Έχω τόσα βράδια να σε δω και περιμένω μέσα μου ένα άλογο τυφλό αγριεμένο μη καπνίζεις τόσο, σ' αγαπώ και να προσέχεις μη σε πάρει σύννεφο λευκό και να μη τρέχεις.
Πόσο μου λείπεις πόσο μου λείπεις.......
Ένα τηλεφώνημα προχτές μη μου αλλάζεις πάγωσε στα χείλια ο καφές μη με ξεχάσεις μια φωτογραφία δυο διπλά και στην υγειά σου δυο τσιγάρα όπως μια φορά κι όλα δικά σου.
Πέρασαν δυο μήνες σε ζητώ και με πονάω κόλλησαν οι δείχτες στο κενό και πού να πάω
Ανώνυμε/η Η νύχτα και το πρωί αποτυπώνωνται στο ίδιο ρολόι. Θα ήταν καλύτερα να βάλεις λίγο ανοιξιάτικο φως μες στο σκοτάδι. Και βγές από την ανωνυμία ξαναλέω...
10 σχόλια:
Ανδρέα ειναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.Νάσαι πάντα καλά.
Αμαν βρε Ανδρέα Σαββατιάτικο με μελαγχολησες...
Κι εμένα, Γιάννη, απ' τα αγαπημένα μου είναι.
Για μελαγχολικές νύχτες Μαρία μου, όχι μόνο για Σαββατόβραδο.
Όταν οι μελαγχολικές νύχτες, γεννούν χαρούμενα πρωινά???
Τα χαρούμενα πρωινά δεν φέρνουν μελαγχολικές νύχτες
Σωστά με "διάβασες"!
Γι΄αυτό: Όσο πιο πολλά τα χαρούμενα πρωινά, τόσο πιο λίγες οι μελαγχολικές νύχτες.
Εμπρός λοιπόν για χαμογελαστά πρωινά!!!
Ανώνυμε/η Η νύχτα και το πρωί αποτυπώνωνται στο ίδιο ρολόι. Θα ήταν καλύτερα να βάλεις λίγο ανοιξιάτικο φως μες στο σκοτάδι.
Και βγές από την ανωνυμία ξαναλέω...
Και μόλις το άκουσα λίγο πριν κοιμηθώ...
Θα ζοριστώ λιγάκι τώρα μέχρι ο ύπνος να με πάρει...
Καλό σου ξημέρωμα Ανδρέα μου :)
Καλό ξημέρωμα Λίνα μου με μιά ευχή
Να ξημερώσει μια όμορφη,λαμπερή ανοιξιάτικη μέρα.
Δημοσίευση σχολίου