14 Οκτ 2007

ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Λουλουδι της μερας
Μοναδικο και ομορφο
Μικρή μου μωβ ορχιδέα
Απλωνεις τα πέταλα σου
Κι αγκαλιάζεις τις νυχτες μου
Και ντυνονται κι αυτές
Πάντα στο χρώμα της αγάπης
Λουλουδι της μερας
Λουλουδι της νύχτας
Το άρωμα σου απλώνεται παντού
και γίνονται οι λέξεις της αγάπης μου
ποτάμι
Να πλυμμηρίσει τη καρδια σου
να αγγίξει τη ψυχή σου
Πάντα στο χρώμα της αγάπης

ΧΑΘΗΚΑ

Χάθηκα μέσα σε σκοτεινούς διαδρόμους
λέξεων, φράσεων,σκέψεων,
που γίνονται λόγια αιχμηρά
για να χώνονται βαθιά στο κέντρο της καρδιάς.
Χάθηκα μέσα σε δύσβατα μονοπάτια
αισθήσεων, αισθημάτων, συναισθημάτων
που η σύγκρουση τους προκαλεί
φωτιές, καταιγίδες, εκρήξεις, παραισθήσεις.
Χάθηκα μέσα σε καμένα απομηνάρια ονείρων
κι ανάπνευσα τη στάχτη τους και τους καπνους
μέχρι που οι φλέβες γέμισαν ασφικτικά
κι έγινε το αίμα μαύρο σαν θάνατος
Χάθηκα μέσα στα συντρίμια μιάς Κυριακής

ΛΟΓΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ

Λόγια μαχαίρια
τρυπάνε τη καρδιά
σε κάθε της κτύπο
σιωπηρά με ρυθμό.
Λες και το αίμα
θα βγει πιο αργά
μη και λερώσει
το μαύρο πέπλο
που σκέπασε
τον έρωτα
τις μέρες που έρχονται

ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Βράδυ Σεπτέμβρη
ζεστό, υγρό, μελαγχολικό
με τυλίγει με βία
τρυπάει τη σάρκα
φτάνει στη ψυχή.
να σμίξει με τις σκέψεις μου
να απλώσει παντου
ζεστή την υγρασία του
να σαπίσει τα αισθήματα
να πνίξει τον έρωτα
να κόψει την ανάσα
Βράδυ Σεπτέμβρη
γίνομαι αυτόχειρας
αισθημάτων
αυτόχειρας του έρωτα
καθαρίζω τη σαπίλα
αδειάζω τη ψυχή μου
Κάπου μακριά ακούω
ένα παλιό τραγούδι
"Η ζωή εδώ τελειώνει"
Βράδυ Σεπτέμβρη

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Μια φωτογραφία
ένα χαμόγελο
τόσο μεγάλο
που χωρούσε
ένας ήλιος
λαμπερός
και τα μάτια
χαμογελουν κι αυτά
κι αντανακλούν
εικόνες της ψυχής
γεμάτες χρώματα
κι ομορφιά.
Μια φωτογραφία
γεμάτη από λέξεις
της καρδιάς
που γίνονται στίχοι
που γίνονται τραγούδι
κι η κάθε του νοτα
ένα συναίσθημα
που χορευει τρελλά
τις νύχτες του καλοκαιριού
σε πολύχρωμες πλατείες
της Βενετίας
ζώντας το όνειρο.
Μια φωτοραφία σου

11 Οκτ 2007

Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΕΙ

Ο ήλιος δεν θα βγει
κι’ η ανατολή θα κρυφτεί
πίσω από τα μάτια σου.
Το κλάμα των παιδιών
θα απλωθεί μες στη καρδιά σου
κι οι φωνές τους θα πνίξουν
το τελευταίο χαμόγελο
που απόμεινε να περιμένει
το φώς της άνοιξης

Η ΣΚΙΑ ΜΙΑΣ ΘΛΙΨΗΣ

Η σκιά μιάς θλίψης
ακολουθεί τα βήματα του ανέμου
ώς πέρα μακριά ,
εκεί όπου η νύχτα
κρύβει στο κόρφο της
το τελευταίο χαμόγελο.
Ακολούθα τ’ αχνάρια
όσα απόμειναν από την αδικία ,
κρατώντας στο χέρι τη γύμνια τους
λάβαρο της δικιάς σου ζωής.
Ψάξε τού σκότους τή φορεσιά
πρωτού η μέρα τη σκεπάσει
κι’ άδραξε το χαμόγελο το στερνό
τον ουρανό να ντύσεις.

ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ντυμένη με το άσπρο σου
μεταξωτό μαντήλι
και μ ' εκείνο το εξόριστο
χαμόγελο
ν ' ακολουθεί τη σκιά σου
το ξημέρωμα,
πέρασες
σαν ηλιαχτίδα πρωινή
στη πρώτη σελίδα
και μοναδική,
εκεί που μόνο τα τραγούδια
της χαράς και των αγγέλων
δηλώνου παρουσία.

Εκει το τραγούδι σου
το ξεχασμένο
κι’ απο δάκρυα γυμνό,
ακούστηκε
μελωδικό, γαλήνιο,
να παίζει με το πρώτο φως
και με μια ηλιογέννητη
καινούργια
Καλή-μέρα

ΑΣΕ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

Άσε τη βροχή
να τραγουδήσει
στο δικό της ρυθμό.
Άσε τις σταγόνες της
να χαρακώσουν
βαθιά τις λέξεις
της μοναξιάς.
Άσε τη ψυχή σου
γυμνή στη βροχή
ν’ ακροβατήσει
στην άκρη της γέφυρας
μέχρι ν’ αντικρύσεις
το χαμόγελο
που θα κρατάνε
χέρια αγαπημένα
και θα τραγουδάνε
γιορτινά τραγούδια
στο ρυθμό της βροχής.

ΜΙΑ ΩΡΑ ΧΑΜΕΝΗ

Mιά ώρα χαμένη
φτάνει
να κλέψει το φως
της Ανατολής
και ν' αφίσει τη μαύρη ομίχλη
να ζωγραφίσει τη μέρα .
Μιά ώρα χαμένη
φτάνει
να κρύψει το Χαμόγελο
μιας όμορφης κόρης
που τη λενε Μαρία,Κατερίνα,
Σοφία, Ελένη
Μιά ώρα χαμένη
φτάνει
να σκοτώσει τη μέρα
με μιά χαρακιά βαθιά
ως στην άκρη της Άνοιξης
και το μίσχο του λουλουδιού
Μιά ώρα χαμένη
φτάνει
να σβύσει τη λάμψη των ματιών,
να πληγώσει τον Έρωτα,
να σκοτώσει τη Ζωή.

ΑΥΤΉ ΤΗ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ

Αυτή τη παγωμένη νύχτα
τα λόγια σου ταξιδεύουν
μαζί με τις νυφάδες του χιονιού
ντυμένα μ' ένα ζεστό χαμόγελο.
Μιά μουσική γλυκιά ,
στον ρυθμό της ανάσας του λευκού,
αιωρείται ανάμεσα στις λέξεις.
φτιάχνοντας ένα τραγούδι μαγικό
Νυφάδες, νότες, χαμόγελο,
απλώνονται παντου
σ' ένα ερωτικό αγκάλιασμα
ενός μοναδικού λευκού
Κι' όλο απλώνονται , απλώνονται παντού
στους δρόμους, στα μοναπάτια, στις καρδιές,
μέχρι να γίνει μιά μαγική
όμορφη άσπρη νύχτα

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΔΕΙΛΙΝΟ

O ήλιος αργά αργά
σβήνει τη λάμψη του
αφήνοντας πίσω του
ένα ξεθωριασμένο
κόκκινο χρώμα
σημάδι πως
η νύχτα έρχεται
να βάψει στα μαύρα
γη και ουρανό
όπως τα όνειρα
που ξεθωριάζουν
και σβήνουν την ομορφιά
του λαμπερού χαμόγελου.

ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ

Στα μάτια σου αντίκρυσα
τη λάμψη των αστεριών
μιας νυχτας σιωπηλής
γεμάτης όνειρα για ένα ταξίδι.
Στα μάτια σου η ομορφιά της άνοιξης
χαμογέλασε στο μπλε της θάλασσας
και στο καράβι που αρμένιζε
σε πέλαγα απάνεμα, γαλήνια
Στα μάτια σου η μουσική
άπλωσε τις νότες της
κι αγκάλιασε τρυφερά
τη μέρα που έρχεται.
Στα μάτια σου

ΜΑΖΕΨΑ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Μάζεψα τα χαμόγελα
να χτίσω ένα πύργο,
μέσα να κλείσω
όλα τα χρώματα
της γης και τ' ουρανού
της μέρας και της νύχτας.
Το κόκκινο, το κίτρινο,
το μαύρο και το άσπρο,
θα ‘ναι εκεί κάθε πρωί
να ντύνουνε τη κάθε μέρα
με ζωγραφιές χρωματιστές,
αυτές που η ψυχή λαχταρά
να χρωματίζει το παιγνίδι
των λέξεων .

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Να δανειστείς το πρόσωπο
του ποιητή
όταν στα χέρια του κρατά ,
σφικτά και τρυφερά ,
το τελευταίο του γραφτό
σαν το παιδί του το μικρό.
Το πρόσωπο του ποιητή
που λάτρεψε
το γέλιο των παιδιών
το πρώτο φιλί του έρωτα
τη γεύση της ζωής
μ’ ένα χαμόγελο γλυκό
κι ένα λουλούδι.
Αυτού του ποιητή που τα όνειρα
δεν σβήνονται τη νύχτα
γιατί η μοίρα τον έταξε
με λέξεις να κλείνει τις πληγές
και να χαρίζει φως .
Θα βρεις το πρόσωπο αυτό
σ' ενα καθρέφτη ,
σαν θα κυτάξεις βαθιά
ως τη ψυχή του μέσα
ως τη ψυχή σου.

ΦΤΙΑΞΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΟΥ

Φτιάξε τα τραγούδια σου
με νότες βουτηγμένες
στο χαμόγελο
ενός μικρού παιδιού ,
στο γέλιο
δυο ερωτευμένων χελιδονιών
που χαίρονται την άνοιξη τους .
Κάνε τον στεναγμό σου
τραγούδι ερωτικό ,
τα δάκρυα σου
πηγή χαράς .
Άγγιξε με τα δάκτυλα
ένα μικρό καθρέφτη ,
αυτόν που βλέπουν τα παιδιά
σαν είναι ερωτεύμενα
και κύταξε στα μάτια που θα δεις
όλη του κόσμου τη χαρά
που σε τυλίγει
και σε οδηγεί εκεί που είναι το φως
και η ζωή .
Κύταξε τα μάτια που θα δεις ,
είναι τα μάτια τα δικά σου.

ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΜΗΝ ΑΝΑΖΗΤΑΣ

Τη ψυχή σου μη την αναζητάς
στης γης τα πλήθη
Το όνειρο δεν θα το βρεις
στις όχθες των ανθρωπων.
Εκεί υπάρχουν τα τέρατα
κρυμμένα στις σκιές της αδικίας.
Τα τέρατα που κάνουν το μέλλον
καθημερινη πληγη.

Σήκωσε την ασπίδα σου
αυτή που έφτιαχνες χιλιάδες χρόνια
λέξη λέξη, στίχο στίχο
και κύταξε ψηλά
σ'ένα πλανήτη άλλο
το πλανήτη του πρώτου ποιητή.

Κλείσε τα μάτια να δεις τη λάμψη του,
το φως του ορίζοντα του.
Άκουσε τη μουσική της σιωπής του
Νοιώσε την έκρηξη της ψυχής σου,
την έκρηξη που θα εξαφανίσει τα τέρατα
και χαμογέλα στο αύριο
χωρίς υποκρισία
Έρχεται ξημέρωμα Σαββάτου...

ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ

Στη μοίρα σου
βάλε μια πινελιά χαμόγελο
κι ύστερα ζωγραφισε σ'αυτή,
τη θαλασσα
τον ηλιο, το φεγγάρι,
τον ερωτα ,
το πρωτο σου φιλι.
Δέσε τη ζωγραφια
σε μια κορνιζα
απο στιχους ποιητων
κι' ενα κομματι ανοιξης
Και τοτε κύταξε μπροστα
και δες το αύριο σου
μεσα στο πινακα σου της ζωης.
χωρις απόγνωση
χωρις το βάρος των ποδιων σου

ΤΡΟΜΑΖΩ

Τρομάζω
με τις φωνές στόν αγέρα
γιατί μου διώχνουν μακριά
τα χαμόγελα των πουλιών
τρομάζω
με το μαύρο σκοτάδι
που αφίνει η τελευταία ακτίνα
πριν τη σκοτώσει ο ποιητής
τρομάζω
με τη τρύπια μου τσέπη
και τις λέξεις που πέφτουνε
στη κούραση του φεγγαριού
τρομάζω
με το έμφραγμα
της ροής μιάς φλέβας
που έχει μόνο ψυχή.

