Το πρώτο άρωμα της Άνοιξης
ήρθε και μ' αγκάλιασε
ένα βράδυ τ' Απρίλη.
Εκεί, δίπλα στη θάλασσα
βούτηξα την ψυχή μου
ξαναγεννήθηκα
ξαναντίκρυσα τ' αστέρια και το φεγγάρι
σαν πρώτη φορά.
Έψαξα την χαμένη μου
παιδική αθωότητα χωρίς ντροπή.
Εκεί δίπλα στη θάλασσα,
γυμνός, βούτηξα στα μαύρα νερά
ξέπλυνα τα ανομήματά μου
ξαναβαφτίστηκα
στο όνομά σου.
-Ανδρέας Καρακόκκινος-
Πνοή της Άνοιξης
5 σχόλια:
Εύχομαι πάντα να χεις την Άνοιξη μέσα σου Ανδρέα,
μα και μπροστά στα μάτια σου.
Σου εύχομαι κ εγώ Ανδρέα να μη χάσεις ποτέ την παιδική αθωότητα της ψυχής σου.Αυτή μας κραταέι την άνοιξη μέσα μας.Αυτη ξορκίζει το κακό κ την άρνηση.Ελπίζω η θεία σου να είναι καλύτερα.Πήγες στην παλιά Λευκωσία;
Την άνοιξη, Μαρία μου, πάντα την αναζητάμε μέσα μας, δίπλα μας, παντού.
Η άνοιξη Γιάννη θα ξαναρθεί ποτέ στα χώματα με τις πορτοκαλιές?
Ή θα παραμείνει στη μνήμη ένα "πράσινο θολό"?
Είναι μέρες Ανδρέα που νιώθω ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.Όμως θα συνεχίσουμε να προσδοκούμε το καλύτερο.Είναι βαθιά ριζωμένος μέσα μας ο πόθος της επιστροφής.Το ένιωσες καλά κ συ κ όλοι μας όταν συναντήθηκε η παλιά παρέα.
Δημοσίευση σχολίου