Τόλης Νικηφόρου Το μυστικό αλφάβητο

ΠΑΛΙΕΣ ΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ


πειρατικό καράβι στ' ανοιχτά
μες στην ομίχλη με σημαία τ' όνειρο
κόκκινο και βαθύ γαλάζιο
σ' ένα χρώμα μονοσύλλαβο
όπως το δάκρυ τ' ουρανού
ή το φως
αυτό είσαι

κι εγώ
ρίγος αιχμάλωτο
στον ήχο της φωνής σου
βαθιά στα μάτια σου
κρυμμένη λάμψη
καυτή ανάσα
που ανεμίζει τα μαλλιά σου

έκθαμβος μελετώ
παλιές γραφές και θαύματα
αναζητώ τον μυστικό ορίζοντα
όπου ελλοχεύει η μοίρα

Τόλης Νικηφόρου
Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο
εκδόσεις Μανδραγόρα (2010)

Είχα τη τύχη να είμαι από τους πρώτους που πήρα χτες
την μόλις αφιχθείσα τελευταία ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου
και να ζήσω από κοντα τη χαρά και τη συγκίνηση του όταν
τη πρωτοκράτησε στα χέρια του.
Συμμερίζομαι τη χαρά του και εύχομαι να είναι καλοτάξιδη
αυτή η 15η συλλογή
κι ο ποιητής να μας χαρίσει κι άλλες.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΜΕΛΙΤΑ ΤΟΚΑ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ - JULLEN KILANGA MUSINDE
Σάββατο 24 Απριλίου στις 11.30 πμ
στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ
Κυριακή 25 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι
στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ - ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ
Κυριακή 25 Απριλίου 2 το μεσημερι
στο Φιλολογικό καφενείο Περ. 15
στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου

Άγγελοι απεγνωσμένοι

Γυρεύω εκείνους τους αγγέλους
που πλήγωσαν και πληγώθηκαν
και γκρεμίστηκαν στη γη...
Nefesch


Άγγελοι απεγνωσμένοι
μέσα στις αλήθειες
που τους πούλησαν
έμποροι γητευτές ονείρων,
μέσα στα ψέματα
που αγόρασαν
από πλανόδιους παλιάτσους,
έμειναν με κορμιά γδαρμένα
από μοναξιά
άσκοπων αναζητήσεων
που σε χρόνους αλλοτινούς
άπλωναν χαμόγελα
σε ασύννεφους ουρανούς
και σε λιβάδια φεγγαριών.

Άγγελοι απεγνωσμένοι
που τόλμησαν να ορθώσουν
την ύπαρξη τους
στους ουρανούς ενός έρωτα
αναζητώντας μερίδιο
χωρίς εκπτώσεις
που οι κραυγές τους έφτασαν
στη κόλαση
ο αντίλαλος τους έγινε φωτιά
και χαρακιές καιόμενες
που ξεδίψασαν τη πίκρα τους
με δάκρυα της άνοιξης
μα είναι ακόμα όρθιοι
και περιμένουν

Ανδρέας Κ.

Αλήθεια γένους θηλυκού

Η αλήθεια είναι γένους θηλυκού
σα τη πανσέληνο
λάμπει μες στο σκοτάδι
και σε προσελκύει
στις ακτινοβόλες διαδρομές της
η χάνεται πίσω από αόρατα πέπλα
αφήνοντας άληστες εικόνες
κι ένα διαρκές πάθος αναζήτησης.

Η αλήθεια είναι γένους θηλυκού
οριοθετημένου προορισμού
και καθορισμένης ρότας.
Εκεί οι στιγμές δεν αιωρούνται
το ξέρεις καλά ότι οι δρόμοι οδηγούν
στη μετουσίωση του ονείρου.
Η άρνηση, έγκλημα καθοσίωσης
η αποδοχή, ότι δεν έζησες ακόμα.

Ανδρέας Κ.

