Να δανειστείς το πρόσωπο
του ποιητή
όταν στα χέρια του κρατά ,
σφικτά και τρυφερά ,
το τελευταίο του γραφτό
σαν το παιδί του το μικρό.
Το πρόσωπο του ποιητή
που λάτρεψε
το γέλιο των παιδιών
το πρώτο φιλί του έρωτα
τη γεύση της ζωής
μ’ ένα χαμόγελο γλυκό
κι ένα λουλούδι.
Αυτού του ποιητή που τα όνειρα
δεν σβήνονται τη νύχτα
γιατί η μοίρα τον έταξε
με λέξεις να κλείνει τις πληγές
και να χαρίζει φως .
Θα βρεις το πρόσωπο αυτό
σ' ενα καθρέφτη ,
σαν θα κυτάξεις βαθιά
ως τη ψυχή του μέσα
ως τη ψυχή σου.
