Ακούμπησε τη μελαγχολία σου
στο περιβάζι ενός πρωινού
κι η πρώτη αχτίδα του ηλιού
θα σε ξυπνήσει από θαμπά όνειρα.
Η λάμψη των ματιών σου καθάρια
θα αντικρύσσει το ξάστερο
γαλάζιο πεπρωμένο,
χωρίς προκαταλήψεις κι ενοχές.
Ακούμπησε τα θλιμμένα μάτια σου
στην ασάφεια του δειλινού
να ταξιδέψεις πέρα απο τη γραμμή
του γκρίζου ορίζοντα
Οι λαμπερές κόκκινες ανταύγειες
του φεγγαριού χρόνια τώρα
περιμένουν να ελευθερώσουν
την αύρα ενός αληθινού χαμόγελου.