Ψυχές και όνειρα
σβύνουν
μέσα στα αποκαίδια
Κι ο ήλιος
σκοτεινός θρηνεί
Η καταχνιά τ' απομεσήμερου
κι η σιωπή των κυμάτων
σμίγει
με μαύρους καπνους
ένα δάκρυ κυλά αργά
φτάνει στη καρδιά
αφίνοντας
μια χαρακιά βαθιά
και τη κραυγή σου
Αφιερωμένο στην Ελένη, μια μαθήτρια 17 χρονών που είδε κι έζησε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Που είδε τον συνομήλικο σημμαθητής της να φεύγει τόσο άδικα.
Που είδε όλα όσα έγιναν και το μόνο που ήθελε ήταν να αφίσει μια κραυγή.
"σταματείστε". Όλα τα παιδιά μας ΄νομίζω αυτό ζητάνε. Να έχουν ελπίδα για ένα αύριο δίκαιο και αληθινό. Ας μη τους σβήσουμε την ελπίδα.
1 σχόλιο:
Δυσκολος κι ενας θανατος , δυσκολο και να το ζουν αλλοι γυρω, δυσκολες κι ολες οι αλλες καταστασεις..
Δημοσίευση σχολίου