη μνήμη
ροζακιά καλοκαίρια στις πεδιάδες
βραχνοί σιωπηλοί χειμώνες
κι εγώ θα γυρίζω στην δική σου φωνή.

Θ' αναβοσβήσουν ήλιοι στη ζωή μου
αιμορραγία σε λέξεις και αισθήματα
σωματικό απεγνωσμένο πήγαινε-έλα
μα εγώ θα γυρίζω στα δικά σου χείλη.

Θα ξυπνήσω μια νύχτα μες στον πυρετό
για να θερίσω ό,τι χρόνια έχω σπείρει
και δεν θα βρω παρά τα βήματα σου
να με γυρίζουν στην δικιά μας αγάπη.

Γιάννης Καρατζόγλου

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Πηγή: Ποίηση ποιητές ποιήματα Θεσσαλονίκη

17 Μαρ 2009

Δίδυμα Φεγγάρια




Μουσική - Μάριος Τόκας
Στίχοι - Κ. Φασούλας
Ερμηνεία - Μαρία Νικολάου - Βασίλης Πάλλης


Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ' αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πόσο θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ' ανάβω στην καρδιά

-Αφιερωμένο στον Ανδρέα, τη Σοφία και τη Βίκη-

16 Μαρ 2009

Σ' αγαπώ



Σ' αγαπώ - Πυξ Λαξ

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Ήρθες εχθές αργά
μια άλλη εποχή να μου θυμίσεις
ήρθες εχθές αργά
την ώρα που ήθελα να λησμονήσω

Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
ω, ω, σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ

Είδα τα μάτια σου να λάμπουν
στο σκοτάδι από αγάπη
είδα τα χείλη σου που ήταν
φωτισμένα μ' ένα δάκρυ

Γιατί ποτέ δεν ένιωσες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν ένιωσες γιατί
κι αν η καρδια μου θάλασσα με κύμα ταραγμένη
βρήκα τη δύναμη να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ...

Πες μου θάλασσα - Πρωτοψάλτη

Εν αρχή... στον Ανδρέα , που με φιλοξενεί στη σελίδα του... :)

Όροφος μείον ένα

Ο θάνατος αποβραδίς μας έφραζε το δρόμο
κι εγώ από μικρό παιδί
τα έτρεμα τα καλοκαίρια
θα μου έφτανε, έλεγα, μια χειρονομία
ένα ανέλπιστο κλείσιμο λογαριασμών
όπως
όταν γυρίζεις το φλυτζάνι του καφέ
κι όλα τα φίδια, οι εχθροί και οι κλεισμένοι δρόμοι
λειωμένες απειλές κατρακυλούν
μέσα στο νεροχύτη.

Όμως σιδηρουργείο η ζωή
και βάρος αμετάθετο η τελευταία λέξη
όταν σε αίθουσες αναμονής ηλεκτρικές
αδύναμα κορμιά κρέμονται στους καλόγερους
και πανωφόρια αδειανά
μπαίνουν ν' ακτινοβοληθούν.

Τους μήνες που κοιμάται ο κάβουρας
κοντεύω να πιστέψω
πως ίσως και να με ακούς
πως κάπως Σε συγκίνησα κι εγώ.
Ύστερα, λέω, θα φταίει που δε γνωρίζω
τη διάλεχτο των περιστεριών
μπορεί το αστεθές του χαρακτήρα μου
ίσως κι εκείνη η καθ' έξιν υπνηλία μου
τις Κυριακές στον όρθρο.

Όμως κακά τα ψέματα
ήρθε ο καιρός
τον πετροπόλεμο να συνηθίσουμε
τώρα που χτύπησαν μεσάνυχτα
κι η χρυσαφένια άμαξα
ξανάγινε κολοκύθα.

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

Από τη συλλογή Όροφος μείον ένα (2008)

Η Ευτυχία παρουσιάζει σήμερα 16 Μαρτίου στις 7μμ τη ποιητική της συλλογή,
Όροφος μείον ένα
στην Αθήνα στον 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη.
Ευτυχία εύχομαι η συλλογή σου να είναι καλοτάξιδη.

