17 Ιαν 2009

ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Κοιτάζει το φεγγάρι απ' το παράθυρο
Μάταια προσπαθει να το αγκαλιάσει.
Κι όμως φαίνεται να ΄ναι πλάϊ της.
Απλώνει το χέρι.
Σηκώνεται στις μύτες των ποδιών
Βγαίνει έξω στην αυλή
προς το πηγάδι.
Το φεγγάρι έχει τώρα έναν αδελφό
που επιπλέει χορεύοντας
στο νερό του πηγαδιού.
Αρπάζει τον κουβά,
μαζεύει το φεγγάρι
και με λαχτάρα το σφαλίζει
καλύπτοντας το
με τα δυό μικρά της χέρια.

Γιάννης Ποδιναράς
Από τη συλλογή " Ένα Πράσινο Θολό "

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μου θύμισε ένα ποιημά μου..

Μ αρεσουν αυτου του στυλ τα ποιηματα..
Καλησπέρα Αντρεα

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Μαρία στείλε μου το ποίημα σου, σε παρακαλώ, να το αναρτήσω αύριο.

Yiannis είπε...

Μαρία νασαι καλα

Yiannis είπε...

καλησπέρα Ανδρέα.Ο Στέλιος η Χρυσουλα και άλλες συμμαθήτριες σου σε χαιρετούν απο την Κύπρο.Την Τετάρτη θα γίνει κάποια εκδήλωση στη Λευκωσία.Θα παροθσιάσουν κ τα ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Γιάννη, μακάρι να μπορούσα να είμαι κι εγώ στη παρουσίαση. Δώσε σε όλους τους χαιρετισμούς μου και στις αγαπημένες μου συμμαθήτριες από ένα φιλί.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ο ποιητής είναι ο μόνος που κάνει την υπέρβαση κι έτσι φτάνει να κρατά στα δυό του χέρια ένα φεγγάρι που λίγο πριν αδύνατο φάνταζε πως θα μπορούσε να πιάσει.
Καλημέρα Ανδρέα και Γιάννη.

Yiannis είπε...

Καλό απόγευμα Σοφία.Σ ευχαριστω για την ποιητική σου ανταπόκριση.Σου ταχυδρόμησα το βιβλίο κ το αντίγραφο