Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα 'ταν Κυριακή Μια Κυριακή, ήρθες με τσίπουρο πιωμένος και ρακί Μπήκες και πήρες το παιδί μου, μια Κυριακή Βγήκες και πήρες την ψυχή μου, μια Κυριακή
Δεν το μπορώ, το προσκεφάλι του το άδειο να θωρώ Δεν το βαστώ, να 'ναι το στόμα του γαρύφαλλο κλειστό Κι έλα, ξερίζωσ' την καρδιά μου, σαν τον ανθό Να μπω κι εγώ απ' το χώμα χάμω, να κοιμηθώ
Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα 'ταν Κυριακή
Υπέροχο τραγούδι Ανδρέα.Το ακούγαμε στη Μόρφου.Σήμερα συναντήθηκα με κάποιους φίλους κ φίλες από την Πεντάγια κ τη Μόρφου.Γιατί η ψυχή μας ανεβαίνει όταν ταξιδεύει στους πρώτους ήχους στα πρώτα σκιρτήματα.Η προσφυγιά κομμάτιασε την ψυχή μας.Το νιώθω έντονα όταν βλέπω ανθρώπους πουναι για μας χαμένοι όπως τους πεθαμένους ΄όπως λέει ο Καβάφης.
5 σχόλια:
Ειμαι στα down μου και μου ρθε αυτο το κομματι, το οποιο ομως ειναι πολυ ποιοτικό και απο σημαντικους ανθρώπους "ζυμωμένο"...
Καλημέρα
Και επειδη εμενα αμα μου ταξουν κατι αστα να πανε , θελω μπακλαβα μην ξεχνιομαστε ε? Αντε γιατι θα μελαγχολησω πιο πολυ
Ένα τραγούδι που αρέσει και σε μένα Μαρία μου.
Άμα είναι να νοιώσεις καλύτερα να βάλω κι ένα γαλακτομπούρεκο.Τη Δευτέρα πάντως το ταψί ταξιδεύει.
Ασε γιατι χαλάει στο δρομο το γαλακτομπούρεκο.
Θα αναμένω το μπακλαβα χαχα
Υπέροχο τραγούδι Ανδρέα.Το ακούγαμε στη Μόρφου.Σήμερα συναντήθηκα με κάποιους φίλους κ φίλες από την Πεντάγια κ τη Μόρφου.Γιατί η ψυχή μας ανεβαίνει όταν ταξιδεύει στους πρώτους ήχους στα πρώτα σκιρτήματα.Η προσφυγιά κομμάτιασε την ψυχή μας.Το νιώθω έντονα όταν βλέπω ανθρώπους πουναι για μας χαμένοι όπως τους πεθαμένους ΄όπως λέει ο Καβάφης.
Δημοσίευση σχολίου