6 Μαρ 2009

Μελίνα, 15 χρόνια που έφυγε.



Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.

Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει,
τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.

Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμός είναι ρηχός
κι ο ωκεανός είναι μικρός
να πάρουν τον καημό μου.

Να διώξουνε τα μάτια σου
να πνίξουνε τους όρκους σου
από το λογισμό μου.

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

3 σχόλια:

Καλλιόπη είπε...

Τι να πεις για μια τέτοια προσωπικότητα;
Τι να τολμήσεις για μία τέτοια καλλιτέχνιδα, πολιτικό, άνθρωπο;
Ευτυχώς, ας τολμήσω που υπήρξε!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί για την Μελίνα, την Μελίνα μας. Μου έμεινε η ανάμνηση του αποχαιρετισμού στο τελευταίο της ταξίδι.
Μια παρηγοριά σε μένα και μια τιμή σ' Εκείνη.

Καλημέρα Ανδρέα μου.

paramythou είπε...

Ολα έχουν ειπωθεί για τη μοναδική Μελίνα. Συνειδητοποιουμε όμως τη σημερινή φτώχεια σε προσωπικότητες γύρω μας, μια τέτοια μέρα...