19 Φεβ 2009

Σήμερα

Σήμερα είναι μια αίθρια ημέρα,
δεν φοβάται το χειμώνα
μήτε το θάνατο.
Με τη δική της συγκομιδή
στα μονοπάτια του ήλιου.
Κάθε πινελιά στο χαμόγελο της
πίδακας από λέξεις σάρκινες
να σπαρταράνε σε φυλλώματα αναμμένα.
Όστρακα ερεθισμένα στα στήθη της
ανθίζουνε στον ψίθυρο του ανέμου.
Σήμερα,
η μέρα δεν ξεγελάει τις αισθήσεις.
Σε στόματα λουλουδιών βασιλεύει
που αγρυπνούνε στον ορίζοντα.

Μελίτα Τόκα Καραχάλιου
Από τη συλλογή "αποικία κογχυλιών"

Αφιερωμένο στη Μαρία Νικολάου

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τι όμορφες λέξεις..
Ζεστές γεμάτες μια γλύκα..σαν γλυκό κεράσι ένα Κυριακάτικο ηλιόλουστο πρωινό..
Αχ Αντρέα..
Σ ευχαριστώ, απο καρδιάς..

Yiannis είπε...

Είναι η αέναη πνοή της ζωής.Κάτι τέτοιες στιγμές δίνουν δύναμη στον άνθρωπο να συνεχίζει την πορέία του.Πολύ όμορφο ποίημα