14 Μαρ 2009

Συντέλεια

Καθώς ξεκούμπωνες το δέρμα σου
φάνηκε από μέσα ο γκρεμισμένος πύργος
κι ο ελικοειδής ανήφορος με τις δοκιμασίες.

Κάποιος σε ονειρεύεται
γι' αυτό πέσαν οι άνεμοι στο πλάι σου
ημερωμένα άλογα
κι οι έγνοιες έρχονται να πιουν νερό
απ' τον καθρέφτη
γριές νεράιδες
πούχασαν το δρόμο τους.

Κάποιος σε περιμένει
σ' απόμερο νυχτερινό Bar
στην άκρη της μνήμης του
περνάει ξαναπερνάει ο θάνατος
ντυμένος χωροφύλακας
και του ζητάει ταυτότητα
μα δεν γυρίζει το κεφάλι

Εκείνη τη νύχτα
που αγέλαστοι άγγελοι με κομπρεσέρ
κατεδάφιζαν τον κόσμο.

Κατερίνα Καριζώνη
Από τη συλλογή Τσάι και μυθολογία (1985)

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ομορφες λέξεις..
Διαλεχτες..
Σαν όνειρα γλυκά σε σχήματα μπισκότου..

Καλημερα Ανδρέα

Margo είπε...

Πολύ όμορφη η νέα εικόνα της σελίδας σου πιο ζεστή, συνοδεύει πολύ όμορφα τις πολύ καλές επιλογές σου!
Καλό Σαββατοκύριακο!

Vicky Papaprodromou είπε...

Από παλιά μου άρεσε αυτό το ποίημα της Κατερίνας. Πολύ χαίρομαι που το δημοσίευσες, Ανδρέα.

Σε λίγη ώρα θα κάνω κι εγώ «λανσάρισμα» του ανθολόγιου της Κατερίνας με το «Ρεσάλτο». Stay tuned!

Μην ξεχάσεις να πεις στη Μαρία αυτό που λέγαμε για τη μετόπη του ιστολογίου σου, ναι;