Σταύρος Ζαφειρίου

Να γράψεις κάποτε

Να γράψεις κάποτε πως ονειρεύτηκα μια μικρή βροχή
να 'σπαγε τα χέρια μου, την ονειρεύτηκα πολύ σκαλίζοντας
τις λέξεις, οι λέξεις μου δυόμισι βήματα απ' το θεό
που σύρθηκε στη σκόνη
και θάμπωσε τα λαμπερά μου μάτια
Να γράψεις και για τη σιωπή, ζεσταίνει όσο και να πεις τις λέξεις
που 'χουν μείνει, μίτρες από τη μήτρα τις αντέγραψα
δύσκολα ξεχνιούνται την ώρα του επισκεπτηρίου
Έτσι να το γράψεις στους τοίχους
Μόνο μην κλάψεις χαμηλώνοντας τα γράμματα
και χαρακώσουν θάνατο οι σκουριές
Να γράψεις κάποτε σαν χάδι, μυρίζοντας τις τσέπες μου
έτσι να γράψεις και ας ανάβει νύχτα η βροχή

Κατερίνα Κατσίρη

Από τη συλλογή Αναγκαία λήθη (2009)

Το blog της Κατερίνας:http://aoratatopia.blogspot.com/

Σύγκλιση

Σ' έχω βράδια ατενίσει,
αψεγάδιαστη κι απρόσιτη φύση...
Δεν σου πρέπουν λόγια της γης,
ήσουν σ' όλα τόσο ασταθής.
Ήταν που είχες κομμάτι ουρανού,
ασπίδα θανάτου σε βόλι αετού.
Ό,τι σ' εγκλώβιζε με μένα να δεθείς
το απαρνήθηκες ευθύς εξαρχής.
Μα μες στου ύπνου σου τη μαύρη ομίχλη,
άνεμο ονείρων η πνοή μου ρίχνει
παραπέτασμα στο θολό σκηνικό,
κι ονειρεύομαι πως αρχίζω να ζω.
Διαύγειας όραμα σου ρίχνω στα μάτια,
καρδιά μου χώρεσες στα τόσα σκοτάδια...
Ορκίσου μου πως δε θα 'ρθει το φως,
τυλιγμένη, κουρνιάζω εντός...
μια κραυγή μόνο μου αποσπά
της ύπαρξης την προσοχή
και στο αδιέξοδο μπροστά
η ψυχή μου λιποτακτεί....
Μες του ονείρου σου τον ίσκιο
έχω αφήσει υγρό μου ίχνος
αν το ακολουθήσεις ως την αυγή
μπρος στο κελί μου, μεγάλη διαδρομή,
θα 'χω απλώσει ικεσίας ποτάμι
σε θάλασσας άγιας σου χτίζω λιμάνι...
Μόνο αν του ύπνου σου η φυγή
σε οδηγήσει στη δική μου διαδρομή...

Κάκια Παυλίδου

Από τη συλλογή Σταγόνες Συναισθημάτων

Συνδέσεις

Ήταν οι λέξεις
που με αλυσόδεσαν.
Στα χείλη μου πέσαν
νοήματα ανείπωτα.
Σπασμένες προτάσεις
σε νευρώνες του νου
τυχαία αποθηκευμένες.
Διαγράφω παραβάσεις
και με ανάσες θυμωμένες
στο παιχνίδι αντιστέκομαι.
Ψάχνω συνδέσεις
της ζωής τις αντιθέσεις
και τα κενά να ορίσω.
Κάνε υπομονή, τότε θα μιλήσω
μ' εσένα και το Θεό.
Τη σιωπή μου θα λύσω.
Ψάχνω για συνδέσεις
και μη σκεφτείς να θέσεις
της ζωής διλήμματα.
Τώρα αντιδρώ σ' όλα τα ζητήματα

Κάκια Παυλίδου

Από τη συλλογή "Σταγόνες συναισθημάτων"

Πνοή του ανέμου

Σήμερα σε θέλω
πνοή ανέμου
σ' έχω άνθρωπε μου
τόσο επιθυμήσει...
που όσα έχω ζήσει
φυγής κομμάτια,
τεμαχισμένες μνήμες
σε δακρυσμένα μάτια.
Κάθε στιγμιότυπο
και μια φωτογραφία.
Χάνω το πρωτότυπο
και την αυθεντία
μέσα στων ανθρώπων
τις προκαταλήψεις,
σε λαθεμένων τρόπων
τις επαναλήψεις.
Μα... σήμερα σε θέλω
πνοή ανέμου,
σ' έχω άνθρωπε μου
τόσο επιθυμήσει...
που τρόμαξε η σιωπή
της νοσταλγίας,
κι όλες μου οι λέξεις
μιας αμαρτίας
ανάσα βαθιά.

Κάκια Παυλίδου

Από τη συλλογή Σταγόνες Συναισθημάτων (2009)

Το blog της Κάκιας http://pavlidoykakia.blogspot.com/