Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.
H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.
Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.
Γιώργος Σεφέρης
Τετράδιο Γυμνασμάτων (1928-1937)
6 σχόλια:
Σεφέρης και Ρίτσος είναι οι δυο μεγάλοι αγαπημένοι μου... κι ακολουθουν Καβάφης , Καρυωτάκης...
Υπεροχο ποιημα Ανδρεα
Καλησπέρα
Μαρία καλησπέρα,
Συμφωνώ και προσθέτω τον Ελύτη.
Και... σ' ευχαριστώ για την θαυμάσια επιλογή μουσικής στο blog
Δεν πιστεύω να πειραζει που δεν τον προσθεσα...;
(σσσ...δεν μου αρεσει πολυ)
Ε γουστα ειναι αυτα τι να κανουμε...
Δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα Μαρία μου. Και δεν θα διαφωνίσουμε και στο επόμενο μουσικό κομμάτι που σου ζήτησα να βάλεις την άλλη βδομάδα.
Υπέροχο το συγκεκριμένο ποίημα του Σεφέρη Ανδρέα.Συγκρατημένο πάθος κ σοφός πικρός στοχασμος.Καβάφης,Σεφέρης,Ελύτης,Σολωμός,Παπαδιαμάντης στον πεζό λόγο αλλά κ ΄αλλοι μας συγκίνησαν κ ομόρφηναν τη ζωή μας με την τέχνη τους.
Θαυμάσια επιλογή
Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου