31 Μαρ 2010

Πάθος



Μου έτυχε χωρίς φιλί
να απολαύσω τον έρωτα.
Όμως εσύ ήσουν γενναιόδωρος
με πάθος με φίλησες στο στόμα, στο στήθος
και στο αυτί.
Η ανάσα και το στόμα σου στο αυτί μου.
Ο αχαλίνωτος παλμός από τις συστροφές
των χειλιών και της γλώσσας σου στις πτυχές του
με διέγειραν.
Άκρως τολμηρά και πρωτόγνωρα
τα χάδια σου που ακολούθησαν

Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Από τη συλλογή: Ηδονή και εξουσία (2009)

Το blog της Αλεξάνδρας Μπακονίκα
http://bakonika.blogspot.com/

30 Μαρ 2010

Γιορτή



Από ερωτικό οίστρο με το γόνατο σου
με πιέζεις στο πόδι κάτω από το τραπέζι,
καθισμένοι ανάμεσα σε πλήθος καλεσμένων
και σε όλη τη διάρκεια της γιορτής.
Με πιέζει και με πονάει το γόνατο σου.
Οι χωρισμοί και οι επανασυνδέσεις μας κατά καιρούς,
οι θύελλες και παλίρροιες των συναισθημάτων,
η ασίγαστη ανάγκη μου να σε αποκτήσω ξανά
συνωστίζονταν, έμπαιναν στον ηδονικό πόνο
που μου έδινε το γόνατο σου.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Από τη συλλογή: Ηδονή και εξουσία (2009)

Η Αλεξάντδρα απόκτησε αυτές τις μέρες το δικο της blog
http://bakonika.blogspot.com/

26 Μαρ 2010

Με σεντεφένια ηλακάτη



Χέρια απλωμένα
μέσα στη σκέψη και στα σωθικά
με τραβάνε στις τέσσερεις
γραμμές των οριζόντων
διαμελίζουν τις λέξεις μου
κι αφήνουν τα κομμάτια
στους δείχτες του ρολογιού
μετέωρα να ταξιδεύουν.

Οι φλέβες τεντωμένες
τυλίγονται με μίσος
γύρω απ το κορμί
που φλέγεται την αγωνία
αβέβαιης αναζήτησης
σε ουδέτερη ζώνη ανάμεσα
στη Πύλη του Αχέροντα
και μια μακρινή Ιθάκη.

Κι εσύ ακροβατώντας
στη τεντωμένη γραμμή
που δένει τα σκοτάδια
με το θαλασσινό ξημέρωμα
υφαίνεις με σεντεφένια ηλακάτη
στίχους από χρωματιστές κλωστές
και ρίμες μεταξένιες
τα σταυροδρόμια να σημαδέψουν.

Ανδρέας Καρακόκκινος

23 Μαρ 2010

Ενύπνια θανάτου






στην Ευτυχία Μαραγκουδάκη,
τη μητέρα μου

α' ’

Μην κάθεσαι κοντά μου, φώναξα,
μα Εκείνη πάνω μου
γραπώθηκε με τρόμο.
Ήταν μια ρημαγμένη δεκαεξάχρονη
σαράντα χρόνια σταυρωμένη απ' τη ζωή
σαράντα σταυροβελονιές κεντημένη
σαράντα μέρες ήδη περασμένη
απ' τη βελόνα της κρίσεως
ή κάμηλος αυτή πού φτύνει με θυμό
την έρημο από μέσα της.

β'
Αν Σε θυμάμαι
γιατί κλαις;
Κλαίω γιατί κλείσαμε
πίσω μας απότομα
όλες τις εκδοχές
κλείσαμε κείνη την ασήκωτη
σημαδεμένη μ' αίμα πόρτα
και δεν περνούνε πια
οί αναμνήσεις
να μας τρελάνουν
τούς ονειρόφρακτους.

γ'

Όσο ζούσα μου φερόσουν
σα να 'μουν πεθαμένη.
Δεν βλέπεις πόσο
προτού πεθάνω πέθανα
και τώρα ζω απ' το θάνατο;

δ’

Όπως μια φάλαινα πού εξόκειλε
χωρίς επιστροφή
άνοιξε μια στιγμή
το μάτι και μας κοίταξε
μαζεύοντας ότι αγαπούσε πάνω μας
ότι είχε μείνει ανέπαφο
απ' το μαρτύριο.