ΤΑ ΘΛΙΜΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Ακούμπησε τη μελαγχολία σου
στο περιβάζι ενός πρωινού
κι η πρώτη αχτίδα του ηλιού
θα σε ξυπνήσει από θαμπά όνειρα.
Η λάμψη των ματιών σου καθάρια
θα αντικρύσσει το ξάστερο
γαλάζιο πεπρωμένο,
χωρίς προκαταλήψεις κι ενοχές.

Ακούμπησε τα θλιμμένα μάτια σου
στην ασάφεια του δειλινού
να ταξιδέψεις πέρα απο τη γραμμή
του γκρίζου ορίζοντα
Οι λαμπερές κόκκινες ανταύγειες
του φεγγαριού χρόνια τώρα
περιμένουν να ελευθερώσουν
την αύρα ενός αληθινού χαμόγελου.

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΡΘΟΥΝ

Αύριο
θα ‘ρθουν
με τυμπανοκρουσίες
κρατώντας τα λάβαρα
των δικών τους "Όχι" και "Ναι"
να παρελάσουν χωρίς ντροπή,
πάνω στο κουφάρι
μιας χαμένης Δικαιοσύνης
και μιας ξεχασμένης Αξιοπρέπειας.
Αύριο
θα ‘ρθουν
με τα δικά τους "Όχι" και "Ναι"
να σβήσουν για πάντα
την Ιστορία που γράφαμε
κάθε πρωί πάνω στις πέτρες
και στους τοίχους
τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα
Αύριο
θα 'ρθουν
χωρίς ντροπή...

ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ

Αν μπορέσεις να ονειρευτείς
το χαμόγελο της ανατολής,
ο ήλιος θα σου χαρίσει
μια μέρα λαμπερή
και θα ζεστάνει τη ψυχή σου.

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Το φεγγάρι συνεχίζει το μοναχικό του δρόμο
και στέλνει το λαμπερό του φως
ν αγκαλιάσει τις καρδιές μας,
να φωτίσει τη σκέψη μας.

ΠΝΟΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Έρχεσαι
πρώτη πνοή
της άνοιξης
χείμαρρος χρυσός
χαμόγελο ζεστό
η ψυχή πεθαίνει
και ξαναγεννιέται
σε μια χούφτα
ευτυχίας.

Έρχεσαι
πρώτη πνοή
της άνοιξης
να χαϊδέψεις απαλά
το πιο σκοτεινό
κομμάτι της ψυχής
χαρίζοντας στη λάμψη
του φεγγαριού
ένα ατέλειωτο
μελωδικό
ερωτικό τραγούδι.

ΑΝΟΙΓΩ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ

Ανοίγω τις σελίδες
της χαράς μου
της λύπης μου
της ευτυχίας μου
και πέφτουνε λέξεις
γεμάτες έρωτα
και είναι όλες
βουτημένες στο άρωμα
της άνοιξης
και της καρδιάς σου

ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Όταν έχεις περπατήσει το μονοπάτι του έρωτα
δεν κλείνεις μάτι τη νύχτα.
Μέσα στο μαύρο σκοτάδι ξαγρυπνώ
και το μόνο που υπάρχει στη σκέψη μου
είναι η μορφή σου.
Εσύ είσαι η ατέλειωτη αγάπη.
Εσύ είσαι το ουράνιο τραγούδι.
Εσύ είσαι το ταξίδι σ' ένα άσπρο σύννεφο.
Εσύ είσαι η μοναδική
και τα λόγια μου είναι λόγια της καρδιάς
και της ψυχής.

