δρόμος στο χρώμα της νυχτερινής σιγής
και ο διαβάτης μόνος
πυκνή βροχή πίσω απ' τους φράχτες
το όρθιο μαυροπράσινο των δέντρων
προαύλια έρημα, γυμνά παράθυρα
κι οι φανοστάτες ηττημένοι απ' το σκοτάδι
και ξαφνικά
μια εξώπορτα ανοίγει ξαφνικά
με χίλια χρώματα το φως
στο πρόσωπο της λάμπει κι ονειρεύεται
ναι, τόσο απλό
εκείνη, ο διαβάτης, άλλο τίποτα
με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως
Τόλης Νικηφόρου
Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας
3 σχόλια:
Πάρα πολύ ανθρώπινη κ υποβλητική η ατμόσφαιρα του ποιήματος Ανδρέα.Επίσης το περιεχόμενο σοφά δομημένο εκφράζει την αιώνια αλήθεια ότι μέσα στην έρημο κ το σκοτάδι πάντα μια χαραμάδα φωτός δικαιώνει το θνητό κ πολλές φορές παράλογο πέρασμα μας από τη ζωή.Κάποτε αυτή η ελπίδα μας μεθάει κιόλας με ένα θεσπέσιο τρόπο.
...Με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως...
Ένας υπέροχος στίχος κλείνει αυτό το όμοροφο ποίημα του Τόλη. Σαν να κοιτάει κανείς μέσα σε ένα καλειδοσκόπιο: η πραγματικότητα πιο φωτεινή και πολύχρωμη.
Ένα υπέροχο ποίημα, Γιάννη και Μαρία. Είναι τόσο απλό, όπως λέει ο ποιητής, να ονειρεύεσαι με χίλια χρώματα το φως. Ομορφαινει τη σιωπή της νύχτας.
Δημοσίευση σχολίου