" Ο παράδεισος ας περιμενει "
Μερυλ
Σε μιά στροφή του χρόνου
συνάντησα σήμερα
τ απομηνάρια του παράδεισου μου.
Βρήκα τη πόρτα του κλειστή
κιτρινισμένη από αφροντισιά
και τα παντζούρια ξεφτυσμένα πια
μόλις που θύμιζαν το χρώμα τους
ένα πράσινο βαθύ.
Ο δρόμος γεμάτος από άγνωστες πατημασιές
έσβυσαν με βία τα δικά μας βήματα
Κύταξα να βρώ πρόσωπα και χαμόγελα
μάτια αθώα παιδικά
μα όλα είχανε κρυφτεί
πίσω από τη σκοτεινή σκιά της βίας.
Κι η αυλή του σχολιού βουβή από φωνές
πάγωσε τη χαρά του Ορέστη
όταν συνάντησε την Ιφιγένεια.
Άπλωσα τη ψυχή μου παντού
να βρω ένα σημάδι του παράδεισου μου.
Βρήκα μονάχα όνειρα ξεφτυσμένα
σαν τα παράθυρα.
Εκείνο το πράσινο βαθύ χάθηκε
στις στροφές του χρόνου
θυμίζοντας μου πως
ο παράδεισος μου δεν με περιμένει
πια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου