26 Ιουλ 2008

ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Πριν ένα χρόνο η Ελένη Μαυρογονάτου εξέδωσε τη πρώτη της ποιητική συλλογή
με τίτλο ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ όπου περιλαμβάνει ποιήματα που έγραψε τα τελευταία είκοσι χρόνια। Ελένη μου εύχομαι η πρώτη σου απόπειρα να εκδόσεις ποιήματα σου να έχει και συνέχεια γιατι πραγματικά οι στίχοι σου είναι πολύ όμορφοι, γεμάτοι συναίσθημα και για να χρησιμοποιήσω ένα στίχο σου "μοιάζουν έναστρα τα λόγια σου" ।
Απο τη " Μια μικρή μοβ ιστορία " παραθέτω ένα απόσπασμα।

Αντιτάσσομαι στο ψεύδος
των νυχτερινών
οργασμών που σβήνουν
πάνω σε χέρια
υγρά
αντιτάσσομαι
στο εφήμερο των στιγμών
στη ματαιότητα των λόγων
Κι ειπα
αφήσου στη λύπη
στα ταξίδια που κλειδώθηκαν
σε παλιούς
ναυτικούς χάρτες
μακριά θα σε πάρω
επαίτης του ψεύδους
των νυχτερινών οργασμών
της ματαιότητας

Ελένη Μαυρογόνατου
http://dreamers.pblogs.gr/

21 Ιουλ 2008

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΕΣ

Η αχλή του χαμόγελου
απλώθηκε
σε αστρόφεγγα μονοπάτια
ακουλουθώντας των σκιων
τα αδιέξοδα

Οι κτύποι της καρδιάς
σβύνουν
πνιγμένοι από την ένοχη σιωπή
μιας χαρακιάς του φεγγαριού
στη ψυχή

Ακροβατώντας σε μια αχτίνα
ανάμεσα
σε σπέρμα ζωής κατάλευκο
και μαύρο κενό θανάτου
αιωρείσαι

Μη κουραστεί απ το κενό
η ανάσα σου
δώσε ρυθμούς αμυντικούς
και δέσε τη ψυχή σου σε διαδρομές
πανσέληνες

15 Ιουλ 2008

ΜΝΗΜΗ ΙΟΥΛΗ 1974

Μας ξύπνησε το βουητό
αεροπλάνων πολεμικών
κι ήταν σαν τύμπανα πολέμου
που έφαιρναν την καταστροφή
που έφερναν τον θάνατο.
Ήταν το τίμημα βαρύ
της προδοσίας αδελφών
του παιγνιδιού των ισχυρών.
Μάννα φεύγω
Για το τόπο μας
Είναι δικός μας
Δεν θα μας το πάρουν.
Το κλάμα της
οι κραυγές της
σκεπαζαν τα βουητά
τα δάκρυα της έτρεχαν
ένα ποτάμι ορμητικό
σαν νά'θελε να πνίξει
τους εισβολείς.
Γιέ μου γιέ μου
που φευγεις
θα σε ξαναδώ;
Ναι μάννα μη με θρηνείς
θα σμίξουμε και πάλι.
Ύστερα σιωπή
Σκοτάδι.
Το παιγνίδι του πολέμου τέλειωσε
αφίνοντας πληγές, πόνο ,θάνατο
και μιά πατρίδα μοιρασμένη.
Τα χρόνια πέρασαν
ο πόνος έμεινε
κι εσύ μάννα έφυγες
με τον καημο
να ξαναπάς στο σπίτι μας.
Πάντα θυμάμαι την αγάπη σου
ήτανε πάνω απ'όλα
πάνω από τη ζωή σου.
Α.
Αφιερωμένο στη Μάννα μου
Αφειερωμένο στις Μάννες που έχασαν τα παιδιά τους το 74 στη Κύπρο.
Αφιερωμένο σε κάθε Μάννα που βλέπει το παιδί της να φεύγει σ΄ένα πόλεμο
και δεν ξέρει αν θα το ξαναδεί.
Η κραυγή της μάννας μου εκείνο τον Ιούλη του 74 στη Κύπρο είναι μονάχα μιά λεξη. ΕΙΡΗΝΗ