ΝΥΧΤΑ ΑΓΑΠΗΣ

Απόψε ας είναι μια νύχτα αγάπης
κάτω απ' το χαμόγελο της πανσέληνου.
Απόψε ας μιλάμε για έρωτα
Απόψε ας γράψουμε για έρωτα
Απόψε ας τραγουδήσουμε τον έρωτα
Απόψε ας κρύψουμε τη μελαγχολία μας
κάτω από την άμμο
κι ας κρατήσουμε το πιο ζεστό χαμόγελο μας
μοναδική αποσκευή
σ ένα ταξίδι σε άσπρο σύννεφο
Απόψε ας ταξιδέψουμε
στου δρόμους της αγάπης
σαν να 'ναι το τελευταίο μας ταξίδι

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Το βράδυ αυτό θα γράψω
στο ημερολόγιο της καρδιάς σου
σε σελίδες λευκές,
ανέγγιχτες από το χρόνο
και φτιαγμένες να δεχτούν
τις όμορφες στιγμές
των ονείρων σου.
Το βράδυ αυτό θα γράψω
λέξεις πρωτόγνωρες
σμιλευμένες από τις ακτίνες
των αστεριών του πρώτου γαλαξία
Λέξεις που θα μιλάνε
για το πρώτο χαμόγελο
του μικρού παιδιού
τον πρώτο έρωτα
το πρώτο φιλί

ΑΡΩΜΑ ΑΝΟΙΞΗΣ

Το πρώτο άρωμα της άνοιξης
ήρθε και μ' αγκάλιασε
ένα βράδυ τ' Απρίλη.
Εκεί ,δίπλα στη θάλασσα
βούτηξα τη ψυχή μου
ξαναγεννήθηκα
ξαναντίκρισα τ' αστέρια και το φεγγάρι.
σαν πρώτη φορά,
έψαξα τη χαμένη μου
παιδική αθωότητα χωρίς ντροπή

Εκεί δίπλα στη θάλασσα,
γυμνός, βούτηξα στα μαύρα νερά
ξέπλυνα τα ανομήματα μου
ξαναβαφτίστηκα
στο όνομα σου

ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ

Συνένοχος στα όνειρα σου
και στα κρυφά ταξίδια της ψυχής
στην απαγορευμένη πλευρά του φεγγαριού
Δεν θα μαρτυρήσω τη λάμψη απ' το χαμόγελο σου
κι ούτε θα πω τον όρκο σου στ' αστέρια
Θα παίρνω μόνο τις λέξεις σου
όταν θ' απλώνονται στον αγέρα που αναπνέω
και θα στολίζω τα μονοπάτια της ψυχής
για να είναι τα φιλιά μου πιο γλυκά
Κι όταν κουρασμένη απ' το μυστικό του φεγγαριού
θα γέρνεις τρυφερά στις ακτίνες του
εγώ θα σε σκεπάζω με φιλιά
και θα σε κρύβω στη καρδιά μου
μη και φανερώσεις την ενοχή
για τα κρυφά τα όνειρα σου

7 Οκτ 2007

ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Απόψε τα χέρια σου
κομμάτι της ψυχής σου
απλώνονται ως τη καρδιά μου
με τις χούφτες γεμάτες
αγάπης τρυφεράδα,

Απόψε τα χέρια σου
αγγίζουν το πρόσωπο μου
λες και θέλουν να μετρήσουν
πόση αγάπη σου
χωράει η καρδιά μου

Απόψε τα χέρια σου
αγγίζουν το κορμί μου
και βάφουν το δέρμα μου
στο χρώμα της αγάπης
στο χρώμα μιας μωβ ορχιδέας

Απόψε τα χέρια σου
αγκαλιάζου τη ψυχή μου
κι αφήνουνε να κυλίσει
γλυκά γλυκά ο έρωτας σου

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟΨΕ

Το φεγγάρι θα ‘θελα απόψε
να φώτιζε μονάχα τα μαλλιά σου
κάτω από την Ακρόπολη
κι εσύ να μιλάς και να μιλάς
η φωνή σου να σμίγει
με τις ακτίνες του φεγγαριού
σ' ένα ατέλειωτο τραγούδι.

