5 Ιουν 2009

Προσπάθεια διάσωσης

Η μέρα που τρεκλίζει
σέρνοντας τον ξηλωμένο της ποδόγυρο,
οι άνθρωποι που σε χαιρετούν,
οι άνθρωποι που χαιρετάς,
η αγωνία να χαιρετάς
αυτούς που σε χαιρετούν,
οι λέξεις που λέγονται
και οι λέξεις που δεν λέγονται,
η αγωνία των λέξεων
που δεν λέγονται,
όλη η ζωή μας,
η μη ζωή μας,
με κάνουν ντυμένη λέξεις,
να γίνομαι ποίημα,
τελευταία προσπάθεια διάσωσης
για κάτι που ίσως
και νάχει πάψει να υπάρχει.

Χλόη Κουτσουμπέλη
Από τη συλλογή Σχέσεις σιωπής

9 σχόλια:

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Χλόη σ' ευχαριστώ που μου έδωσες τις συλλογές σου που δεν είχα.

Ανώνυμος είπε...

Στην σύμπτωση του χρόνου επισκέπτομαι τις σελίδες σου την στιγμή που δεσπόζει ένα ποίημα-αντίλαλος της σκέψης και της καρδιάς μου.
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερη συγκυρία για μένα!

Καλό βράδυ.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Οι ευτυχείς συγκυρίες Πανδόρα είναι για τους αμαρτωλούς...
Γι' αυτό και χαίρομαι διπλά που πέρασες...

Poet είπε...

Είναι σημαντικό ότι η Χλόη έγραψε αυτό το ποίημα σε ηλικία μόλις 21 ετών.

Yiannis είπε...

H αγωνία των λέξεων που δεν λέγονται...Είναι εκπληκτικό μια εικοσάχρονη να γράφει τέτοιο ποίημα

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Δεν ήξερα Τόλη, ότι η Χλόη έγραψε το ποίημα αυτό στα 21. Τη ποίηση της τώρα τη διαβάζω από τις πρώτες της συλλογές. Είναι μια πολύ καλή ποιήτρια και την εκτιμώ ιδιαίτερα και ως άνθρωπο.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Από τη πρώτη της συλλογή, Γιάννη μου, φαίνεται η ποιητική της καλιέργεια.

Poet είπε...

Θα ήθελα να τονίσω, Ανδρέα, έστω και καθυστερημένα ότι, κατά τη γνώμη μου, η Χλόη δεν είναι απλώς μια πολύ καλή ποιήτρια αλλά ένα σπάνιο ποιητικό ταλέντο. Μερικά από τα μικρά της ποιήματα είναι αληθινά αριστουργήματα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Τώρα που την διαβάζω, Τόλη, νομίζω θα συμφωνήσω μαζί σου για όλα όσα γράφεις για τη Χλόη