...πριν ο χρόνος
σαν άμμος κυλήσει
σπάζοντας το γυαλί κλεψύδρας…
Σοφία Στρέζου
Με μια κλεψύδρα στιγμές
μετράμε τη ζωή μας
και κόκκοι λέξεις
πότε γεμάτες πότε άδειες
κυλάνε σε λευκές σελίδες.
Η μνήμη μετρώντας
στιγμές και σελίδες
καίγεται απ' το χρώμα των λέξεων
κι αναζητά σε διαδρομές θαλασσινές
τη σκοτεινή σκιά του έρωτα.
Οι μέρες κι η άμμος πέφτουνε
μες στο στενό σωλήνα της κλεψύδρας
απορημένες σβήνουνε στου σκοταδιού το χάος
όλα τα χρόνια σε μια στιγμή
μαζί κι ο κόκκος του θανάτου.
Σοφία, οι στίχοι σου συνέχεια της σκέψης μου
1 σχόλιο:
Κοινές αφετηρίες οι λέξεις
μετατοπίζουν τη σκέψη
την προχωρούν παραπέρα
στάζοντας στη γραφή
την υποταγή μας
στον χρόνο.
Καλησπέρα Ανδρέα μου
Δημοσίευση σχολίου