( Απόσπασμα )
Ναι αγαπημένη μου. Πολύ πριν σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου
έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι;
Δεν μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
ένα κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι
είτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής είτανε που αργούσες ακόμα
όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια είτανε γιατί μου λείπανε
τα μάτια σου
κι όταν κτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα
δεν είτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο είτανε
η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα. Πάντοτε.
Και όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;- μου
άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια
με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου
αγαπημένη μου.
Τάσος Λειβαδίτης
5 σχόλια:
Oλοι μας εχουμε αυτες τις λεξεις μεσα μας για καποιον..
Υπεροχος ο Λειβαδιτης..
Μεσα απο την απλότητα σε κανει να τον λατρεύεις ακομη περισσότερο
Είναι παρα πολύ ομορφο αυτό το ποίημα του Λειβαδίτη.Στο ανθος της απειρης άμμου απο τη συλλογή μου ΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΘΟΛΟ καπου αναφέρω 'κι ήπια τη γευση σου που ήταν δική μου όλα τα χρόνια'.Εδώ υπάρχει η εκπλήρωση
Από τα πιο αγαπημένα μου του Λειβαδίτη. Μπράβο, Ανδρέα, που μου έδωσες την ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω...
Τι όμορφο ποίημα Αντρέα; Ήταν ότι ακριβώς ήθελα αυτή τη στιγμή. Να είσαι καλά! Καλό Σαββατόβραδο.
Μαρία, Γιάννη, Μαρία Jose, Margo,
οι στίχοι αυτοί του Λειβαδίτη, είναι αυτά που έχουμε όλοι μέσα μας
κάθε στιγμή. Λέξη - λέξη ο ποιητής αγγίζει την απεραντωσύνη της αγάπης.
Δημοσίευση σχολίου