26 Φεβ 2011

ΣΚΟΡΠΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ



Μου έλειψαν
εκείνα τα τριαντάφυλλα
από πορτοκαλί χρώμα
που μύριζαν φεγγάρια
και τραγουδούσαν τις νύχτες
σε θαλασσινά πλακόστρωτα.

Μου έλειψαν
οι νότες της σιωπής
από τη κιθάρα
που ποτέ δεν αγόρασες
να συντροφέψει τη μοναξιά
της αμέριμνης περιπλάνησης.

Μου έλειψαν
οι μέρες που ζωγράφιζα
τις λέξεις σου
στους άχρωμους τοίχους
με το δάκτυλο βουτηγμένο
στο λυκαυγές των ματιών σου.

Μου έλειψαν
οι ασήμαντες στιγμές
που έκρυβαν στα συρτάρια τους
σκόρπιους στίχους
ενάντιους στη θέληση των θεών
που όρισαν τα πεπρωμένα.

Ανδρέας Καρακόκκινος

21 Φεβ 2011

ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΑ



Ήταν λυπημένα τα σύννεφα
που μαζεύτηκαν σήμερα
πάνω από τις στέγες της καρδιάς.
Σχεδόν άγγιζαν τις καμινάδες
που σιγόκαιγαν λέξεις της νύχτας
κι έσμιγαν με το μαύρο καπνό.
Στα κεραμίδια οι απλωμένες απουσίες
με το πρώτο αεράκι αναστεναγμού
άρχισαν να αιωρούνται αργά
και να χάνονται μέσα σε γκρίζο πλάνο
Οι αναταράξεις αναπότρεπτες
γέμισαν τους ουρανούς ρωγμές
κι απ’ τα σπλάχνα τους ξεχύθηκαν
άχρωμες σταγόνες αρμύρας.

Ανδρέας Καρακόκκινος

17 Φεβ 2011

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ




Εκείνο το χαμόγελο
που άφηνες ξημέρωμα στο δρόμο μου
έσβησε από τις αναθυμιάσεις
που ανέδυαν τα λόγια της ημέρας.

Εκείνο το χαμόγελο
που έπλεκες με τις λέξεις σου
γιορταστικές γιρλάντες
έγινε αγχόνη για αυτόχειρες
που τους έκλεψαν το φως του ήλιου.

Εκείνο το χαμόγελο
που χρωμάτιζε το δειλινό
με χούφτες ερωτευμένα γιασεμιά
έγινε σκοτεινός καμβάς
βαμμένος στα σκοτάδια.

Ανδρέας Καρακόκκινος

15 Φεβ 2011

ΑΠΟΗΧΟΙ



ΑΠΟΗΧΟΙ

Χανόμαστε
μέσα στην αναγκαία σιωπή της υπέρβασης
σβήνουμε
μέσα στον απόηχο της έκρηξής μας
μετράμε
το μπόι του έρωτα με το μήκος της φλόγας
που φούντωσε στο απρόσμενο της στιγμής
κι αποκαμωμένες
οι ανάσες σμίγουν σε αέναο αγκάλιασμα.

Ανδρέας Καρακόκκινος