Καθώς ξεκούμπωνες το δέρμα σου
φάνηκε από μέσα ο γκρεμισμένος πύργος
κι ο ελικοειδής ανήφορος με τις δοκιμασίες.
Κάποιος σε ονειρεύεται
γι' αυτό πέσαν οι άνεμοι στο πλάι σου
ημερωμένα άλογα
κι οι έγνοιες έρχονται να πιουν νερό
απ' τον καθρέφτη
γριές νεράιδες
πούχασαν το δρόμο τους.
Κάποιος σε περιμένει
σ' απόμερο νυχτερινό Bar
στην άκρη της μνήμης του
περνάει ξαναπερνάει ο θάνατος
ντυμένος χωροφύλακας
και του ζητάει ταυτότητα
μα δεν γυρίζει το κεφάλι
Εκείνη τη νύχτα
που αγέλαστοι άγγελοι με κομπρεσέρ
κατεδάφιζαν τον κόσμο.
Κατερίνα Καριζώνη
Από τη συλλογή Τσάι και μυθολογία (1985)
3 σχόλια:
Ομορφες λέξεις..
Διαλεχτες..
Σαν όνειρα γλυκά σε σχήματα μπισκότου..
Καλημερα Ανδρέα
Πολύ όμορφη η νέα εικόνα της σελίδας σου πιο ζεστή, συνοδεύει πολύ όμορφα τις πολύ καλές επιλογές σου!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Από παλιά μου άρεσε αυτό το ποίημα της Κατερίνας. Πολύ χαίρομαι που το δημοσίευσες, Ανδρέα.
Σε λίγη ώρα θα κάνω κι εγώ «λανσάρισμα» του ανθολόγιου της Κατερίνας με το «Ρεσάλτο». Stay tuned!
Μην ξεχάσεις να πεις στη Μαρία αυτό που λέγαμε για τη μετόπη του ιστολογίου σου, ναι;
Δημοσίευση σχολίου