1 Φεβ 2009

Ας κυλούσε

"Το φως της ημέρας φέρνει
στάλες νοσταλγίας"
Φ. Γκαρσία Λόρκα


Σε αυγές θαμπών ημερών ανάμεσα
ξεπλένει τον μανδύα του ο χρόνος
κι αιχμάλωτο κρατά της νοσταλγίας το σμαράγδι.
Η μυρωδιά των ερειπίων διαρκής,
σε ανύπαρκτες συγκομιδές
κι ασάλευτα φυλλώματα
με τη θλίψη ομονοεί.

Πού να τελειώνει άραγε ο πρώτος μου εαυτός,
μιάς παπαρούνας τη μέθη ντυμένος
που τώρα τη τραγουδά η σιωπή της θάλασσας
σε νύχτες δίχως πρωί
και η οργή του ανέμου,
που ξεθυμαίνει στα ύφαλα του πεπρωμένου.

Ρόδα και υάκινθοι
άς λούζονταν ξανά
στο φώς που βλασταίνει
από την ερεθισμένη σάρκα του γυμνού καλοκαιριού
και λάβα ανυπόταχτη,
μέσα από ξεχτένιστες στιγμές,μυρωμένες,
στις φλέβες μου ξανά ας κυλούσε.

Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου
Απο τη συλλογή Φαινώ η αγρύπνια του πελάγου (1999 )

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αυτά τα .. ρόδα .. με κράτησαν εδώ ..

Πολύ ομορφες λέξεις

Καλημερα και καλη βδομαδα Ανδρέα