15 Μαρ 2009

Γαλάζιος Δούναβης



Αφιερωμένο στη Βίκυ τη Μαρία και τη Σοφία

Έλα μαζί μου



Έλα μαζί μου
κάπου να πάμε
χέρι με χέρι.
Ένα περίπατο
σ' ένα παράδεισο
σε κάποιο αστέρι.

Ένα άσπρο σύννεφο
πάνω από θάλασσες
κι από στεριές
στους γαλαξίες
και στις απέραντες
τις ξαστεριές.

Έλα μαζί μου
μια νύχτα μόνο
βήμα με βήμα.
Σαν γλάροι ξέγνοιαστοι
να ταξιδέψουμε
πάνω απ' το κύμα.

Εμείς κι η αγάπη μας
γι 'να άλλο όνειρο
γι άλλη φωλιά.
Τον έρωτα μας
Θεό να κάνουμε
και βασιλιά.

Μην κουραστείς να μ' αγαπάς



Στίχοι: Γιάννης Αργύρης
Μουσική: Σπύρος Παππάς
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παππάς

Απο τον δίσκο της Whispers (2000).

Μην κουραστείς να μ'αγαπάς
κι αν κουραστείς μη φύγεις

Κι αν φύγεις για παντοτινά
τα μάτια σου να δω ξανά
μα αν κλαίνε μη τ'ανοίγεις

Μην κουραστείς να μ'αγαπάς
κι αν κουραστείς μη φύγεις

Ώρα πικρή κι εφιαλτική
στο λογισμό σου αν φτάσει
να κάνεις πέτρα την καρδιά
να μην νικήσει η αναποδιά

μη κουραστείς να μ'αγαπάς
κι αν κουραστείς μη φύγεις

Ώρα πικρή κι εφιαλτική
στο λογισμό σου αν φτάσει,
να κάνεις πέτρα την καρδιά
να μην νικήσει η αναποδιά

μην κουραστείς να μ'αγαπάς
κι η μπόρα θα περάσει

14 Μαρ 2009

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - Ευτυχίας Λουκίδου

Photobucket

Συντέλεια

Καθώς ξεκούμπωνες το δέρμα σου
φάνηκε από μέσα ο γκρεμισμένος πύργος
κι ο ελικοειδής ανήφορος με τις δοκιμασίες.

Κάποιος σε ονειρεύεται
γι' αυτό πέσαν οι άνεμοι στο πλάι σου
ημερωμένα άλογα
κι οι έγνοιες έρχονται να πιουν νερό
απ' τον καθρέφτη
γριές νεράιδες
πούχασαν το δρόμο τους.

Κάποιος σε περιμένει
σ' απόμερο νυχτερινό Bar
στην άκρη της μνήμης του
περνάει ξαναπερνάει ο θάνατος
ντυμένος χωροφύλακας
και του ζητάει ταυτότητα
μα δεν γυρίζει το κεφάλι

Εκείνη τη νύχτα
που αγέλαστοι άγγελοι με κομπρεσέρ
κατεδάφιζαν τον κόσμο.

Κατερίνα Καριζώνη
Από τη συλλογή Τσάι και μυθολογία (1985)

11 Μαρ 2009

Προσανατολισμοί

ΩΡΙΩΝ (Απόσπασμα)

δ'

Εικόνα ω! αναλλοίωτη
Φωτοχυσία

Ντύνεις κάθε μετέωρη έννοια
Που προσεγγίζει την ελπίδα μας
Προς την αταραξία

Εκεί το ερωτηματικό που μας αποχωρίζεται

Είσαι παντού Μοιράζεσαι
Τις σκοτεινές μας άρπες
άϋλο περίβλημα.

ε΄

Φύγαν τα μάτια μας αλλά προπορεύονταν οι ψυχές μας
Στη συνάντησή τους μες στους ουρανούς
Έλαμψε καθαρή στιγμή
Τρεμούλιασμα εναγώνιο
Το πιστό καθρέφτισμα των σωθικών μας

Πιο ψηλά
Στην ενωμένη μοναξιά των άστρων της
Θρονιάζεται η Γαλήνη

Γιατί την απαλλάξαμε από το κορμί μας
Γιατί την εξαντλήσαμε από τις ελπίδες μας
Γιατί της φέραμε τάμα την Ιδέα μας

Ξαναγεννάει αισθήματα.

Οδυσσέας Ελύτης


Μ' αυτούς τους στίχους του Ελύτη ας υποδεχτούμε τη ανοιξιάτικη εικόνα του
blog. Την όμορφη αυτή αλλαγή τη χρωστάμε σε μια αγαπημένη φίλη τη Μαρία Νικολάου.
Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ για την αγάπη που έβαλες να δώσεις Πνοή άνοιξης στο
blog.

10 Μαρ 2009

Δεν γυρεύω άλλη λάμψη

Δεν γυρεύω άλλη λάμψη
Από τη λάμψη των ματιών σου
Βόρειο σέλας
Σύντομη αστραπή
Βολταικό τόξο

Δεν γυρεύω άλλο τριαντάφυλλο
Απ' το τριαντάφυλλο της σάρκας σου
Κόκκινο αίμα συμπηκνωμένο
Σε μιά φηλή
Απάνθισμα της αβύσσου.

Δε γυρεύω άλλη νύχτα
Από τη νύχτα της μορφής σου
Νύχτα ολόφωτη
Ανεξίτηλη
Κρουνός από άστρα


Τάκης Βαρβιτσιώτης
Από τη συλλογή Με τον αστερισμό του Ωρίωνα

8 Μαρ 2009

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΙΔΕΨΑΝ

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
'Ο,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή,
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν σε βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ…

(1955)

Ντίνος Χριστιανόπουλος

6 Μαρ 2009

Μελίνα, 15 χρόνια που έφυγε.



Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Μελίνα, 15 χρόνια που έφυγε.




Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια
τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει

Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

5 Μαρ 2009

Χρέος

Ένα άστρο φέγγει μες στο απόβραδο σα φωτισμένη κλειδαρότρυπα
κολλάς το μάτι σου κει πάνω-βλέπεις μέσα-όλα τα βλέπεις.
Ο κόσμος είναι ολόφωτος πίσω απ' την κλειδωμένη πόρτα.

Πρέπει να την ανοίξεις.

Γιάννης Ρίτσος

Από τις "Σημειώσεις στα περιθώρια του χρόνου"(1938-1941)

4 Μαρ 2009

ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Ο δρόμος μαύρος
Να καταλήγει σε χάλασμα
Και κει σε πηγάδι να πέφτει
Κρεμασμένα όνειρα
Σε γκρίζες κλωστές
Το νερό παγωμένο
Κρύσταλλο οι σκέψεις
Δεν τολμάς ανάσα να πάρεις
Η Άνοιξη απέχει
Το φθινόπωρο ξέρανε τα βλέφαρα
Και τα 'ριξε σαν φύλλα στο χώμα.
Τα λάσπωσε η βροχή
Τα σάπισαν τα λόγια σου
Κι ο χειμώνας πια βαρύς
Στους -12 υπό του έρωτα...
Ούτε κι ο θάνατος
Δεν ζει σε τέτοια παγωνιά...

Μαρία Νικολάου
Από τη συλλογή της "Σκοτεινές πορείες βροχής"

1 Μαρ 2009

Ανάγκη

Δεν ονειρεύομαι πια τη δύση
δολοφονήθηκε μέσα στη δυσαρμονία του κόσμου
κι ήταν φθινόπωρο
που πάντα μούφερνε λύπη
κι εσύ όλο με ψάχνεις
στου δρόμου σου τη χαρά.
Μα με τι να ντύσω τη θλίψη μου
για να σου δώσω τη φωτιά
ακολουθείς τον ίσκιο μου βιάσου
τυλίγεται στην ομίχλη
δεν με προφτάνεις...
'Ελιωσα μέσα σε κίτρινα σύννεφα
ίσα που πρόλαβα να σου πω ένα γειά.

Σοφία Στρέζου
Από τη συλλογή "Νυχτερινό Πρελούδιο