Απόψε θα ‘θελα να μ' αγκαλιάσει
το φως του φεγγαριού
να με ταξιδέψει μακριά
στα μονοπάτια του ονείρου
εκεί που μελωδίες θεϊκές
σμίγουν με το χαμόγελο
μιας μόνης νύχτας αγάπης

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΠΝΟΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Μέσα στη πνοή της θάλασσας
και στο χάδι των κυμάτων
ψάχνω να βρω τα μάτια σου
να τα κοιτάξω βαθιά για μέρες
Μέρες πολλές να σε κοιτώ
και να σε κοιτώ να σε χορτάσω

Μέσα στη καρδιά της θάλασσας
και την ανάσα των κυμάτων
μετρώ τις μέρες μου τις νύχτες μου
τις ακουμπώ στα μάτια σου
και σε κοιτώ με τη καρδιά με τη ψυχή
σε κάνω το χαμόγελο μου.

ΤΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ ΤΟ ΚΥΜΑ

Toύ δειλινού το κύμα
ας ταξιδέψει τα λόγια μου
αφήνοντας σε κάθε αμμουδιά
δυο λέξεις, μόνο δυο.
Αν δεν ξεθωριάσουν τ' απόβραδο
από τα φώτα τα λαμπερά
κι από της μουσικής τις νότες
αν δεν ξεθωριάσουν στης σκέψης σου
στα σκοτεινά τα μονοπάτια
ψάξε εκεί στην αμμουδιά σαν περπατάς
για να τις βρεις, είναι για σένα
Κι αν ξεθωριάσουν μην λυπηθείς
μάζεψε ένα ένα τα κομμάτια τους
ανάμεσα στις πέτρες σαν τα βρεις
και κράτησε τα λάφυρο
για να χαμογελάς τις νύχτες.

6 Οκτ 2007

ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Ήλιος του καλοκαιριού καυτός
με αχτίνες δολοφονικές
που καίνε τις σάρκες
τρυπάνε τις φλέβες
κι αφήνουν το αίμα να κυλίσει
κόκκινο καυτό
στις λέξεις
που είναι χαραγμένες
στα λευκά μάρμαρα
που χτίστηκαν γύρω από τη ψυχή

ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ

Ι
Στο κάστρο της Μονεμβασιάς
πάνω από την απεραντοσύνη της θάλασσας
και των αιώνων .
Βύθισα τα μάτια μου στη γαλήνη του μπλε
και της Ιστορίας
Είδα μέσα από την ηρεμία της θάλασσας
και τη γαλήνη,
να αναδύεται μια αρχόντισσα νεραϊδόμορφη,
ολόιδια εσύ
Έφερε τα χέρια στο στόμα και φύσηξε απαλά
ένα φιλί.
Ύστερα χαμογέλασε και χάθηκε μες τις ακτίνες
του ήλιου
αφήνοντας να επιπλέει στα νερά ένα σημάδι.

ΙΙ

Κάτω από τη σκιά του κάστρου,
εκεί που το μπλε της θάλασσας
σμίγει με το σκούρο χρώμα των βράχων,
γεννήθηκε η οπτασία μιας κόρης
βγαλμένη μέσα από τα βάθη της ψυχής
και των αιώνων

ΙΙΙ

Στα νερά του κάστρου
είδα τις νεράιδες και τις θεές
να χορεύουν ένα χορό ερωτικό
και να ονειρεύονται μαζί μου
ένα ταξίδι με άσπρο σύννεφο
ανάμεσα στο πέλαγο και τ' άστρα.
Ένα ταξίδι που θα φωτίζεται
από τη λάμψη των ματιών σου

ΜΑΓΙΣΣΑ

Εκεί κάπου ανάμεσα στη θάλασσα
κι' ένα ουρανό γαλάζιο
υπάρχει ένα αστέρι
που όλο αλλάζει σχήμα
εκεί ζει μία μάγισσα
λένε αυτοί που ξέρουν
είναι καλή, είναι γλυκιά,
τα μάτια της είναι λαμπερά
σαν τη ψυχή της
το βλέμμα της αυστηρό
μα αν τη κοιτάξεις βαθιά
αν ψάξεις τα μονοπάτια της καρδιάς
θα βρεις γλύκα κι αγάπη
Μάγισσα μάγισσα
μάγισσα γλυκιά
μάγισσα του παραμυθιού
με τόση αγάπη
κρυμμένη στη καρδιά
ακούμπησε με, με το μαγικό ραβδί
μάγεψε τη ψυχή μου