ε'

Θα περάσει κι αυτό, μουρμούριζε
στον τάφο κατεβαίνοντας.
Θα περάσει σαν σύννεφο
αιφνίδιο ρίγος ή έρωτας
τού Μάρτη μπόρα.
Θα περάσει.
Όχι γιατί περνά ή αρρώστια
μα γιατί έχουμε εμείς περάσει
χιλιάδες χρόνια τώρα
έχουμε φύγει από τα σώματα
φιλοξενώντας δίχως όρεξη
έναν αδικαιολόγητα εγκάρδιο
ξένο μέσα μας.

στ'

Δαγκώνει πάλι ό ουρανός
δαγκώνει ή γη
τεράστια.
Ανάμεσα κουκκίδα
ή μοναξιά Της
ανέσπερη
μακάβριος κόκκος χώματος
χωρίς ελπίδα χλόης.

ζ’

Ύστερα πώς μεγάλωσε
έγινε μιά καινούρια χώρα
πλημμύρισε μιά νέα θάλασσα
παλίρροια των δακρύων
στα σιντεφένια μάτια Της
όταν το πένθος αποσύρθηκε
στην άμπωτη των στεναγμών
ταφόπλακα το στήθος μου
Την έκλεισε.

η’

Να με φυλάξεις.
Από τη δίστομη κλεψύδρα χέομαι
κι από τις δυο πλευρές στο χάος
ή διάττουσα
πλημμύρισα
με ψήγματα αστεριών.
Κι απ' την ανεστραμμένη κύλικα
κρασί το αίμα μου κυλά
μεθά τούς βασιλιάδες.

θ'

Πάλλομαι ανήμερο παλμό
ήχους ανεξιχνίαστους
σκορπίζω στο αχανές
ότι δε μίλησα όσο ζούσα
τ' ατίμητα, τ' ανείπωτα
τα ξοδεμένα από συνήθεια
ηχώ κι αποκοιμίζω την αλήθεια
όλοι να ονειρευτούν.
Έγινα ή χορδή τού σύμπαντος.
Πάνω μου παίζουν οι άγγελοι
τις νύχτες των ανθρώπων.

ι’

Μιλώ μα δεν ακούγομαι.
Έσπασε ο λόγος
οι φράσεις θραύσματα
μπουκώσανε το στόμα
ρουφήχτηκαν εντός μου
στροβιλίζονται
χτίζουν ιλιγγιωδώς το φράγμα
της πιο σκληρής Σιωπής.

ια'

Μόνη Την άκουγα στην ερημιά
την Εκλεκτή του θρήνου.
Μαύρο μαντίλι στο λαιμό
φθινόπωρο αναπόδραστα
σημαδεμένο
στο σώμα Της
ή καρτερία ανάβρυζε
όλα να ποτιστούν.
'Αν ξεραθεί το κυπαρίσσι πάνω Της
μή μαραθούν οι ευμενίδες μέρες
Νοέμβριο καιρό.

ιβ'

Είναι μακριά ή Ανάσταση
και Συ μού λείπεις τόσο.

ιγ'

Μη φεύγεις.
Μού χρωστάς ακόμα
ένα νανούρισμα
δυο μαγικά ταξίδια στο διάστημα
ένα ήρεμο φθινόπωρο
μιά επιστροφή στη μήτρα.
Κι ύστερα απ' όλα αυτά
να είμαι πάλι εγώ
μαζί με Σένα
χώρια.

ιδ'

Τραβάτε να Την ανεβάσουμε
ξανά στο φως
τραβάτε το σχοινί το λώρο
τις ψαλμωδίες.
Σα να μην άρχισε ποτέ
ή γέννηση
ή δέηση αύτη
ούτε ό λυγμός πού έσκαψε
το αμίλητο πηγάδι μέσα μας
κι αργά αργά Την πνίγει.

ιε '

Αργεί ή εκτέλεση.
Ορχούνται τελετουργικά
τα περασμένα ολόμαυρα
ακούγονται στα πέτρινα πλακάκια.
Αναγνωρίζω πάλι τ' ανοιχτά
παράθυρα τα μάτια
περίεργων περαστικών.
Ανάμεσα περνάς Εσύ
χρωματιστή μοιραία
περνάς ανάμεσα στους ξένους
οικεία τόσο πού πονά
το στήθος μου
περνά το σύνθημα ξυστά
μ' αγγίζει μόλις
«Πυρ! Αγαπήστε Την».

ιστ'

Επειδή Σ' αγαπώ
δεν υπάρχεις.
Ορίζεις μιά καινούρια διάσταση
θαμμένη Εσύ
ανήλιο μυστικό τού κόσμου
έξω από μένα
μη Σε βρουν
κι αλλάξεις.

ιζ’

Δεν θέλω να μεγαλώσω.
Είμαι έντεκα χρονώ
μυρίζει Κυριακή και ζυμωτό ψωμί.
Δεν θέλω να ξυπνήσω
μη μου χαθεί το ατίθασο παιδί
με τη δροσιά του ονείρου.
Ποιος ίσκιος ποιά σιωπή
το γέννησε
χλωμό από το ποίημα
με σύνορο την παρουσία;

ιη’

Κι αν στην κουρτίνα φύσηξε
η προδοσία τού πρωινού
ο αέρας ήξερε.
Κανείς δε θ' άγγιζε τον ύπνο
κανείς πριν τ' όνειρο
λαλήσει τρεις φορές.

ιθ'

Πώς όλοι ξαφνικά οι νεκροί
πάντα νεκροί κοιμούνται
στους κόρφους των αγγέλων
και στα κλεφτά
γλιστρούν στην άβυσσο
στα μάτια μου της θάλασσας
πλέκουν το μαύρο φώς
αλίπλοες ανεμώνες
βράδυ πρωί βαθύτερα
βουλιάζουν στο δικό μου
βυθό ανένδοτο
με τούς κρουνούς της μνήμης
βρυχώνται, βρέμουν, βρέχονται
οι δύσκολοι νεκροί.
Νεκροί ακόμα
πού δεν πίστεψα
σε θάνατο.

Ελένη Μερκενίδου

Από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα (2009)

Έρωτας κατά Θαλή



Αρχήν δε των στοιχείων το ύδωρ
τον δε κόσμον έμψυχον έφη
και δαιμόνων πλήρη.

Χαμήλωσε και βρέξε με
στο χάος ταξίδεψέ με,
υγρή γεωγραφία μου
κι άστατο πρωτοβρόχι
και δάκρυ δυσανάβατο
της χέρσας ύπαρξής μου.

Ποταγωγό μου σύννεφο,
ρίξε μου μια ψιχάλα
στη φυλλοβόλο αγκαλιά
το νέκταρ των Ολύμπιων
πιδάκων αμβροσία
ωκεανών απόλαυση.

Ερώτων ύδωρ καύχημα
του έαρος ικεσία
στον ήλιο της ανάτασης
να πληρωθεί η κτίσης
στοματουργία ανήλεη
άπταιστων φαλλεγέρσεων.

Έναυσμα της ανάσας μου
υδρόφαντη οπτασία
με βλέμματα καστάλια
ορίζεις μου τη σκέψη
ως ψηλαφών τη μάντιδα
στικτή δαιμόνων πλήρη.

Υγρόπνοη μανόλια μου,
στ' αμφίβιο πετσί μου
κυμάτισε τα πέταλα
δική σου η παραλία,
δικό μου το εμβάπτισμα
στην εύδροσο Ιωνία.

Ελένη Μερκενίδου

Από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα (2009

20 Μαρ 2010

Έρως ενδοκρινής




Είσαι
της φύσης η αποσιώπηση
στα σπλάχνα μου,
η υπόσχεση της άμπωτης
στη θάλασσα εντός μου,
στ' απόγευμα του ασκητή
παράκρουση ενός φαύνου,
στην τραγωδία του πόθου μου
έλεος των αδένων
με βουλιμία εκκρίνοντας
σπονδή ωαρίων, σπέρματος
βίωμα επτά αστέρων,
σε ανδραγαθία ερωτική
αγλάισμα των κόλπων,
πολεμιστές ωοθηκών
σ' αιχμαλωσία τού πάθους.

Των ορμονών σου η έκρηξη
φωτίζει τα όνειρά μου.

