12 Μαΐ 2009

Σκόνη




Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

5 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αχ ρε Αντρέα λες και εισαι βαλτός. κι ειδα εναν εφιάλτη και τωρα αυτο το τραγουδι ήμουν που ήμουν με εκανε κομματια ...

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όλα μπορούν να χαθούν κι όλα από την αρχή μπορούν ν' αρχίσουν.

Αρκεί να είμαστε καλά...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Μαρία, θα ξεφωνίσω, και μου τέλειωσαν κι καραμέλλες μέντας για το λαιμό. Το τραγούδι εσύ το ανάφερες στην "Αγάπη" της Σοφίας.
Σοφία, τι να τη κάνω? Λέω να της επιβάλω ποινή. Στέρηση μπακλαβάδων για 4 μέρες. Γιατί Κυριακή ή Δευτέρα ελπίζω να πίνουμε καφέ παρέα στη σκιά της Ακρόπολις.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλώς να έρθεις Ανδρέα και τον καφέ θα τον πιούμε. Καλά να είμαστε.

Μαρια Νικολαου είπε...

Aνδρέα μου ξεχνάω πολυ ευκολα ακομη και πραγματα που εχουν γινει ακομη και πριν απο δευτερολεπτα
Ασε που δεν εχω καθολου τα κεφια μου σημερα ... οποτε επεσες στην περιπτωση και με το τραγουδι