ΥΠΑΡΧΟΥΝ λίμνες δακρύων σιωπηλές
Που εντός τους καθρεφτίζονται
Έρωτες που καταποντίστηκαν
Απομεινάρια από πέταλα και ξεραμένες πεταλούδες
Σ' εφηβικά λευκώματα
Άνθρωποι που πέρασαν απ' τη ζωή μας
Κι άλλοι που πέρασαν απ' την ψυχή μας
Υπάρχει κάποιος πλανόδιος θίασος
Που φεύγοντας αφήνει γλάρους ξεψυχισμένους
Υπάρχουν ξεχασμένα τα σανδάλια ενός αγγέλου
Στις σκαλωσιές του φεγγαριού
Ένα παρατημένο όνειρο στην προκυμαία
Ένα άδειο μπαλκόνι
Ένα κιτρινισμένο άκοπο βιβλίο
Στο βιβλιοπώλη του πεζοδρομίου
Ένα μικρό κορίτσι
Που περπατά με ανοιχτή τη Σύνοψη
Διαβάζοντας ψιθυριστά " Άσπιλε αμόλυντε..."
Υπάρχει ένα φωτοστέφανο που ακροβατεί
Στο μέτωπο του θλιβερού παλιάτσου
Μια νύχτα κεντημένη με ναυάγια
Και κάποια πένθιμη φωνή
Μας υπαγορεύει ποιήματα
Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου
Από τη συλλογή " Εν τη ρύμη του νόστου "
Μιά ανθολόγηση ποιημάτων της Ευτυχίας Λουκίδου θα βρείτε στο
http://www.translatum.gr/forum/
9 σχόλια:
Καταπληκτικό ποίημα. Το έχω ξαναδιαβάσει, αλλά κάθε φορά είναι σαν πρώτη.
Μaria Jose
Νομίζω είναι μια εξαιρετική ποιήτρια και πιστεύω ότι έχει να μας δώσει πολλά ακόμα.
πραγματικα εξαιρετο
Πολυ καλη η επιλογη σου Αντρεα
Καλη σου μερα
Μαρία, χαίρομαι όταν ποιήματα που αρέσουν σε μένα αρέσουν και σ' άλλους που νοιώθουν τη ποίηση
Πολύ όμορφο ποίημα Ανδρέα
Γιάννη, είναι πολύ καλή ποιήτρια η Ευτυχία Λουκίδου. Έχω τις τρείς τελευταίες αλλά δεν βρήκα τις δύο πρώτες. Εδώ θα επικαλεστώ τη βοήθεια της Βίκυς αν τις έχει να μου τις δώσει να τις φωτοτυπήσω.
Αυτές είναι οι συλλογές της Ευτυχίας Λουκίδου
Λυπημένες μαργαρίτες», 1986
«Το τρίπτυχο του φέγγους», 1993
«Εν τη ρύμη του νόστου», 1999
«Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα», 2004
«Όροφος μείον ένα», 2008
Με τη πρώτη ευκαιρία Γιάννη θα σου στείλω τη τελευταια.
Aνδρέα εισαι φοβερός λάτρης της ποιοτικής ποίησης
Έχει την ομορφιά της η ποίηση την οποία ανακαλύπτεις όσο διαβάζεις
Δημοσίευση σχολίου