Ελένη Μερκενίδου

Από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα (2009)

18 Μαρ 2010

Χρωματικοί συμβιβασμοί




Χρωματικοί συμβιβασμοί...

κόκκινο εγώ, γαλάζιο εσύ...

και μέσα στην άβυσσο της αλητείας

πολύχρωμο το χρώμα μιας αμαρτίας!

Διχάζω το νου και λιποτακτώ

αστέρινο φλοιό πια κατοικώ

αν με ρωτήσεις το χρώμα του ανέμου

θα σου ψιθυρίσω κρυφά άνθρωπέ μου

πως μόλις σε βρήκα η ατμόσφαιρα όλη

και η γκρίζα και αποπνικτική μας πόλη

γέμισε πιτσιλιές παιδικής βροχής

και ένα πινέλο εμμονικής αντοχής

χάραξε σχήματα και γεωμετρίες

μέσα στις δικές μου συμμετρίες...

Έγινα αόρατη και αδιόρατη μαζί

πολύχρωμα να ορίζομαι σαν πρωινή χαραυγή....

Πίσω από το δειλινό μια μάσκα του τρόμου

μήπως και σβηστεί το ίχνος του δρόμου

που με φέρνει σε σένα με όλα τα χρώματα

σαν ανάσα πνιγμένη στης ζωής τα αρώματα...

Χρωματικοί συμβιβασμοί...

κόκκινο εγώ, γαλάζιο εσύ...


Κάκια Παυλιδου
ΠΗΓΗ:http://
pavlidoykakia.blogspot.com/

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ




Ποιητική συνάντηση στο Βιβλιορυθμό στη παρουσίαση της συλλογής του Ορέστη Αλεξάκη.
Στη πρώτη σειρά από αριστερά οι ποιήτριες Μαρία Καρδάτου, Χλόη Κουτσουμπέλη, Μαρία Αρχιμανδριτου, Ελένη Μερκενίδου, Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου και στο βάθος η ποιήτρια Μυρτώ Αναγνωστοπούλου και ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου. Μια όμορφη βραδυά που έκλεισε με καλό κρασί και ωραία κουβέντα.

17 Μαρ 2010

Εμφύλιος πόθος




Ι.

Την ώρα που ψυχή και σώμα συμμαχούν
κάτω απ' το βάρος του ύπνου
ορνιθοκλέφτες του παρόντος
τα όνειρα
ενδοδρομούν
λαγούμι σκάβουν στο σκοτάδι,
μνήμη.

II.

Οι μέρες μπαίνουνε στην άνοιξη
Μ' αιφνίδιο πράσινο
Όπως το μέλλον σπάζει
Το όριο των ημερών
Και καταπάνω μας ολοταχώς
Ξεχύνεται.
Όπως το μέλλον θριαμβεύει πάνω μας.

III.

Έτσι το ποίημα,
Όπως το μήλο πιστό στη γεύση του
Προσφέρεται
Ροδόμηλο, μελίπηκτο, υδρόμηλο,
Τριπτό και μηλομέλι
Σ' εύθρεπτες λέξεις,
Πικροκτόνες,
Ιαματικές.

Μαρία Αρχιμανδρίτου

Από τη συλλογή Η κατίσχυση των ρόδων (2002)

13 Μαρ 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ



Λογοτεχνική Ομάδα Ιδεοκύματα


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ «ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010 στις 6.30 μμ στο
Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης
στην Αλάνα της Τούμπας



Α. Εισαγωγή από Φανή Αθανασιάδου Παρουσίαση Χρυσούλα Στρουμπή
Τραγούδι: Ατέλειωτη εκδρομή (Θανάση Γκαϊφύλια)
ερμηνεύουν: Σταύρος Μωραΐτης- Βασίλης Χατζόπουλος

Β. Α΄Μέρος «Οι φωνές που έμειναν…»

