Ντυμένη με το άσπρο σου
μεταξωτό μαντήλι
και μ ' εκείνο το εξόριστο
χαμόγελο
ν ' ακολουθεί τη σκιά σου
το ξημέρωμα,
πέρασες
σαν ηλιαχτίδα πρωινή
στη πρώτη σελίδα
και μοναδική,
εκεί που μόνο τα τραγούδια
της χαράς και των αγγέλων
δηλώνου παρουσία.
Εκει το τραγούδι σου
το ξεχασμένο
κι’ απο δάκρυα γυμνό,
ακούστηκε
μελωδικό, γαλήνιο,
να παίζει με το πρώτο φως
και με μια ηλιογέννητη
καινούργια
Καλή-μέρα
