Όροφος μείον ένα

Ο θάνατος αποβραδίς μας έφραζε το δρόμο
κι εγώ από μικρό παιδί
τα έτρεμα τα καλοκαίρια
θα μου έφτανε, έλεγα, μια χειρονομία
ένα ανέλπιστο κλείσιμο λογαριασμών
όπως
όταν γυρίζεις το φλυτζάνι του καφέ
κι όλα τα φίδια, οι εχθροί και οι κλεισμένοι δρόμοι
λειωμένες απειλές κατρακυλούν
μέσα στο νεροχύτη.

Όμως σιδηρουργείο η ζωή
και βάρος αμετάθετο η τελευταία λέξη
όταν σε αίθουσες αναμονής ηλεκτρικές
αδύναμα κορμιά κρέμονται στους καλόγερους
και πανωφόρια αδειανά
μπαίνουν ν' ακτινοβοληθούν.

Τους μήνες που κοιμάται ο κάβουρας
κοντεύω να πιστέψω
πως ίσως και να με ακούς
πως κάπως Σε συγκίνησα κι εγώ.
Ύστερα, λέω, θα φταίει που δε γνωρίζω
τη διάλεχτο των περιστεριών
μπορεί το αστεθές του χαρακτήρα μου
ίσως κι εκείνη η καθ' έξιν υπνηλία μου
τις Κυριακές στον όρθρο.

Όμως κακά τα ψέματα
ήρθε ο καιρός
τον πετροπόλεμο να συνηθίσουμε
τώρα που χτύπησαν μεσάνυχτα
κι η χρυσαφένια άμαξα
ξανάγινε κολοκύθα.

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

Από τη συλλογή Όροφος μείον ένα (2008)

Η Ευτυχία παρουσιάζει σήμερα 16 Μαρτίου στις 7μμ τη ποιητική της συλλογή,
Όροφος μείον ένα
στην Αθήνα στον 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη.
Ευτυχία εύχομαι η συλλογή σου να είναι καλοτάξιδη.