1. Ζωή Καρέλη (1901-1998) διαβάζουν οι : Φανή Αθανασιάδου- Θανάσης Τσίρος
2. Χρυσάνθη Ζιτσαία (1902-1995) διαβάζει ο Γαβριήλ Μουχλιανίτης
3. Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου (1909-1935) διαβάζει ο Α. Καρακόκκινος
Τραγούδι:Ραχήλ αγαπημένη (Λίνου Κόκοτου-Αργύρη Βεργόπουλου)
ερμηνεύει ο Βασίλης Χατζόπουλος
4. Μάτση Χατζηλαζάρου (1914-1987) διαβάζει η Λία Νικολαίδου
5. Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία (1920-2002) διαβάζει ο Γαβριήλ Μουχλιανίτης
6. Ρωξάνη Παυλέα (1951-1990) διαβάζουν οι : Φανή Αθανασιάδου-Δημήτρης
Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Πρωϊνό τσιγάρο (Νότη Μαυρουδή-Άλκη Αλκαίου)
ερμηνεύει ο Βασίλης Χατζόπουλος

Γ. Β’ Μέρος « Οι φωνές του σήμερα »

1. Ρούλα Αλαβέρα διαβάζει η Φανή Αθανασιάδου
2. Κωσταντίνα Αλαμπορινου διαβάζει ο Γαβριήλ Μουχλιανίτης
3. Μυρτώ Αναγνωστοπούλου διαβάζει ο Θανάσης Τσίρος
4. Πόπη Αντωνίου-Σφαλαγκάκου διαβάζει η Μαρία Πισιώτη
Τραγούδι: Το γράμμα (θωμά Μπακαλάκου)
ερμηνεύει ο Βασίλης Χατζόπουλος
5. Μαρία Αρχιμανδρίτου διαβάζει η Χρυσούλα Στρουμπή
6. Ρουμπίνα Θεοδώρου διαβάζει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος
7. Μαρία Καραγιάννη διαβάζει ο Δημήτρης Ντίνας
8. Ελένη Καρασαββίδου διαβάζει η Μαρία Πισιώτη
Τραγούδι: Μαργαρίτα Μαγιοπούλα (Μίκη Θεορωράκη)
ερμηνεύει ο Σταύρος Μωραϊτης
9. Μαρία Καρδάτου διαβάζει ο Δημήτρης Ντίνας
10. Κατερίνα Καριζώνη διαβάζει ο Θανάσης Τσιρος
11. Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου διαβάζει η Φανή Αθανασιάδου
12. Έλσα Κορνέτη διαβάζει ο Ανδρέας Καρακόκκινος
13. Μαρία Κουγιουμτζή διαβάζει η Μαρία Πισιώτη
Τραγούδι: Όλα καλά (Σταύρου Κουγιουμτζή)
ερμηνεύει ο Σταύρος Μωραϊτης
14. Άννυ Κουτροκόη διαβάζει η Χρυσούλα Στρουμπή
15. Χλόη Κουτσουμπέλη διαβάζει η Λία Νικολαίδου
16. Μαρία Κυρτζάκη διαβάζει η Χαρά Χρηστίδου
17. Εύα Λιάρου-Αργύρη διαβάζει η Μένη Τσούγκα
Τραγούδι: Ρίχνω τη καρδια μου στο λιμάνι (Μάνου Χατζηδάκι-Ιάκωβου Καμπανέλη) ερμηνεύει ο Σταύρος Μωραϊτης
18. Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου διαβάζει ο Ανδρέας Καρακόκκινος
19. Ελένη Μερκενίδου διαβάζει η Λία Νικολαίδου
20. Αλεξάνδρα Μπακονίκα διαβάζει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος
21. Θεοχαρούλα Μπομπότη διαβάζει ο Βασίλης Χατζόπουλος
Τραγούδι: Άκρη δεν έχει ο ουρανός (Νότη Μαυρουσή-Γιάννη Κακουλίδη)
ερμηνεύει ο Δημήτρης Ζαγοριανός
22. Σοφία Ξυνόμηλου διαβάζει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος
23. Ζωή Σαμαρά διαβάζει η Μένη Τσούγκα
24. Ντάντη Σιδέρη διαβάζει η Χαρά Χρηστίδου
25. Αγγελική Στεργίου διαβάζει η Μαρία Πισιώτη
Τραγούδι: Μια νύχτα σιωπηλή (Θανάση Τσίρου)
ερμηνεύει ο Σταύρος Μωραϊτης
26. Σοφία Στρέζου διαβάζει η Λία Νικολαιδου
27. Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου διαβάζει ο Ανδρέας Καρακόκκινος
28. Τσιόσκα Καίτη διαβάζει η Φανή Αθανασιάδου
29. Χαρά Χρηστάρα διαβάζει η Μένη Τσούγκα
30. Μαρία Ψωμά διαβάζει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος
Τραγούδι: Τίποτα δεν πάει χαμένο (Μάνου Λοϊζου-Μανώλη Ρασούλη)
ε ερμηνεύει ο Βασίλης Χατζόπουλος

12 Μαρ 2010

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ





Ο Σταύρος Κουγιουμτζής έφυγε για το μακρινό του ταξίδι στις 12 Μάρτη 2005

10 Μαρ 2010

ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ - RAW



Μια ραχοκοκαλιά από στάχτη
ο εύθραυστος κόσμος
κι οι ημέρες
χύνονται
χαμηλόφωνα
σε θρύψαλα.

Στο ήσυχο σπίτι.
Το φεγγάρι
Το σκιάχτρο του θεού
Ο θυμός της Ιστορίας.

Δεν με νοιάζει τι θα πούνε
να κλαίω θέλω μόνο
κι ας με κοιτούν καχύποπτα
οι άγγελοι από τον τρούλο.

Έχεις αναρωτηθεί
με ποιον τελικά
μοιράζεσαι τα επιτεύγματα σου;
- Με τις μασέλες της νύχτας.

Για τη διαιώνιση του είδους
κι ο γάμος του φιδιού
μ' ένα τσαμπί σταφύλι.

Η περιπλανώμενη ωραιολατρεία
στις στοές του ορυχείου.
Κυλιέται
πάνω σε διαμάντια-κάρβουνα
ή κάρβουνα-διαμάντια;

Έλσα Κορνέτη

Απο τη συλλογη "Η αιώνια κουτσουλιά" (2009)

6 Μαρ 2010

Ρεσάλτο



Όλα κρέμονταν από μια σταγόνα τής βροχής
κάποιοι είχαν στρώσει το τραπέζι
με σερβίτσια πορσελάνης
εσύ καθόσουν απέναντί μου κι έφεγγες
ένα πλοίο κουρσάρικο
περνούσε από το βάθος των ματιών σου
γύρω απόλυτη σιωπή
βράχια πνιγμένα στα δάκρυα
κι ορτύκια που πετούσαν λαβωμένα μες στις σκέψεις μας
και ξαφνικά η σταγόνα κύλησε στο πάτωμα
ράγισε ο χρόνος
τα σερβίτσια έγιναν θρύψαλα
σβήσαν οι ευάλωτες μορφές μες στην αχλή.
Τότε κατάλαβα πού σε είχα συναντήσει,
σ' ένα ρεσάλτο
είχαμε πέσει στα κύματα
κολυμπούσες εσύ κι εγώ σφιγγόμουν
γύρω από τους ώμους σου κι αιμορραγούσα
πλησιάζαμε στον Κάβο Γκρόσο
αλλά μας έπαιρνε το ρεύμα προς το πέλαγος
ανάμεσα από συντριμμένα ξύλα
κι ορίζοντες που έγερναν.

Σου είχα πει πως σ' αγαπούσα... τότε
το θυμάσαι;
λίγο πριν χαθούμε κάτω απ' τα νερά.

Κατερίνα Καριζώνη

Από τη συλλογή Ρεσάλτο (2009)

1 Μαρ 2010

Αυτόπτης μάρτυρας



Μπροστά στη θάλασσα να διαβάζεις
Αλέξη Τραϊανό
Κι αυτός στο καφενείο της παραλίας
Να παίζει κομπολόι το αμετάκλητο
Να ρουφάει αρειμάνια το τρομερό
Μ' ένα σχισμένο άλλοθι στην τσέπη του
Κι αργά το βράδυ να βουτάει
Σ' ένα απύθμενο νερό
Με σιδερένια πέδιλα
Ποιήματα εκδικητικά
Κάνει κομμάτια το κεφάλι
του Ελπήνορα
Ύστερα αναδύεται ματωμένος
Κατακόκκινο φεγγάρι
Κι απάνω σ' ένα κάτασπρο καράβι
Φεύγει μ' όλη τη θάλασσα
Για τα ξένα

Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

Από τη συλλογή Σεντόνια της αγρύπνιας (2006)
ΠΗΓΗ: http://www.translatum.gr/forum/index.php?board=40.0